คลื่นซัดดสาดหาดทรายปูวิ่งเล่น สายลมเย็นพัดโชยมากระทบหน้า ยิ้มระรื่นสูดอากาศชมนาวา วิหกฟ้าเหินบินลิ่วเล่นลม วิ่งไล่จับปูลมล้มหัวกลิ้ง ชอบใจจริงยามนี้ยิ้มสุขสม ชีวิตข้ามีวันนี้ช่างรื่นรมณ์ เพราะได้ชมดังใจคิดพาจิตไกล แสงหรี่ลงยามใกล้ค่ำอาทิตย์ตก เหล่าวิหกบินกลับก่อนหลับไหล เวลานี้คลื่นสงบแอบคิดถึงใคร เพราะเธอไปกับคลื่นยักไม่กลับมา ..................................................
23 ธันวาคม 2548 15:51 น. - comment id 548850
กลอนพาไป....อ้วกกกก...อ่ะจิ
23 ธันวาคม 2548 16:05 น. - comment id 548854
เข้าใจหยิบเอาธรรมชาติที่แสนพิไลพิลาส มาบวกกับธรรมสัจจะสอนใจ มรณาชีวิต หากทว่า.. เอาสุนัขมาย่างกิน คงเป็นมรณาที่น่าสยดสยองพองขน จนเกินกล่าวค่ะอิอิ
23 ธันวาคม 2548 19:40 น. - comment id 548889
บรรยายธรรมชาติ..ทะเลงาม..จนอยากจะไปเห็นด้วยตา...มาทักทายค่ะ...
24 ธันวาคม 2548 00:50 น. - comment id 548962
หักมุมดีจังครับ ชีวิตคนเรานี่จากสุขก็เปลี่ยนไปเป็นทุกข์ได้ง่ายมากเลยนะครับ ในทางกลับกันก็เช่นกัน มันก็เปลี่ยนจากทุกข์ไปเป็นสุขได้ง่ายดายมาก ดังนั้นสิ่งที่จะต้องรอก็คือแค่กาลเวลาเท่านั้นเองเนาะครับ
25 ธันวาคม 2548 12:57 น. - comment id 549134
สู้ๆ ไว้ ความทรงจำยังอยู่กับเราไปตลอด แต่ถ้าเรื่องบางเรือง ร้ายเกินรับไหวก็ปล่อยๆ วางๆ ลงบ้างนะ
1 กุมภาพันธ์ 2550 16:21 น. - comment id 651481
รักแร็คจัง
16 ธันวาคม 2550 12:27 น. - comment id 800737
เลิศสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยหะผม เจ็งเบ่งไปเยย
5 สิงหาคม 2552 19:55 น. - comment id 1023633
เพราะจับจิตเลย โฮโฮโฮ