http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song513.html (สายน้ำไม่ไหลกลับ) ............... นวลนาง. มานั่งนิ่งนิ่ง ริมสายน้ำ และ.. ยิ่งแสนนิ่งในมโนนึก เมื่อ..ทิ้งความคิดนึกทั้งปวง ที่แสนห่วงใยทุกคนทุกใคร พักสายตาพาสายใจ ให้แสนสวยใส..สงบสงัดงาม ตามตะวันรอน ตะวันลา ที่*อยุธยา*เมืองเก่าของเราแต่ก่อน เมือง... ที่ฝากความอาวรรณ์อาลัย โศกสลดรันทดใจมิรู้สิ้นในทุกยามที่ถวิลถึง ที่.. ยังแสนซาบซึ้งในมนตราแห่งอดีตอันเรืองรุ่ง สลักเงื้อมงามเงาเอาไว้มากมาย ในรอยใจรอยจำไทยทุกดวงจิต ให้ผู้อยู่หลังได้คร่ำครวญ ได้บทเรียนชีวิต..อย่างมิมีวันลืมเลือน นอก.. จากนำมาเตือนตน เตือนใจ ในวันเริ่มต้นปีใหม่ ที่..*ต้นใจ*กำลังชูช่อบานไสว ในบึงใจแห่งอัญมณีขวัญ ฝันฝัน นวลนาง.. เห็นเงาปรางปราพระเจดีย์ทรากปรักหักพัง หากทว่า.. ยังให้งามในนวลเนื้อกมล ทุกยามเยือนยลอย่างล้ำลึก ดื่มด่ำ ในดายเดียวลำพัง เสมอมา และจนกว่าชีพนี้จะสิ้น.. ปีผ่านไป... มายาโลกโศกใด..ดั่งบททดสอบ ให้รู้ทันเท่า เฝ้าตามความคิดนึกให้ทัน ไม่ว่า... ฝันฤาจริง สุดท้ายก็ต้องทิ้งไว้เบื้องหลังกับวันเดือนปี ที่คงมิหวนย้อนรอยถอยหลัง..วนกลับคืน ดั่ง*สายน้ำมิไหลกลับ* นอกจาก.. ตื่นขึ้นมารับชื่นรับฉ่ำกับตะวันใหม่ ดวงใสดวงกลม ดวงที่ยังมั่นคงซื่อตรงเคียงคู่ฟ้า และ.. นี่คือสัจจะแห่งธรรมชาติฟ้าดิน ที่จะไม่สิ้นรักมวลมนุษย์ หากรู้ให้รู้รักษ์โลก..มิเพียงฝากโศกทำลายเช่นกัน นวล..นางอ้างว้างใจ ดู..*สายน้ำใจเจ้าพระยา*ไหลเรื่อยๆระรินมิสิ้นสาย ราว.. เพียรพลีฝากให้ ทุกดวงใจไท ได้ตระหนักชัด ถึงความภักดิ์แผ่นดินและผองชน ให้.. ยังคงมีสายชลใสสะอาด ให้ยัง มีชีพชอบได้ประกอบกรรมดี มีน้ำมีนา มีปลามีไร่ ให้ผืนดินอุดมผลิพลี ให้มีอาหารอิ่มท้อง ได้ครองกายใจ ไปเพียรพบ ความสงบร่มเย็นอันคือแก่นใจแก่นชีวิต ที่จักตามติด ไปได้ตราบชั่วกาลกัป์ปกัลป์ ใช่..หลงวนดั่งมดปลวกในสุสานหิน ที่กำลังคืบคลานผลาญพฤกษ์ไพร ให้เหี้ยนสิ้น แปรเป็นตึกใหญ่ แทนเขียวใสเขียวพร่าง ให้.. วัฎฎแห่งน้ำดินลมไฟ ยังได้เคียงข้างประคองผองชน ให้มิต้องวนลงนรกเร็วเกินไป..ด้วยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ นวลนาง..หนาวเหน็บใจ หาก..ใครเล่าจะเข้าใจ ใครเล่าจะรับรู้ ทุกผู้คน .. ต่างดิ้นรนเอาตัวรอดเพียงเลี้ยงร่าง ให้ห่างไกลความอดอยาก ส่วนจะ..เหลือฝากสิ่งใดไว้แด่โลก นั่นค่อยคิดกัน ในวันที่สายเกิน.. เพราะ... มัวเพลินเดินทางชีวิตติดกับ ในวัฎฎวัตถุเลิศหรู ดูเปล่าเปลืองลมหายใจชีวิต ที่.. กำลังค่อยๆก้าวทีละนิดๆ ไปสู่ความพรากลา ลงสู่พื้นหล้า อย่างมิอาจจะรู้ว่าวันใด นาทีใด .... ราว.. ลั่นทมที่กำลังพรายพรมห่มหอมพื้น ตรงหน้า..นวล..นี้ ที่.. เธอ..คนดี..ค่อยๆเอื้อมมือประคอง ดวงดอกที่ยังสดงามไว้ในอุ้งมือ แล้ว.. ค่อยๆวางอย่างถนอมลงในสายน้ำ ให้พัดลอยพร้อยพร้อยพลิ้วพร่าง ละลิ่วคว้างณ..กลางชล ทิ้ง.. เพียงงามหอมเศร้า..