หนึ่งคำลาค่าที่ส่งลงจดหมาย ส่งถึงชายว่าวายรักให้หักห้าม เลิกกันเถอะ คำสั้นสั้นมั่นข้อความ แล้วก็ตามด้วยงวงเล็บให้เจ็บใจ คำพิเศษบอกเหตุไว้ในวงเล็บ มิอาจเก็บรักษารักเหตุผลักไส เป็นอักษรสุนทรย้ำ ดีเกินไป ฉันร้องไห้ใจสะท้อนให้อ่อนแอ คำบอกลาวาจาร้อยถ้อยอักษร ใยตัดรอนถ้อยคำนี้ที่พ่ายแพ้ บอกตรงตรงลงข้อความตามที่แปร กลัวฉันแย่แก่ความจริงหรืออย่างไร ไม่ต้องกลัวตัวฉันมันจะเจ็บ ไม่ต้องลงวงเล็บไว้ให้หวั่นไหว ไม่ต้องแฝงแสดงซึ้งถึงห่วงใย สนทำไมเมื่อไม่รักหักอกกัน ถึงอย่างไรฉันต้องหมองหม่นไหม้ ข้อความนัยคำใดใดใจสะบั้น จะอ้อมค้อมแฝงคำไว้ทำไมนั่น บอกความฉันอันความจริงสิ่งที่เป็น เจ็บแค่ไหนฉันยอมรับกับความพ่าย ลูกผู้ชายยอมรับกับทุกข์เข็ญ แพ้คือแพ้แก่กฎกำหนดเกณฑ์ อย่าซ่อนเร้นเห็นใจกันฉันยอมทน
20 ธันวาคม 2548 07:53 น. - comment id 547827
..บอกมาตรง ๆ ดีกว่า ว่าไม่รักกันแล้ว.. เจ็บแค่ไหน ฉันก็ยอมทน........
20 ธันวาคม 2548 08:19 น. - comment id 547854
จำต้องยอมรับ ......
20 ธันวาคม 2548 09:50 น. - comment id 547880
เฮ้อ จะทิ้งกันก็ทิ้งมะเหอะเนาะ อ้างนู่นอ้างนี่ทำม้ายยยยยยยย
20 ธันวาคม 2548 18:59 น. - comment id 548016
ชอบรูปประกอบมั่ก ๆ
20 ธันวาคม 2548 20:11 น. - comment id 548050
ดีเกินไปไม่อยากฟังดั่งเข็มทิ่ม เหมือนโดนจิ้มกลางใจไม่เห็นแผล แต่ความเจ็บนี้นั้นเกินผันแปร น่าขำแท้ดีเกินไปใยทิ้งเอย
21 ธันวาคม 2548 12:49 น. - comment id 548244
ก็ต้องหันมาสำรวจตัวเอง มีบางส่วนไม่สมประกอบบ้างหรือเปล่า อิอิ