ข้าพเจ้าสบตาข้าพเจ้า

เสือยิ้มมุมปาก

ข้าพเจ้าสบตาข้าพเจ้า
แลไฟฝันสั่นร้าวท่ามกร้าวแข็ง
นัยน์ตาบ่งชัดชีพข้าว่าไร้แรง
หมดสิ้นซึ่งแสงแห่งดวงตา
ข้าพเจ้าสบตาข้าพเจ้า
ถามไถ่ไฝ่เล่าเฝ้าห่วงหา
ตอบเถิดตอบถ้อยแห่งวิญญาณ์
วิสัชนาไร้ปุจฉาจึงข้าครวญ
เว้ย!ท่านเหตุไฉนไร้แรงสิ้น
ไฟฝันกลับคืนดินสิ้นเกินหวน
แปรแล้วแปรเล่าเฝ้าแปรปรวน
ตัวข้าล้วนพบประเด็นเห็นตนรวม
ตัวตนตรงหน้าข้าใช่ไหม
หรือไม่ใช่เพียงเทริดที่เอิดสวม
หรือข้ามีสองชีวิตจิตกำกวม
หรือข้าร่วมใช้ชีวากับข้าเอง
( แบ่งบรรเลงเพลงชีวิตจิตผูกพัน )				
comments powered by Disqus
  • extreme life

    14 มกราคม 2549 14:26 น. - comment id 553208

    จับเข่าคุยกับตัวเองเหรอครับ 12.gif
  • หงส์ระบำ

    14 มกราคม 2549 15:51 น. - comment id 553218

    ตนเตือนตนเพื่อให้ตนรู้ตน
    รู้เหตุผล ชั่วและดี ทุกสถาน
    ไม่หลงตน ไม่หลวมตัว คบแต่พาล
    ทุกเหตุการณ์ มีเหตุผล ตนเตือนตัว 
    
    41.gif41.gif41.gif41.gif41.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน