เจ้าหงส์ทองล่องลอยเหนือดอยป่า ดื่มแสงเดือนดาราอุษาแสง ปีกเจ้ากล้าฝ่าฝนคลื่นลมแรง จึงกล้าแกร่งเกียรติยศอันงดงาม เส้นทางหงส์คงไม่โรยด้วยกุหลาบ ต้องมีภาพความลำบากดงขวากหนาม ต้องต่อสู้อยู่ยืนหยัดพยายาม จนได้นามสูงส่งว่าหงส์ทอง ค่าของหงส์คงนามความศักดิ์สิทธิ์ ค่าชีวิตเกินค่าปักษาผอง เป็นที่เฝ้าฝันใฝ่ตามใจปอง แต่หงส์ย่อมหยิ่งผยองเกินมองใคร วันนี้เราเศร้าปลงกับหงส์แล้ว เพราะจากแก้วกลายเป็นกรวดอวดกันใหญ่ ผ้าแพรพรรณผืนบางเห็นข้างใน ไม่เท่าไรหลุดร่วงเห็นนวลนม ค่าของหงส์คงหมดน่าอดสู คนเขาดูรู้แจ้งแช่งสาสม ปีกหักล้าถลารานกายซานซม คนสังคมเขาประณามตามที่เป็น ต้องรู้เจ็บเก็บปีกอย่าหลีกหลบ และควรลบภาพลักษณ์ที่มักเห็น ใดควรปิดควรเปิดใดควรเน้น จึงรู้เช่นเห็นชาติสะอาดนาม
10 มกราคม 2549 14:20 น. - comment id 552331
รักงานงามค่ะ สุดยอดในดวงใจแล้วค่ะ พี่พุดไพร
11 มกราคม 2549 12:54 น. - comment id 552592
18 มกราคม 2549 16:21 น. - comment id 553992
เช่นนั้นหาใช่หงสา หากเป็นเพียงกา เสียบเศษหางหงส์อวดแกน หงส์จริงหยิ่งศักดิ์เหลือแสน เลิศในเมืองแมน ไม่ทำต่ำต้อยด้อยตน เปรียบนางในทั่วสกล ชั่วดีมีจน รักเกียรติดีชั่วต่างใจ หญิงดีรักนวลสงวนกาย ลี้หลบมือชาย ไม่ล่วงไม่ล้ำก่อนควร หญิงชั่วชอบเย้าเชิญยวน ไป่รู้รักนวล ชวนชายร่วมรักร่ำไป เปรียบได้กับหงส์-กา ไซร้ ปักษีเชื้อสาย มุ่งหมายผลเลิศต่างกัน เด็กผู้หญิงสมัยนี้นะ ก็...อย่างที่คุณกฤษว่าแหละ .......เฮ้อ..ฤา จะสิ้นพันธุ์หงส์