ไว้ในนวลกมลนวลใจ ในหอมให้แห่งความทรงจำ อันจักจำตราไว้มิรู้เลือน... และ.. เสมอเสมือนในยามนี้ ที่นวลนางยิ่งแสนหนาวใจ ด้วย... ความคิดถึงใครบางคนจับจิตจับใจ.. คนที่มี..*ค่าคน..มีดวงจิตแจ่มไสว* รู้ว่า... จักก้าวย่างสู่หนทางแห่งชีวิตไปในทิศทางใด.. และ จักสถิต..ฝากงามใดดีใดไว้ในโลกหล้า ก่อนที่ฟ้าดินจะสิ้นเมตตา และ... ถึง*วันลา*ไปตราบชั่วนิจนิรันดร... ................. เป็นสร้อยรักอักษรางามกว่าเพชร เป็นเมล็ดแห่งฝันสวรรค์หวาน เป็นความงามความดีพลีตราบกาล เป็นสายธารระรินโลกลบโศกลา เป็นน้ำใจใสเย็นแสนพิสุทธิ์ เป็นประดุจดั่งน้ำค้างกลางเวหา เป็นสายธรรมทองคล้องขวัญนะดวงชีวา เป็นขวัญหล้าให้พลีภักดิ์รู้ค่ารักคู่กัป์ปกัลป์..ชั่วนิจนิรันดร.... .............. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song513.html สาย น้ำเชี่ยวโกรกไหล วกวนแล้วไหล ไป ไหลไปแล้วไม่กลับมา คิด เปรียบไปก็คล้ายเหมือนว่า รักเอยไม่คืนหวนมา จากลาไปยังหนใด คิด ถึงเมื่อก่อนเคย รักฉันเป็นสุขเอย ไหนเลยจึงต้องจากไกล คอย เฝ้าคอยคร่ำครวญหวนไห้ รักเอยจากไปแล้วไย จากไปเหมือนสายน้ำวัง ร้าง ไปร้างไกลสุดหวัง ล่องลอยไปไกลเหมือนดัง สู่วังแม่เอยสายชล ฉัน สิยังคร่ำครวญเพ้อบ่น ไหว้วอนให้สายน้ำวน ช่วยดลให้รักฉันคืน เขา คงไม่กลับมา หัวใจพร่ำเพรียกหา น้ำตาหลั่งนองกล้ำกลืน นอนหลับตาต้องผวาตื่น สายน้ำไม่เคยไหลคืน ไม่คืนเสียแล้วรักเอย เขา คงไม่กลับมา หัวใจพร่ำเพรียกหา น้ำตาหลั่งนองกล้ำกลืน นอนหลับตาต้องผวาตื่น สายน้ำไม่เคยไหลคืน ไม่คืนเสียแล้วรักเอย คงไม่คืนเสียแล้วรักเอย
พุด 6 ม.ค. 2549 09:41 น. - ID 84892 
6049
14
0
6 มกราคม 2549 09:55 น. - comment id 551498
สวัสดีค่ะพี่พุด มีเพลงเพราะๆ มาฝากน้องเสมอเลย..
6 มกราคม 2549 10:25 น. - comment id 551500
ใครก็รู้สายน้ำทุกสายไม่เคยไกลทวน ไม่คืนกลับมา อยากให้รู้ว่าฉันไม่คิดจะเดินย้อนวันเวลา แค่อยากเห็นสายน้ำที่ครั้งก่อน ที่ฉันได้เคยว่ายเวียน เคยรักและมีน้ำตา ยังสวยยังงาม ดังเดิมหรือเปล่า สายน้ำไหลไป ชีวิตเราก็ต้องเคลื่อนต่อไปอย่างงดงามคะ สวัสดีปีใหม่คะพี่พุด คิดถึงและห่วงใยเสมอ
6 มกราคม 2549 12:27 น. - comment id 551537
เราไม่รู้สายน้ำอยู่เส้นหนแห่งไหน อาจไหลไปไม่หวนทวนกลับมาหา หรือปลายสายเส้นนั้นอาจหวนทวนกลับมา เพียงแต่ต่างวันเวลาและนาที มาชื่นชมผลงานครับ ไพเราะงดงาม เหมือนเดิมเลยครับ
6 มกราคม 2549 13:16 น. - comment id 551549
หวัดดีขอรับ แหม สาวอินเดียอีกแล้วนะรูปนี้ แน่ ๆ เลย หน้าตาอย่างนี้น่ะ
6 มกราคม 2549 13:27 น. - comment id 551562
น้ำตาไม่ไหลกลับ แอบซับน้ำตาไหล น้ำตาจากหัวใจ หลั่งให้ความโศกา สายน้ำตาก็ไม่ไหลกลับ
6 มกราคม 2549 14:27 น. - comment id 551583
