หน้าส่วนตัว
เสียงไม้เรียวฟาดลงที่ตรงขา
พร้อมน้ำตารันทดศิษย์หยดไหล
ครูยืนสั่นเข่าอ่อนสะท้อนใจ
คิดไปไกลกลัวศิษย์จะคิดชัง
เป็นครั้งแรกในชีวิตนะศิษย์รัก
ที่ตีนักเรียนได้ด้วยใจหวัง
"อนาคตศิษย์สดใส" ใช่อยากดัง
จึงไม่อาจยับยั้งหรือพลั้งไป?
ฟังครูสักนิดศิษย์ที่รัก
โลกกว้างนักไม่อาจเป็นเช่นคิดได้
หลายคนหลายชีวิตหลายจิตใจ
ชนะใครฤาเท่าชนะเราเอง
เมื่อเธออยู่ร่วมกันเช่นวันนี้
ก็อาจมีมากล้นคนข่มเหง
ชอบอวดอ้างดังเด่นเป็นนักเลง
ไม่ยำเกรงผู้ใดใช้กำลัง
ครูไม่อยากจะเห็นภาพเช่นนั้น
และใฝ่ฝันให้ศิษย์ดีอย่างที่หวัง
เข้าใจครูสักนิดอย่าคิดชัง
และคราวหลังอย่าเป็นเช่นคราวนี้
จงรู้จักอภัยให้กันบ้าง
เดินสายกลางระหว่างรักกับศักดิ์ศรี
แก้ปัญหาร่วมกันสันติวิธี
โลกจักมีสันติภาพ....ตราบนิรันดร์
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก 16 ม.ค. 2549 20:23 น. - ID 85236 
6288
11
0
16 มกราคม 2549 21:44 น. - comment id 553572
คุณครูจ๋า ตายแล้ว สงสารเด็ก รูปร่างครูขนาดนั้น มือหนักแย่เลย อืมมม แต่ไม้เรียวน่ะ ยังไง ๆ ก็ใช้ได้ผลนะกับคนสมัยพี่น่ะ กับคนเดี๋ยวนี้ ไม่รู้แฮะ แวะมาทักจ้ะครู
16 มกราคม 2549 22:17 น. - comment id 553585
ใช่ครับพี่ ผมมือหนัก พยายามเลี่ยง นอกจากจำเป็นจริง ๆ แถวทำเนียบสงบยังเพ่?
16 มกราคม 2549 22:25 น. - comment id 553588
อัลมิตราเคยมีปัญหากับครูนะ จนป่านนี้ ยังคาใจอยู่ อาจจะเกิดจากความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจก็เป็นไป ตอนนั้น มีแต่ความไม่เข้าใจ และ ไม่เข้าใจ จนกระทั่งเติบใหญ่ขึ้น ถึงแม้ว่าอัลมิตราจะไขประเด็นดังกล่าวไม่ออก ทว่า อัลมิตราก็ไม่ติดใจต่อไป .. ความรู้สึกของอัลมิตราในตอนเด็กนั้น อาจจะไม่ได้รับการปรับ แต่ตอนนี้ อัลมิตราก็พยายามเหลือเกินที่จะบอกตนเองว่า ที่เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้ ก็เพราะ .. ครู
17 มกราคม 2549 07:47 น. - comment id 553627
เขียนดีเลยครับ จำไม่ได้แล้วว่าโดนไม้เรียวเรื่องอะไร แต่ที่พอนึกออกก็คือเรียนวิชาเลขคณิต(ปัจจุบัน เป็น วิชาคณิตศาสตร์)ได้ไม่ดี เขียนสมการไม่ได้ แทนค่าไม่ได้ แต่โดนกันทั้งห้อง โดนเดี่ยวๆ ไม่ค่อยนะ แต่ทุกวันนี้ได้ดีเพราะมีครู และกว่านั้นผมก็ภูมิใจที่เป็นลูกครูด้วยอะครับ
17 มกราคม 2549 08:12 น. - comment id 553635
