เธอ โลกหนึ่งใบ จักรวาลทั้งมวล ลมหายใจ บ้าน ดอกไม้ ความหวัง หยาดฝน รอยยิ้ม พรุ่งนี้ ความกล้าหาญ อ้อมกอด ความฝัน พลัง ชีวิต ทั้งหมด ทุกสิ่ง เธอ
8 มกราคม 2549 13:42 น. - comment id 551933
เธอคนนั้นช่างรวมไว้หลายอย่างจริงๆ
8 มกราคม 2549 18:42 น. - comment id 551983
มาสวัสดีปีใหม่ค่ะน้องรัก งานงามนักนะคะ อ่านๆไปราว กวีแก้วจ่าง แช่ตั้งค่ะ รักษาร่างกายนะ โหมเรียนหนักพักบ้างนะคะ คิดถึงและรักมากค่ะ
9 มกราคม 2549 10:28 น. - comment id 552063
ลึกซึ้ง... ชัดเจน... ไพเราะมากเลย
9 มกราคม 2549 11:50 น. - comment id 552087
พุทธังสาระณังคัจฉามิ พุทธาจิตจงมาพาหรรษา เป็นที่พึ่งพึงขจัดกิเลสทุกเวลา พุทธรักษาใจข้าพ้นซึ่งเวรกรรม ธัมมังสาระณังคัจฉามิ ธรรมลิขิตปัญญามาเสกซ้ำ รู้รักษาตัวรอดตลอดนำ ธรรมจงค้ำอารมณ์บ่มใจปอง สังฆังสาระณังคัจฉามิ อริยะสงฆ์คิดค้ำจุนศาสนามาสนอง เป็นที่พึ่งนำธรรมตามครรลอง สิ่งเรืองรองประดับข้าสร้างบารมี แก้วประเสริฐ.
9 มกราคม 2549 15:07 น. - comment id 552115
คุณ หนุ่มอุบล เพราะเธอ ... คือ ... ทุกสิ่ง ไงคะ พี่พุดคะ สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ ดีใจที่พี่ยังไม่ลืมน้องคนนี้และยังแวะมาหา โอเล่ต้องเรียนหนักหน่อยค่ะ ทำทีซิสอยู่ ... ต้องทำให้เต็มที่ค่ะ คิดถึงพี่พุดเช่นกันนะคะ คุณ เพียงผ่าน ผ่านมา เพียงครั้ง ฉันดีใจ ขอบคุณนะคะ พี่แก้ว ขอบคุณที่มาให้พรโอเล่นะคะ ... กวีบทนี้เพราะมากจริงๆ