เสียงกระซิบจากอัญมณีไพร ฝากสายใยรัดร้อยดั่งสร้อยขวัญ แด่ผองชนบนพสุธาฟ้าเดียวกัน จากสวรรค์วนาป่าแสนงาม มีเถาวัลย์พันเกี่ยวกอดกระหวัด ดั่งเพชรรัตน์มณีท่ามโลกสาม มีผาหินวิมานลอยเงื้อมงอกงาม มีลั่นทมบานนับพันฝันตระการ แลละลิบทิวทิพย์ผาสู่แดนปาริชาติ ดาระดาดดอกไม้เมฆเสกสวยหวาน ดั่งวิมานรุ้งวิมานรัตน์ทิพย์ประทาน ลำธารหว่านไหลล่องจากช่องไพร เป็นสายนทีสีทองสาดส่องหล้า แปรตามฟ้าเป็นมรกตงามสดใส เป็นมณีน้ำงามท่ามพงไพร อัญมณีใสเขียวผ่องของขวัญฟ้า มีหินงามตะปุ่มตะป่ำให้นอนนึก รับน้ำค้างดึกพรายพร้อยร่วงพรำหล้า นับดาวน้อยลอยดวงแพรวนภา ร่วงจากฟ้าประดับดินประดับใจ งามไม้หอมไม้ไพรในอุษา เรื่อนภานกพรากรังที่อาศัย ร่ำระงมส่ำสัตว์ใต้ร่มไทร พึ่งพิงไปเป็นวัฏฏะฟ้าประทาน ดวงดอกไม้ค้อมกิ่งพราวลงกราวพื้น หวังหยิบยื่นสัจจะธรรมหวานแสนหวาน ให้รู้รักก่อนราโรยปลิดกลีบราน ทิวาหวานราตรีหวังฝังฝากใจ มวลแมกไม้สยายกลีบบานละออ เพื่อเติบต่อรอภู่ผึ้งคลึงกลางกลีบเกสรไสว หากดำรงคงโลกย์ธรรมน้อมนำใจ สืบทอดอัญมณีไพรให้ใสว่างสว่างพราว หากตราบใดโลกนี้มีเกิดดับ นับและนับอนันตชาติหากสืบสาว วิบากเก่าวิบากกรรมอันโยงยาว มิสิ้นราวมิสิ้นเรื่องเมืองมนุษย์ หนีไม่พ้นคนคนคนวนวนว่าย ดั่งสาหร่ายรัดพันธนามิสิ้นสุด ให้บัวตมจมใต้บาดาลมิได้ผุด พบวิมุตติหลุดผลิช่อรอแสงธรรม สายแสงทองส่องมาสัจจะสอน ธรรมชาติวอนมิล้ามารินร่ำ วนเวียนมาทายท้าผู้พบธรรม จากบึงกรรมสู่บึงทองท่องนิพพาน เสียงกระซิบเพรียกหวานผ่านแมกไม้ แผ่วแล้วหายหายไปในสังสาร วอนมนุษย์หลุดพ้นดั่งบัวบาน ตราบสายธารธรรมธาราจากฟ้าดินมิสิ้นลับ มิดับดวงอาทิตย์อุทัย...
6 มกราคม 2549 14:32 น. - comment id 551584
น้องnamsai คนดี.. งานพี่พุดหวังทุกดวงใจ อ่านประกอบบทเพลงโบราณล้ำค่านะคะ แล้วจะ ก่องามนวลในดวงจิตค่ะอิอิ เพราะ พี่พุดรจนาด้วยชีวิตดวงโบราณหวาน ดิบเดิมดายเดียวค่ะ ด้วยรักและซึ้งใจค่ะน้อง พี่พุดไพร
6 มกราคม 2549 14:43 น. - comment id 551586
น้อง แอ็ปเปิ้ล คะ สายน้ำยังคงไหลไปไหลไป.. หากมิมีวันวนไหลกลับ นอกจากฝากงามระยับระยิบ ดั่งน้ำทิพย์น้ำทอง ยามต้องสายแสงอาทิตย์อุทัย
6 มกราคม 2549 14:49 น. - comment id 551588
6 มกราคม 2549 14:49 น. - comment id 551589
6 มกราคม 2549 14:52 น. - comment id 551591
6 มกราคม 2549 14:59 น. - comment id 551592
6 มกราคม 2549 15:03 น. - comment id 551593
6 มกราคม 2549 15:58 น. - comment id 551602
สวัสดีปี บ๊อก บ๊อก มีความสุขมาก...มาก นะครับ
6 มกราคม 2549 16:02 น. - comment id 551604
8 มกราคม 2549 07:21 น. - comment id 551862
หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะพี่พุด
งานนี้มาช้าหน่อยนะค่ะ
แต่ยังก็มาค่ะ
มาช้าดีกว่าไม่มาใช่ไหมค่ะ
รักและคิดถึงค่ะ
9 มกราคม 2549 10:21 น. - comment id 552061
หวัดดีค่ะ...พี่พุด มาชื่นชมงานงามค่ะ... โดยเฉพาะบทกลอนที่พี่พุดนำไปฝาก...งดงามจับใจมากค่ะ......
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