อ่านด้วยความซึ้งใจค่ะ ในชีวิตตอนเป็นครู ไม่ค่อยเคยใช้ไม้เรียวนะคะ เพราะ โรงเรียนพุดเด็กโตมากแล้วค่ะ มีแต่ลูกศิษย์สาว หนีโรงเรียนไปเที่ยว แถมเวลานั้น พุดอายุห่างลูกศิษย์ไม่กี่ปี เลย เข้าใจชีวิตวัยรุ่นค่ะ ได้แต่ทำหน้าที่อบรมสั่งสอน ด้วยหัวใจด้วยห่วงใยค่ะ และ ช่วงชีวิตพุดแสนสุขใจที่สุด ก็คงยามนี้ ยามได้ยืนหน้าชั้นเรียน แล้วร่ายมนตรา สกดให้นักเรียนนิ่งฟังค่ะ พุดชอบแทรกธรรมะสาระชีวิต และธรรมชาติมานานวันแล้วละค่ะ และ บางวัน หากใส่ชุดสวย นะคะ ลูกศิษย์จะชมจนตัวลอยเลยอิอิ จากดวงใจที่ใสซื่อแสนรักครูค่ะ พุดผ่านเลยไม่ค่อยนำมารจนา เพราะ พุดเสียดายคืนวันเวลา ที่พุดมิอาจย้อนคืนค่ะ จำได้ วันสุดท้ายที่อำลา เพระต้องเดินทางไปใช้ชีวิตต่างแดน พุดยืนร้องไห้บนตึกเรียนค่ะ แบบเดียวดายมากค่ะ จึงไม่.. ไม่อยากรจนาเพราะวิญญาณพุด จริงๆคือครูค่ะ พุด...รักอาชีพนี้ค่ะ
17 มกราคม 2549 08:15 น. - comment id 553636
พุดพลีฝากคำซึ้งใจที่คุณครูใหญ่ ฝากน้ำใจในงานพุดค่ะ สิ้นกลิ่นดิน
........................... อุษาฟ้าสว่างทั่วนภางค์สว่างแล้ว ป่านนี้อาจจะยังมีใครไม่รุ ยังนอนคอพับคออ่อน ไม่ยอมตื่นค่ะด้วยเหนื่อยอ่อน พเนจรราวนกไพร
17 มกราคม 2549 09:02 น. - comment id 553643
ไม้เรียวสร้างคนมาให้ได้ดีมามากมายครับ
17 มกราคม 2549 12:06 น. - comment id 553660
ต้นสาบเสือ (ที่บ้านเรียกหญ้าดอกขิว) ต้องหอบมาเป็นกำ เพราะหวดไม่กี่ครั้งก็หักกระจาย ไม้ไผ่ หวาย (ธรรมดา) หวาย (แช่น้ำปัสสาวะ โคตรแสบเลย) หางกระเบน (สุดยอดแห่งความเจ็บปวด เลือดไหลซิบๆ เป็นจุดๆ) เชือกฟั่นผสมลวด (เจ็บแบบหนักๆ รอยนูนยาว) ก้านใบมะยม (แสบๆคันๆ) ไม้บรรทัด ฟุตเหล็ก (พวกนี้เจ็บนิ้วอ่ะ) แปรงลบกระดาน ไม่อยากบอกเลย ว่าเคยมาหมดแล้ว ต่างกรรม ต่างวาระ ต่างสถาบัน ประถม ยัน ปริญญา
17 มกราคม 2549 12:21 น. - comment id 553665
รักและคิดถึงคุณครู **แวะมาชื่นชมค่า**
17 มกราคม 2549 13:27 น. - comment id 553703
สวัสดีค่ะคุณครูใหญ่ อึมม์...ไม้เรียวสร้างคนมามากนัก ปัจจุบันใช้ไม้เรียวไม่ได้.... นอกจากให้การลงโทษแบบกระทำด้วยตนเอง ดันพื้น 500ครั้งก็พอเนาะ
17 มกราคม 2549 13:31 น. - comment id 553706
รอยไม้เรียว....ยังติดอยู่ในความทรงจำผมมาจนถึงทุกวันนี้ ที่มีวันนี้ได้ก็เพราะรอยไม้เรียวของครู.....แม้เหตุการณ์ผ่านมาสามสิบกว่าปี ...ไม้เรียวหลอมคน เอ้อ....อาจารย์ครับ อาจารย์สอนอยู่ที่ร.ร.บ้านตานวนหรือเปล่าครับ มีโอกาสผ่านไปเที่ยวขุนหาญ จะแวะไปเยี่ยมครับ
17 มกราคม 2549 13:35 น. - comment id 553709
สวัสดีค่ะ คุณครู.... สมัยเรียนประถมเคยโดดตีเพราะหญ้าขิว(สาปเสือ) พอมัธยมนี่ ไม้บรรทัด ฟุตเหล็ก ปริญญานี่ไม่เคยโดย มีติด I อย่างเดียว ฮี่ๆ เคยไปสอนเด็กเหมือนกัน ไม่กล้าตี เพราะกลัวเด็กนักเรียมรุม (เด็กอาชีวะน่ากลัว) ถ้าผิดนี่ ตีไว้ไม่เสียหลาย แต่สมัยนี้ตีนิดเดียวครูเป็นต้องเดือดร้อน เพราะโดยผู้ปกครองร้องเรียน...ไม่เหมือนสมัยก่อน...นานมาแล้ว..
