ยังนั่งรอด้วยความหลังที่ริบหรี่ ว่าจะมีสักวันเธอมองเห็น แต่ก็รู้สิ่งเดียวที่ฉันเป็น แค่ลมเย็นว่างเปล่ารอบตัวเธอ รู้ทั้งรู้ที่ทำไปไม่มีค่า แม้อุตส่าห์ไขว้คว้าอยู่เสมอ กลับมีเพียงความเย็นชาให้พบเจอ คงเสนอเพ้อเจ้อไปคนเดียว วันเวลาผ่านไปใจยังเหงา ผูกความเศร้าวนรอบกายผูกพันเกี่ยว เธอยังเป็นคนเดิมไม่แลเหลียว ยิ่งบิดเกลียวความเปล่าเลี่ยวอัดแน่นใจ