ฉันมันเป็น.แค่คน.เพียงคนหนึ่ง ไม่ลึกซึ้งถึงความจริงในสิ่งสรรพ์ ไม่ใส่ใจ.ในโลกกว้างทางเส้นนั้น เพราะว่าฉัน..คือฉัน.ที่ฉันเป็น เหมือนหนึ่งน้ำ..ตามธารละหานใส มาอยู่ใน..แก้วไสให้ได้เห็น พอดีหก...ตกพื้นแตกกระเซ็น ผ้าซึมซับซ่อนเร้นเห็นความจริง บีบผ้าให้น้ำไหลลงในอ่าง ความแตกต่างอย่างที่เห็นเช่นทุกสิ่ง ขุ่นกับใสในวารีที่หยุดนิ่ง ยังไม่ทิ้งสถานะ.ละรูปเดิม เฉกตัวฉันมันเป็นเช่นดั่งน้ำ จะให้ทำ..อย่างไรอยากให้เสริม จะแต่งแต้มแซมอะไรใส่เพิ่มเติม ยังคงเดิมเพิ่มเข้ามาค่าไม่แปร เอกลักลักษณ์สลักลายมิหายห่าง ความแตกต่างวางไว้ยากไขแก้ เพียงปรับปรุงด้วยมุ่งหวังตั้งใจแล แต่ให้แก้แก่รูปลักษณ์มิได้เลย
11 มกราคม 2549 13:15 น. - comment id 552605
..อย่าให้ฉันต้องทำ.. อย่างนั้น.... ..เป็นอย่างนี้.....เลย ที่มิใช่ตัวของฉันเลย..
11 มกราคม 2549 14:46 น. - comment id 552617
ฉันมีฉันเป็นได้แค่นี้ หากคนดีวาดหวังคงฝันสลาย ฉันคือฉันคนเดินดินแสนเดียวดาย แล้วจะให้เป็นชายจากฟ้า..อย่าหวังเลย..
12 มกราคม 2549 15:05 น. - comment id 552809
คงธาตุแท้ไม่แปรความโดดเด่น ทั้งร้อนเย็นก็ปรับรับปัญหา อยู่ตรงไหนเป็นตนเองทุกเวลา ต่างแต่ค่าสิ่งผสมที่จมลอย สวัสดีค่ะ ...