เพรง.พเยีย

18 มกราคม 2549 20:56 น. - comment id 554021

รักเราสองต้องเศร้า..เพราะเงาใคร????

วรรคนี้ถูกใจจริงค่ะ

แก้วประเสริฐ

18 มกราคม 2549 21:12 น. - comment id 554027

   รักรอยเศร้า เงาเคล้าใจ

                แก้วประเสริฐ.

ร้อยแปดพันเก้า

19 มกราคม 2549 08:14 น. - comment id 554071

สวัสดีครับ..คุณเพรง.เพยีย

สวัสดีครับ..คุณแก้วประเสริฐ


ขอบคุณครับที่แวะมาทักทาย

อัลมิตรา

19 มกราคม 2549 11:00 น. - comment id 554110

มันเป็นเรื่องน่าเศร้านะคะ
หากใครสักคน มิอาจสลัดบางอย่างออกจากหัวใจได้
เหมือนถูกครอบงำ ทั้งที่อยากดิ้นหลุด

แต่ทั้งหมดนี้ ถ้าไม่ปลดออกเสียเอง 
คนอื่นก็คงได้แต่เฝ้าดูค่ะ

แพร

3 มีนาคม 2549 12:59 น. - comment id 564336

ชอบจังเลยคะ มันโดนดีอ่ะ  หนูจะพยยามแต่งให้ได้บ้างเน่

..

16 พฤศจิกายน 2549 09:41 น. - comment id 627375

..

21 พฤศจิกายน 2549 13:56 น. - comment id 629250

:)

4 ธันวาคม 2549 08:38 น. - comment id 633559

:)

4 ธันวาคม 2549 08:40 น. - comment id 633560

:)

4 ธันวาคม 2549 08:42 น. - comment id 633562

ฉันคนเก่า . . . จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม



ฉันเคย . . . ซบหน้าลงกับหมอนใบน้อย
แล้วก็ปล่อยน้ำตา ให้รินไหล . . .
เคยใช้เวลาเนิ่นนาน  . . . กับการเสียใจ
ก่อนจะหยุดเพื่อถามใจ ว่า  . . . เคยได้อะไรคืนมา



ตั้งแต่นั้น . . . ฉันก็ไม่เคยร้องไห้
และไม่เคยอ่อนแอ ให้ใครที่เป็นปัญหา
ฉันรู้ว่า . . . ทุกอย่างแก้ไขได้ โดยไม่ต้องใช้น้ำตา
กับชีวิตวันข้างหน้า . . . ยังมีสิ่งดีๆ ให้ค้นหาอีกมากมาย



วันนี้  . . . ฉันจึงเข้มแข็ง
หัวใจที่เคยอ่อนแรง กลับแข็งแก่งขึ้นมาใหม่
แม้สองมือจะบันทึก เรื่องราวอย่างเดียวดาย
แต่สองเท้า ก้าวไปด้วยหัวใจทรนง . . .



คงจะถึงเวลา แล้วซินะ
ที่จะเช็ดน้ำตา ให้แห้งหาย
ความเจ็บปวด  . . . ที่มีมันมากมาย
จะเป็นเพียงฝันร้ายที่ผ่านไป . . .



กลับเป็นฉันคนเก่า ในพรุ่งนี้ . . .
พร้อมที่จะยืนได้อย่างดี ไม่หวั่นไหว
หากน้ำตา . . . จะกลับมารดหัวใจ
แต่นั่นต้องไม่ใช่เพราะ . . . ใครคนเดิม . . .

ข้อมูลจาก
Forward Mail
ภาพประกอบทางอินเทอร์เน็ต

:)

12 ธันวาคม 2549 09:53 น. - comment id 635261

ผมและเธอ...บนทางเส้นขนาน


ผมบอกว่าความรักก็เหมือนกับเส้นด้ายบางๆ หากขาดไปแล้ว ผูกอย่างไรก็มีปม


          เธอบอกว่าความรักเหนียวแน่นคงทนกว่านั้น มันเปรียบเสมือนผืนผ้ามากกว่าแม้เส้นด้ายจะขาดไปสักเส้น ผ้าก็ยังเป็นผ้าได้อยู่ 








          ผมไม่พกมือถือ ด้วยเหตุผลว่าพระนเรศวรทรงกู้เอกราชได้โดยไม่ต้องใช้เครือข่าย GSM

          เธอพกมือถือ 2 เครื่องด้วยเหตุผลว่าที่ไทยเสียเอกราชไปเพราะไม่มีเครือข่าย GSMใช้ 

      