17 มกราคม 2549 16:35 น. - comment id 553748
มาเยี่ยมนะครับคุณครู...
17 มกราคม 2549 19:03 น. - comment id 553807
ได้ดีเพราะมีครูที่ตีด้วยไม้เรียวตั้งแต่ ป. 1 แล้วค่ะ จำได้ว่าตอน ป . 1 ท่อง กอ อา กา ขอ อา ขา ท่องไปเรื่อย ๆ แล้วจำคำที่มาผสมไม่ได้ โดนไปซะ คำละไม้แหน่ะ .. เมื่อก่อนโกรธที่โดนตี แต่ตอนนี้เข้าใจว่าที่ครูตีเราเพราะอะไร จะพูดไปก็ ได้ดีเพราะว่าครูตีนี่แหล่ะค่ะ แต่ตอนนี้ .. ม่ายยอมให้ตีแล้วนะ เพราะว่าผสมคำได้แล้วอ่ะ หุ หุ หุ
17 มกราคม 2549 20:26 น. - comment id 553830
คุณครูครับผมยอมรับที่ทำผิด เพราะความคิดยังด้อยน้อยศึกษา ก็พึ่งหัดอ่านเขียนเรียนวิชา อ่านตำราได้น้อยไม่ค่อยจำหยอกเล่นครับคุณครู บทกลอนไพเราะมากครับ
17 มกราคม 2549 23:08 น. - comment id 553870
เรนว่า..
เด็กๆก็คงอยากได้ความเป็นกันเอง..
..เพราะความเป็นกันเอง มีส่วน.. ที่ทำให้เด็กๆไว้วางใจ.. และทำให้เค้าอยากเปิดใจ..กับคนที่เค้าไว้ใจ.. ที่สุดด้วยดิคะ..
รับฟังในสิ่งที่เด็กๆพูด.. และต้องการสื่อ
จริงบ้าง..ไม่จริงบ้าง.. ก็เพียงขอให้ได้พูด...
ปล่อยให้เค้าได้พูดบ้าง..
ก็จะยิ่งเห็นชัดเจนนะดิคะว่า.. เด็กๆเค้าก็มีเรื่องในใจ.. ที่อยากจะพูด..และอยากให้มีใครซักคนที่เข้าใจ.. และรับฟังเขา..
ไม่ใช่.. ในแบบที่ทำให้เค้ากลัว..
เด็กเกเร..จะรู้สึก..ว่า..
.มีคนฟังเค้า..และเข้าใจเค้า..
เรนว่า..เด็กๆ..ไม่มีอะไรซับซ้อนด้วยดิคะ..
.. เพียงใจเย็นสักนิด ..ในการแก้ปัญหา..
ก็เด็กๆไม่ชอบ..การกระทบกระเทียบ..หรือประชดประชัน..
..
เปิดโอกาสให้เค้าได้อธิบายเหตุผล..
...
ไม้เรียว..คือบาดแผลในใจ..ที่เรนไม่มีวันลืม..
..
..
เรนรู้นะคะว่า ..คุณครูใหญ่โรงเรียนเล็ก..จะต้องใจดีมากๆ..
เรนกราบสวยๆ.. คุณครูนะคะ....
เรนรักคุณครู.. ทุกคนด้วยดิคะ..
..
..เป็นเพียงแค่ความรู้สึกของเด็กเกเรคนหนึ่ง..ที่ถูกตี เพียงเพราะเธอลืม..การบ้านในเช้าวันจันทร์.. กับคืนวันอาทิตย์..ที่น่ากลัว..
