เกินหักห้ามความรักหักกิเลส จึงเกิดภาพสมเพชได้เพียงนั้น เสียเนื้อสาวหนาวเนื้อเพื่อผูกพัน เขาให้ความสำคัญแค่นิดเดียว รักสนุกทุกข์มหันต์อนันต์ทุกข์ สิ้นความสุขสะดวกดายกระสันเสียว หน้าระรื่นชื่นชมกันกลมเกลียว แต่ชีวิตบิดเบี้ยวบาปอบาย หญิงเพศแม่ไม่ใช่แค่ของเล่น ไม่ใช่เป็นสินค้าคิดวางขาย ใช่ดอกไม้วางเคียงอยู่เรียงราย คอยให้ชายเด็ดชมชื่นสมปอง จงเทิดทูนกูลเกื้อเมื่อวันทุกข์ เมื่อวันสุขร่วมสุขที่สมสร้าง ก้อยเกี่ยวก้อยคอยร่วมเดินบนเส้นทาง ที่โดดเดี่ยวอ้างว้างกลางสังคม อย่าตามใจใจตนจนเกินหน้า มั่นศรัทธาค่าความดีที่สั่งสม เต็มคุณค่าของมนุษย์สุดอุดม จนชื่นชมความดีที่ตัวทำ อย่าประณามหยามเหยียดรังเกียจหยัน หฤโหดโทษทัณฑ์แทบตกต่ำ สังคมใช่ไร้ความยุติธรรม หรือคนพูดถ้อยคำทำเสียเอง
10 มกราคม 2549 15:19 น. - comment id 552374
ใช่ ๆ ค่ะ ทุกคนผิดพลาดกันได้ ซึ่งความผิดที่ผ่านมา เราอาจแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่ก็ยังไม่สาย หากเราจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง ในเวลาที่เหลืออยู่ แล้วเก็บประสบการณ์ที่ผิดพลาดเหล่านั้น ไว้เป็นบทเรียนสอนใจ ชื่นชมในผลงานค่ะ
10 มกราคม 2549 16:30 น. - comment id 552412
คนที่ไม่เคยผิด คือคนที่ไม่เคยทำอะไรเลย เนาะครับ
10 มกราคม 2549 17:57 น. - comment id 552432
เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ รักษาสุขภาพนะค่ะ...
11 มกราคม 2549 12:23 น. - comment id 552579
เฮ้อ พูดยากเนาะเรื่องของจิตใจกับพฤติกรรมที่สลับซับซ้อนของบุคคล สวัสดีกวีทุกท่านที่มาเยี่ยมเยียน คุณพี่ผู้หญิงไร้เงา คุณพี่แมงกุ๊ดจี่ และคุณพี่ extreme life ที่มาทำให้บอร์ดนี้ไม่เงียบเหงาจนเกินไปนัก
20 มกราคม 2549 18:20 น. - comment id 554426
ผู้ชายเลวมาก
1 กุมภาพันธ์ 2549 15:57 น. - comment id 557332
หากพลั้งพลาดผิดไปแล้ว ยอมรับในความจริง กล้าทำก็ย่อมกล้ารับ ยังมีกำลังใจ..และคำว่า... \"อภัย\" รออยู่ หากพลั้งพลาดไปแล้ว ไม่สำนึก..ไม่แก้ไข ก็ยากเกินจะช่วยเหลือ