          ผมใส่กางเกงตัวละ 129 บาทด้วยเหตุผลว่าจะยี่ห้ออะไรก็ปิดไอ้นั่นได้มิดเหมือนกัน

          เธอใส่กระโปรงราคาตัวละหลายพันบาท ด้วยเหตุผลว่า มันปลอดภัย ถ้าเกิดไฟไหม้กระโปรงที่เธอใส่ เนื้อผ้าจะไม่ละลายติดเนื้อผิวของเธอ 

       



          ผมไม่รู้หรอกว่าคุณค่าทางอาหารระหว่างพิซซ่ากับขนมครก อะไรจะมากกว่ากันแต่ผมว่าขนมครกอร่อยและถูกกว่าเป็นไหนๆ

          เธอไม่รู้หรอกว่าคุณค่าทางอาหารระหว่างพิซซ่ากับขนมครกอะไรจะมากกว่ากันแต่เธอชอบกินพิซซ่า ด้วยเหตุผลที่ว่าขนมครกบางร้านเท่านั้นที่อร่อย แต่พิซซ่าฮัททุกร้านมีมาตรฐานเดียวกัน 

  


          ผมใช้ปากกาด้ามละ 5 บาท ด้วยเหตุผลที่ว่ายังไงมันก็เขียนได้และมันมักจะหายไปทุกครั้งก่อนที่ไส้จะหมด

          เธอใช้ปากกายี่ห้อ cross ด้วยเหตุผลที่ว่ายังไงมันก็เขียนติดกระดาษไม่ต้องสะบัดก่อนใช้และไม่เลอะเทอะกระเป๋าเสื้อของเธอ 

 


          ผมชอบทำงานอิสระทำตามจินตนาการของตัวเอง ไม่ต้องให้ใครบังคับไม่ต้องผูกมัดกับระบบ

          บัตรตอกทำงานของเธอไม่เคยขึ้นตัวแดงเธอกลับค่ำทุกวันเพราะงานทำให้เธอมีระบบ ระเบียบ และเห็นคุณค่าของชีวิต 





          ผมรักตัวของผมเองมากกว่าใครๆ ด้วยเหตุผลว่าไม่ว่าเราจะทำดีเพื่อใครๆ มากมายขนาดไหนความสุขทางใจที่เราได้ ก็ได้กับตัวเอง

          เธอรักครอบครัวของเธอมากกว่าสิ่งใดๆ ด้วยเหตุผลว่าถ้าไม่มีพวกเขาก็คงไม่มีเธอเกิดมาให้ป่าวประกาศว่าฉันรักตัวฉันเอง 






          คลื่นทะเลให้ปรัชญาแก่ผมว่า หาดทรายจะแปรเปลี่ยนไปทุกครั้งตามคลื่นที่กระทบฝั่งแต่แม้จะเปลี่ยนอย่างไร ทรายก็ยังเป็นทรายและคลื่นก็ยังเป็นคลื่นไม่เปลี่ยน

          คลื่นทะเลให้ปรัชญาแก่เธอว่าไม่ว่าน้ำทะเลจะขึ้นจะลงอย่างไรคลื่นก็ยังขยันซัดกระทบฝั่ง 





          ผมบอกว่าถ้าไม่มี "ความว่าง" แล้ว "ความมี" ก็ไร้ความหมายเพราะความมีต้องวางลงบนความว่าง

          เธอบอกว่าถ้าไม่มี "ความมี" แล้ว "ความว่าง"จะมีประโยชน์อะไรมันคงไร้ความหมายเพราะมีความมีความว่างจึงก่อเกิดการเปรียบเทียบ 





          คนอื่นบอกว่า ผู้หญิงรักผู้ชายจาก 0 - 100 แต่ผู้ชายรักผู้หญิงจาก100 - 0 ผมแย้งว่าผู้หญิงรักผู้ชายแค่ 0 - 1 เหมือนไบนารี่ทำดีมากมายขนาดไหนก็เป็นเพียงแค่ 1 หากผิดพลั้งไป จะเหลือเพียง 0

          เธอแย้งว่าผู้หญิงรักผู้ชายไม่ใช่ 0 - 1 และไม่ใช่ 0 - 100 แต่เป็นจาก 100 - 200ห ญิงรักชายได้ 100 และจะมากขึ้นเรื่อยๆ ตามที่เธอปรารถนา 