..
18 มกราคม 2549 08:50 น. - comment id 553901
โชคดีนะสำหรับคนที่เคยโดนครูตี เราสิโดนแต่แปรงลบกระดาน
18 มกราคม 2549 10:23 น. - comment id 553920
ไม่เคยโดนไม้เรียวจากคุณครูเลยค่ะ เพราะเป็นหลานครูใหญ่ คุณครูเลยไม่กล้าตี แต่ว่า กลอนของ คุณครูใหญ่ ให้ข้อคิดที่ดีจังเลยนะคะ
18 มกราคม 2549 11:02 น. - comment id 553927
ชอบบทสุดท้ายมากค่ะ
18 มกราคม 2549 12:06 น. - comment id 553945
ไพเราะและงดงามมากครับ
19 มกราคม 2549 05:49 น. - comment id 554050
ตอนเรียนประถม เรียนในโรงเรียนค่อนข้างเข้มงวดค่ะ ไม่ค่อยกล้าเกเรเท่าไหร่ เลยไม่เคยถูกครูตี แต่เคยเห็นเพื่อนๆ ผู้ชาย ถูกตี เพราะไม่ยอมทำการบ้านส่ง พอจบเข้ามัธยมกัน จำได้ว่าเด็กๆ ที่มาจากโรงเรียนเดียวกัน กลายเป็นที่รักของคุณครูกันหมด ถึงจะดื้อบ้าง แต่ก็ไม่ก้าวร้าว จนถึงวันนี้ทำงานแล้ว ถ้าจะนึกถึงครูครั้งใด ก็จะนึกถึงคุณครูสมัยเรียนประถมอยู่เสมอค่ะ เพราะเสมือนแม่พิมพ์หล่อหลอมเราตั้งแต่ช่วงรากฐานเริ่มต้น นางว่า ปัญหาไม่อยู่ที่ \"ไม้เรียว\" แต่อยู่ที่ \"อารมณ์ที่ฝากผ่านไปกับไม้เรียว\" และก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ก็มีครูที่ทำอย่างนั้นอยู่จริงๆ จึงกลายกลายเป็นประเด็นให้ตัดปัญหาโดยการห้ามใช้ แล้วครูใหญ่คิดอย่างไรกับประเด็นนี้หรือคะ รู้สึกน้อยใจบ้างหรือเปล่า ขอถือโอกาสเนื่องจากวันครู ฝากสวัสดีคุณด้วยครูค่ะ
19 มกราคม 2549 23:08 น. - comment id 554294
So Cool, Now I\'m in USA..... It\'s ridiculous.... Teacher can never hit student..... The problem is... they\'re becoming a BRAT.....
23 มกราคม 2549 20:07 น. - comment id 554986
สวัสดีครับ เพื่อน ๆ ทุกคน ขออภัยที่เข้ามาตอบช้าไปนิด อัลมิตรา ครูใหญ่เคยมีความรู้สึกแบบนั้นเหมือนกันทั้งที่ไม่ได้โดนตีนะ แต่โดนหักคะแนน ถึงวันนี้ก็ยังไม่ลืม เอ๊ะไม่เข้าใจมากกว่า ร้อยแปดฯ คณิตศาสตร์กับครูใหญ่ก็เป็นศัตรูกันแต่ชาติปางไหน จึงไม่เลือกเรียนวิทย์ มาเรียนศิลป์ภาษาแทน แต่พอมาเป็นครูเชื่อไหม ชอบสอนคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ สาวนา คงเข้าใจเรื่องรอยไม้เรียวนะ ครูใหญ่โดนตีน้อยมาก เป็นเด็กดีมั้ง แต่ไม่เคยโกรธครูที่ตี ถ้ามีเหตุผลพอ สาวนาว่าจริงมะ เพลงที่มอบชอบสุดใจ ส่องหล้า ไม้เรียวสร้างคนนะ ตามนั้น เมา กินเหล้าหลายระวังถูกไม้คาน นะต่อไป บ่แม่นไม้แส้แล้วเด้อ ลมรำเพย ขอบคุณหลาย ๆ ที่มาอ่าน อย่าว่าครูนะที่เขาตีถ้าไม่ใช้อารมณ์ ไรไก่ ดันพื้น ส่วนมากตอนฝึก ร.