เมื่อถึงคราว.....อกหัก

Silky

โอ้    หัวใจใยหนอช่างออ่นล้า
                      เพียง  พบว่าออ่นแรงและสิ้นหวัง
                      คน      ที่เคยอยู่เคียงร่วมเรียงกัน
                       เริ่ม    แปรผันวันนี้เธอเปลี่ยนไป
             
                      ยามที่สายลมพัดพาใบไม้ร่วง
                       คนเคยห่วงหวงหาหายไปไหน
                       ในยามที่รักร้าวรานผลาญผล่าใจ
                       คนห่วงใยห่างหายไปไหนกัน
                         แสนช้ำน้ำตานองรินสองแก้ม
                         รักเคยแย้มเลือนหายใจกายสั่น
                         ซ้ำเหน็บหนาวรวดร้าวปานชีวัน
                         ความจริงคล้ายความฝันผันผวนแปร
                          แสร้งใจแข็งแล้วใยถึงรวดร้าวนัก
                          สิ้นรสรักสายใยสิ้นหรือห่างเห
                          ใจหนอใจแล้วใยจึงถึงรวนเร
                           ถึงหันเหห่างหายยามไกลกัน
                           ถอยกันคนละก้าวเล่าดีไหม
                           สานเยื่อใยในวันเก่าเติมสีสัน
                           ลืมเรื่องเลวร้ายให้หายกัน
                           ขอรักนั้นมาย้อนคืนได้ชื่นใจ
                              แต่กระไรไยเมินหลีกปลีกหนีหน้า
                              ทำเย็นชาปั้นบึง่บึ้งใส่ฉัน
                             น้ำตาไหลเธอใจร้ายหมายลวงกัน
                            เธอสร้างกำแพงกั้นให้แยกแตกไกล
 
                                  เวลานี้หัวใจแสนออ่นล้า
                                  ฝนพร่ำๆตกลงมาน้ำตาไหล
                                  รักเลือนจำพรากลาจากไกล
                                  คงเหลือไว้เพียงฉัน....อยู่เดียวดาย....