จะเอื้อมดารารายเป็นสายสร้อย มาร้อยสรวมศอห้อยจี้จันทร์ฉาย ทางช้างเผือกทำสไบใช้ห่มกราย เอาหมอกสายเป็นนวมรองให้น้องนวล เอาราตรีที่วังเวงเป็นเพลงกล่อม ในกระท่อมกลางไพรเรไรหวล กลิ่นพยอมดอกน้อยลอยอบอวล ท่ามกลางมวลหมู่ผกาพนารมณ์ มีแค่เพียงสองเราในโลกกว้าง สรรสร้างความฝันอันสวยสม พิศเจ้างามนงรามยามบรรทม เนตรเจ้าคม แม้นหลับไป ใจยังจำ หลับเถิดเจ้า อันตัวพี่ นี้คอยป้อง มิให้แก้มนวลน้อง หม่นหมองคล้ำ ยุงเหลือบ ริ้นไร จะกรายกล้ำ มันต้องย่ำ ศพพี่ นี้ข้ามไป ดึกดื่น คืนสงัด ลมสงบ เดือนหลบ เร้นลง ตรงแนวไม้ แม้นไร้จันทร์ พักตร์อันแจ่ม เพียงเดือนพราย ยังคงฉาย แสงอร่าม ยามรุ่งราง กาเหว่าร้องลั่นป่าว่าเช้าแล้ว ไก่ขันแจ้วแว่วมาเมื่อฟ้าสาง รอค่อนคืน เพียงพบ สบเนตรนาง จนสว่าง เพียงคอย แค่รอยยิ้ม (ม้าก้านกล้วย)--
6 มกราคม 2545 00:05 น. - comment id 28839
อ๊ะ อ๊ะอ้าว กลอนนี้มีเจ้าของรึนี่ แหะแหะแหะ ^_^
6 มกราคม 2545 05:00 น. - comment id 28876
แหะๆ ขออ่านด้วยคนนึงจ้า.....
6 มกราคม 2545 06:45 น. - comment id 28885
แคร์ขนาดยุงจะกัดต้องข้ามศพกันก่อน และเฝ้าจนเช้า รอยแค่รอยยิ้ม ยอมแลกขนาดนี้ผีเสื้อใจอ่อนแน่จ้ะ
6 มกราคม 2545 10:00 น. - comment id 28887
.... ส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจมาให้พี่ เมื่อคืนหลับฝันดีนะพี่จ๋า ฝันว่าได้สวมสร้อยร้อยดารา พร้อมด้วยจี้จันทรางามน่าชม .... แสงจันทร์นวลชวนหลงไหลให้เคลิ้มฝัน ในกระท่อมไพรวัลย์แสนสุขสม มีเพียงเรากับเงาจันทร์อันรื่นรมย์ ไม่ระทมหลับสนิทยามนิทรา
6 มกราคม 2545 10:01 น. - comment id 28888
.... ลำธารใสให้เสียงเพลงบรรเลงเบา คล้ายบอกเล่าตำนานเสนาะเพราะนักหนา เราตระหนักรักดำรงคงสัญญา ตราบดินฟ้าชั่วกัลป์นิรันดร........
6 มกราคม 2545 11:09 น. - comment id 28913
อันขี้เหล้านี้ยังดีกว่าขีเรัก แม้ว่าเอะอะกลางถนน อันขี้เหล้าอดได้ไปหลายคน แต่ขี้รักติดตนไปจนตาย (ฉันท์ ขำวิไล)