..อ้อนดาว..

rain..

 
    
                           สวัสดี..ดาวจ๋า         ฉันแอบมาฟัง..เรื่องยาว
                      อยากได้บ้านหลังเก่า   มีรักเรา ..เต็มท้องฟ้า ..
     
                           สวัสดีดวงดาว..      ฟังเรื่องเล่ายิ้มเริงร่า..
                      ร้องไห้ตัดพ้อมา..      ดาวใจดี ..อย่าหนีไกล..
                           คืนนี้..จะตามหา..     ค้นท้องฟ้าที่สดใส..
                      ดาวจ๋า..ขอได้มั้ย      รักอภัย..แบบเดิมเดิม..
    
                          ตะวันที่เคยเห็น..      เขียนสื่อเป็น..แค่เพิ่งเริ่ม
                     ห้องนั้น..อยากต่อเติม    สัมผัสเผย..ที่เคยคุ้น..
                          ชิดใกล้ใยเดียวดาย..    แม้ห่างหาย..ก็อบอุ่น 
                      หลบเร้นเพราะว้าวุ่น..    วาดตะวัน..ก็ ..พลันหาย
                                                                   
                         ท้องฟ้าที่เวิ้งว้าง..      ฉันเคว้งคว้าง..สะท้านไหว
                      สับสนโลกทั้งใบ..       เพราะเหตุใด..จึงวุ่นวาย..
 
                          ก็สิ่งที่เคยเห็น..        โลกที่เป็นช่าง..งดงาม..
                      นกเสรี..คือคำถาม?    เขียนขึ้นเองละเลง..ระบาย
                          มิใช่หลอกอารมณ์        หวังเพียงชม..คำที่ร่าย..
                       สิ่งนั้นมีความหมาย..   เขียนสื่อให้ด้วยใจ..เรน..
                                       ......
                                  
                          คืนนี้.. เรนเหงาจัง..      ก็แค่หวัง ..ทุกคนให้..
                       เพียง..รักและอภัย..      เป็นฟ้าใหม่.. หัวใจเดิม.. 
                                         ...
          
     ก็แค่เรนเหงา.. และสับสน..   กับโลกที่เป็น..
                            ......
 ฉันคือนกพิราบสีขาว ที่กำลังโบยบิน.. 
  เริงร่าและ อิสระ ..  
      เบื้องหลัง.. ที่ฉันได้รับ..
    คือความเจ็บปวดที่ถูกสะสมจากร่างกายและ จิตวิญญาณของ.. อาชญากรที่ฉันรู้จัก ..
   
   งดงามในความรู้สึกของฉันยิ่งนัก ..  
   
       เมื่อวันหนึ่งฉันถูกปลดปล่อยให้โบยบิน..
 สัมผัสท้องฟ้า..และปุยเมฆ ...สีขาวบริสุทธิ์ ..
 
  ก็ใครกันล่ะ..ที่ให้..  
     ในสิ่งที่ฉันต้องการ  อิสระ ..  โลดแล่น .. บนโลกเสรี ..
   ฉันเป็น..  นกพิราบขาวที่อ่อนแอ ในอีกหลายๆตัว ที่คุณปลดปล่อย ..
 
      ฉันสัญญากับคุณนะ.. อาชญากรที่รัก 
เมื่อฉันพร้อม ..
 
  จะอย่างไร ฉันจะเป็นในแบบที่คุณเป็น .. 
     เก๊าะในแบบที่นกพิราบอย่างฉันเคย..ได้รับจากอาชญากร..อย่างคุณงัย..
   อิสระ..  ที่ท้าทาย..  
         ฉันสัญญา.. 
  จากบันทึก..บนหน้าประวัติศาสตร์ที่ฉันเคยอ่าน  ระบุว่า .. ความเปลี่ยนแปลงไม่ได้เกิดเพราะคนจำนวนมากมายเสมอไป..
  
     อาจบางที ..ความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ เกิดขึ้นได้ เพราะ  .. คุณอาชญากร ที่รัก..  
   และโดยจากฉัน.. นกพิราบขาว.. ที่คุณปลดปล่อย ..ตะหากร่า ..
  
    ฉันจะไม่ลืมคุณหรอกนะ ..  อาชญากรที่รัก ..   
  ฉันจะใส่ใจ และเชื่อมั่น .. ในพลังที่ฉันมี.. 
                ....
 
    เฮ้อ! ..  แต่แบบคืนนี้  นกพิราบขาวแบบฉัน.. 
ขอพักแป๊ปเดี๋ยว น๊า   เก๊าะปีกของฉันมันหล่นหาย ไปไหนไม่รู้ดิ๊ ..ขอเวลาให้ฉันไปซ่อมปีก 
   แป๊ประกาน..น นน..  นา ..  อิอิอิ ..  
      คุณเรนว่า .. เด็กชายคนนั้น ต้องเป็นมาร์กซิสม์..แน่ๆเล้ยย.. .. 
                  .....
       ....
                 ....          ....           .....        ....
 
   แปลกจังที่เรนคิดถึง..  ท้องฟ้าที่ให้...  อิสระ..และอบอุ่น..
         
          เค้า..ที่เป็นเหมือนฉัน.. เด็กชายคนน้าน..น.. 
             ........................