         
          ผมเหมือนกับแก้วใสๆ จะเห็นคุณค่าตัวเองก็ต่อเมื่อมีเธอเป็นน้ำมาเติมเต็ม

          เธอเหมือนกับน้ำใสๆ เธอจะอยู่ได้อย่างไรหากไม่มีภาชนะมารองรับ






          ผมและเธอเหมือนดั่งเส้นขนานที่ไม่มีวันจะมาบรรจบกัน






ผมและเธอเหมือนดั่งเส้นขนานถึงแม้จะไม่มีวันบรรจบกัน แต่เราก็จะตีคู่ไปด้วยกันเสมอเพราะเธอชอบกินไข่แดงแต่ผมชอบกินไข่ขาว เราจึงอยู่ด้วยกันได้ในไข่ใบสีน้ำเงินใบนี้






ข้อมูลจาก
สมาชิก Kapook Planet โดยคุณ bebeam
ภาพประกอบทางอินเทอร์เน็ต

-ร้อยแปดพันเก้า-

7 กุมภาพันธ์ 2550 12:16 น. - comment id 654028

..

16 กุมภาพันธ์ 2550 15:26 น. - comment id 657981

..

18 กุมภาพันธ์ 2550 14:34 น. - comment id 658770

doakrajaii

ร้อยแปดพันเก้า

29 สิงหาคม 2551 08:01 น. - comment id 890917

การเดินทางของใจไร้ที่พัก
ยามอ่อนล้าภาระหนักอยากพักผ่อน
ร่อนเร่ร้างทางเก่ายิ่งร้าวรอน
ยิ่งหนาวร้อนไม่น้อยเหมือนร้อยวน

หลงผูกพันทางเก่ายิ่งเปล่าว่าง
เวิ้งอ้างว้างบางเวลาพาสับสน
ล้วนแต่ผู้มุ่งสร้างทางของตน
เดินดั้นด้นเคว้งคว้างบ้างเดียวดาย

ต่างมุ่งมั่นด้วยแรงแสวงหา
เพื่อก้าวหน้าจึงรุดเพียงจุดหมาย
ลืมปลีกย่อยล้ำค่าน่าเสียดาย
จนทำลายรสเสรีแห่งชีวา

เริงระบำเรืองโรจน์แม้นโดดเดี่ยว
ตะลุยเที่ยวเปรมธาตุไนปรารถนา
ด้วยไฟหนุ่มรุ่มร้อนก่อนชรา
เพื่อแสวงหาเพียงเราจักเข้าใจ

แม้นรอยยิ้มริมทางร้างคนทัก
ความแน่นหนักจักปลอบโยน..คนอ่อนไหว
รักของเราวันนี้มีเท่าไร
เหลือเพียงซากซ่อนไว้...ในความทรงจำ 
ร้อยแปดพันเก้า 14 พ.ย. 49 - 13:24 IP 203.150.139.63 


ความคิดเห็นที่ 7 : หมายเลข 633178 


การเดินทางของใจไร้ที่พัก
ยามอ่อนล้าภาระหนักอยากพักผ่อน
ร่อนเร่ร้างทางเก่ายิ่งร้าวรอน
ยิ่งหนาวร้อนไม่น้อยเหมือนร้อยวน

หลงผูกพันทางเก่ายิ่งเปล่าว่าง
เวิ้งอ้างว้างบางเวลาพาสับสน
ล้วนแต่ผู้มุ่งสร้างทางของตน
เดินดั้นด้นเคว้งคว้างบ้างเดียวดาย

ต่างมุ่งมั่นด้วยแรงแสวงหา
เพื่อก้าวหน้าจึงรุดเพียงจุดหมาย
ลืมปลีกย่อยล้ำค่าน่าเสียดาย
จนทำลายรสเสรีแห่งชีวา

เริงระบำเรืองโรจน์แม้นโดดเดี่ยว
ตะลุยเที่ยวเปรมธาตุไนปรารถนา
ด้วยไฟหนุ่มรุ่มร้อนก่อนชรา
เพื่อแสวงหาเพียงเราจักเข้าใจ

แม้นรอยยิ้มริมทางร้างคนทัก
ความแน่นหนักจักปลอบโยน..คนอ่อนไหว
รักของเราวันนี้มีเท่าไร
เหลือเพียงซากซ่อนไว้...ในความทรงจำ 
ร้อยแปดพันเก้า 14 พ.ย. 49 - 13:26 IP 203.150.139.63