เพียงอาศัยสีสันของจันทรา เจ้าก็กล้าอวดอายแห่งพรายแสง ระยิบจับระยับตาระดาแดง กระพริบแรงร่ายรุ้งจรุงใจ ล้านเกล็ดเม็ดทราย ณ ชายหาด คลื่นก็กวาด ทรายก็กร่อน จนอ่อนไหว ดั่งล้านดาว คล้อยเคลื่อน บนเกลื่อนไกล ล้อมละไม จากฟ้า มาเกลื่อนดิน ดังฟ้ากลับ จับตลบ มาพบพื้น ดังดาวอื่น กลับไกล ออกไปสิ้น ดังพลอยเพชร เกล็ดสี มณีนิล ลงรวยริน ราดทา ตรงหน้านี้ หยิบรับ จับรอบ เพื่อครอบครอง เหลือละออง เปื้อนไป ในทุกที อยู่ไหนหนอ เลอค่า ประดามี มวลมณี ลี้หาย เหลือทรายทราม ครั้นปลดปล่อย เลื่อนลอย ลองถอยห่าง กระพริบพร่าง เกลื่อนกล่น อยู่ล้นหลาม แววว่าวับ วาบไหว ไว้วาววาม กลับงดงาม กว่ายามฉวย ด้วยสองมือ ทำลายล้วนซึ่งธรรมชาติสรรค์ ให้สลายลงพลันกระนั้นหรือ ขอให้ปล่อย ให้สมคำ ที่ร่ำลือ แม้นหยิบถือ ในอุ้งมือ คือทำลาย (ม้าก้านกล้วย)
ม้าก้านกล้วย 16 ธ.ค. 2548 18:58 น. - ID 84323 
1610
3
0
16 ธันวาคม 2548 23:45 น. - comment id 547102
โอ้ ทราบซึ้ง ในคุณค่าธรรมชาติ
16 ธันวาคม 2548 22:35 น. - comment id 547128
เมื่อวันก่อนดูสารคดี ลูกเต่าทะเลพึ่งออกจากไข่ กำลังพยายามปีนขึ้นจากรอยเท้าคนบนหาดทราย ซึ่งถ้าหาดทรายไม่มีรอยเท้าคนนี่ ลูกเต่าจะสามารถวิ่งลงทะเลได้เร็วกว่ามาก และก็จะมีโอกาศรอดจากการตกเป็นอาหารของเหล่านกทะเล เห็นแล้วก็ตระหนักได้ว่าธรรมชาตินั้นเปราะบางยิ่งนัก
16 ธันวาคม 2548 23:02 น. - comment id 547144
เสียดายธรรมชาติที่ถูกทำลายจัง
18 ธันวาคม 2548 11:25 น. - comment id 547367
ยังงามสุดยอดค่ะ คิดถึงจัง
19 ธันวาคม 2548 05:49 น. - comment id 547533
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