ด. ครับ สาหัสเหมือนกัน อู้ไม่ได้ด้วยสิ มนต์กวี ใช่เลยครับ ถ้าจะมาก็โทรบอก นะ จะได้เผ่น แหะแหะ ล้อเล่นน่ายินดีต้อนรับ บินเดี่ยว สบายดีคับ หนาวอีกแล้ววคืนนี้ ทะเลใจ อ่านไม่ได้ นี่เป็นเรื่องใหญ่สำหรับเด็กรุ่นใหม่มากเลย แต่ครูใหญ่ไม่ตีนะกรณีนี้ ตีเฉพาะเกี่ยวกับความผิดทางจริยธรรม วินัย สนสามใบ รับผิดก็มาให้ตีซะดีดี อิอิ เรน คนเป็นครูก็ปลื้มเมื่อเห็นศิษย์ได้ดี นะ กลับไปโรงเรียนไปไหว้ครูสักครั้ง โอซึ้งทีเดียว ชมพูภูคา เจ็บนะ แปรง ครูใหญ่ก็เกือบโดน หลบทัน พู่กัน ฮั่นแน่เด็กเส้น หงส์ระบำ ไม่เป็นไรมาเป็นครูที่โรงเรียนเล็กไหมล่ะ ยินดีต้อนรับนะ เพรง พเยีย ใช่ครับคุณนาง อยู่ที่อารมณ์ บางวันครูใหญ่ก็โมโหจนหน้าเขียวเลย วันนั้นถ้าลงโทษ เด็กจะเงียบและเครียดแต่จำนาน Hi Ton I think so , same in Thailand. glad to meet u here.
23 มกราคม 2549 21:17 น. - comment id 554998
ครับ คุณภาวิดา ผมตั้งใจให้บทสุดท้ายเป็นบทที่ประทับใจและให้ข้อคิด พยายามให้เป็นเช่นนี้ทุกเรื่องที่เขียนแต่ก็ไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ถ้าโลกมีสันติภาพหากมันเป็นผลมาจากการสอนของครูบ้างแค่นี้ก็ดีใจแล้วครับ
15 พฤศจิกายน 2549 18:38 น. - comment id 627213
เเต่งเพราะดีคะ
1 ธันวาคม 2549 21:20 น. - comment id 633154
ดิฉันก็เป็นครู วันนี้อยากหาบทกลอนซึ้ง ๆ เกี่ยวกับครูติดให้นักเรียนในห้องอ่าน เคยจดไว้นานมากแล้ว มีอยู่ว่า
อันห่วงใดใดในสงสาร
จะเปรียบปานห่วงลูกหามีไม่
แต่ถึงรักถึงห่วงสักปานใด
ก็วางใจให้อยู่กับครูเอย
ก็ไม่กล้านำมาใช้ประโยชน์ เพราะไม่รู้ว่าใครแต่งไว้ เกรงว่าจะไม่ให้เกียรติผู้แต่ง ไม่ทราบว่าท่านมีบทกลอนที่เกี่ยวกับความรัก ความหวังดีที่ครูมีให้แก่ศิษย์บ้างไหมค่ะ ไม่ต้องยาวนักก็จะดีนะคะ
ขอบพระคุณค่ะ
ครูหัวโบราณ 
20 ธันวาคม 2549 18:04 น. - comment id 638392
ยินดีครับคุณครูหัวโบราณและเด้กหญิงจุฑาลักษณ์ คุยกับครูใหญ่ได้เสมอนะครับ
22 มกราคม 2551 14:28 น. - comment id 814049
ก็ดีนะเพราะจังก็เคยถูกครูตีเหมือนกันแต่ก็ไม่เคยโกรธพวกเราก็เนศิษย์เก่าของร.ร.มหาราช ๗ทุกครั้งที่ครูสอนรู้สึกเหมือนมีคนคอยห่วง เเต่เมื่อพวกเราย้ายรร.มาก็เหมือนขาดอะไรไปอย่างหนึ่งเเต่ก็รู้ว่ามีคนห่วงเราอยู่ห่างๆๆก็อยากบอกครูของเราว่า เรารักครูของเรามากที่ที่สุด..................
18 ธันวาคม 2551 10:14 น. - comment id 925539
รักนะ.........................................................................................................................จุ๊บ จุ๊บ รักครูทุกคนที่สุดเลย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
