. เราแตกต่างค่าแค่ว่า "เพศ" ต่างมูลเหตุต่างปัจจัยให้คงอยู่ แต่สิ่งหนึ่งซึ่งมิต่างทางรับรู้ คือชีวิตมีต่อสู้...มีหัวใจ มีรัก...มีฝัน เพื่อวันคืน มีจุดยืนจุดหย่อน แข็ง-อ่อน ได้ จะมีน้อยมีมาก ใกล้หรือไกล ตามแต่ใครคิดไขว่คว้ามาสู่ตน อาจมีสุขมีทุกข์มีท้อแท้ มีชนะมีแพ้มีจาง-ข้น มีโชคมีซวยมีรวย-จน มีร้อนรนมีเหน็บหนาวคละเคล้ากัน เพียงอยู่ที่วิถีใดใครจะพบ จากจุดเริ่มจนจุดจบไหวหรือหวั่น ดวงใจใครจะสุข-ทุกข์ ถึงนิรันดร์ ล้วนนรกและสวรรค์บันดาลมา ๒. เธอ...ช่างมีหัวใจโชคร้ายนัก หนึ่งความรักที่หวังวาดปรารถนา มีเรือนหอ,สวมแหวนหมั้นวันวิวาห์ ต้องจบลงตรงหน้าล้าโรยแรง ๓. เขา...ผู้เธอศรัทธาว่ารักแท้ สุดท้ายก็แปรผันเหมือนกลั่นแกล้ง มีหนึ่งยังมีสองปองจัดแจง นี่จะแต่งนั่นจะเก็บให้เจ็บทรวง ๔. ฉัน...เป็นแค่หนึ่งมิตรผู้หวังดี โดยผูกพันด้วยไมตรีที่แหนหวง เธอกับเขา ล้วนหลากเรื่องทั้งปวง จึงเป็นห่วงความรู้สึกลึกข้างใน ๕. เธออยากเอ่ยเผยถ้อยร้อยบางสิ่ง ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งเป็นบ้าใบ้ ทำนบหนึ่งน้ำตาความปราชัย พังบ่าไหลเป็นสายน้ำความทรงจำ ลุกขึ้นยืนให้ได้อย่าพ่ายแพ้ มีจุดยืนอันแน่วแน่แม้ถลำ อาจยากที่จะลบกลบรอยช้ำ แต่อย่างน้อยการกระทำช่วยคลี่คลาย ลุกให้โลกได้รู้...สู้เพราะรัก เพื่อศักดิ์และศรีนารีหลากหลาย ไม่ยอมเป็นเครื่องเล่นของผู้ชาย มิยอมตายเพราะทดท้อต่อชีวิต ให้น้ำตาแทนถ้อยจากหัวใจ เพื่อบอกเล่าถึงวันใหม่ในลิขิต จากสตรีผู้สดุดีวิธีคิด ไม่ยอมปิดโอกาส...แม้พลาดพลั้ง
6 ธันวาคม 2548 23:58 น. - comment id 544236
เห็นด้วยอะ อย่าไปเสียใจมากเกินไปเลย นั้าตาปล่อยให้มันไหลออกมาแล้ว ก็เก็บไว้เตือนตัวเองเหมือนกัน คราวหลังจะไม่ต้องชํ้าใจอีก เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆๆๆๆ ชีวิตนี้ดีแน่ แต่ต้องสู้ชีวิต
7 ธันวาคม 2548 00:20 น. - comment id 544241
แต่งได้ดีค่ะเข้าใจเรื่องราว อยากบอกความในใจใครบ้างบ้าง รักราร้างอาจหวาดหวั่นแสนหวั่นไหว แต่ยังมีที่คนรักลาจากไกล แม้อาลัยเค้าลาลับไม่กลับคืน ยังมีคนที่จากกันทั้งที่ไม่เข้าใจกัน..จากตลอดกาลค่ะ
7 ธันวาคม 2548 09:39 น. - comment id 544294
7 ธันวาคม 2548 09:42 น. - comment id 544295
7 ธันวาคม 2548 10:15 น. - comment id 544300
มาให้กำลังใจครับ
7 ธันวาคม 2548 10:38 น. - comment id 544309
เพียงหนึ่งหยดน้ำตา ก็แทนทุกคำตอบมากมาย เศร้าจังคะ
7 ธันวาคม 2548 11:00 น. - comment id 544319
สวัสดีค่ะ... บางทีการร้องไห้ ก็ทำให้ความอัดอั้น นั้นจางหาย อาจไม่มาก แต่ก็ดีกว่าไม่ร้องเสียเลย ...บางคนอาจจะมองว่าอ่อนแอ แต่ถ้าได้ร้องไห้ออกมาบ้าง ความรู้สึกนั่นก็จะบรรเทา....เป็นความคิดโดยส่วนตัว (ห้ามลอกเลียนแบบ...อิอิ)
7 ธันวาคม 2548 11:33 น. - comment id 544328
ช่าย ต้องปาดน้ำตาด้วยมือของตัวเอง แล้วเดินต่อไป...
7 ธันวาคม 2548 11:44 น. - comment id 544334
เป็นกลอนที่สวยมากคราบบบ
7 ธันวาคม 2548 12:11 น. - comment id 544354
เขียนได้ไม่ธรรมดาทีเดียวครับงานนี้... เป็นอีกหนึ่งงานดีดีระหว่างวันที่ได้ยล
7 ธันวาคม 2548 17:34 น. - comment id 544470
มันยากกับการต่อสู่กับหัวใจ ที่มีใครบางคนเฝ้าทิ้งขว้าง แต่อยากให้รับรู้ว่าบนเส้นทาง ฉันยังอยู่เคียงข้างห่วงใยเธอนะคนดี
7 ธันวาคม 2548 23:23 น. - comment id 544578
ขอบคุณสำหรับการตอบรับจากทุกท่านครับ
8 ธันวาคม 2548 12:36 น. - comment id 544718
เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ต่อไปนะครับ และขอชื่นชมในการถ่ายทอดความรู้สึก
9 ธันวาคม 2548 00:34 น. - comment id 544893
ชอบอีกแหล่ะ ว่า\"หัวใจผูกกัน\" เขียนดีมากๆแล้วนะ บทกลอนอันนี้เขียนดีสุดๆๆๆไปเลย แต่งเก่งจังเลย คิดเก่งจัง ใช้เวลาแต่ง นานมั๊ย อ่านแล้วได้อารมณ์ ความรู้สึกดีจัง....(คงทำใจยาก) เธอ...ช่างมีหัวใจโชคร้ายนัก หนึ่งความรักที่หวังวาดปรารถนา มีเรือนหอ,สวมแหวนหมั้นวันวิวาห์ ต้องจบลงตรงหน้าล้าโรยแรง เขา...ผู้เธอศรัทธาว่ารักแท้ สุดท้ายก็แปรผันเหมือนกลั่นแกล้ง มีหนึ่งยังมีสองปองจัดแจง นี่จะแต่งนั่นจะเก็บให้เจ็บทรวง ฉัน...เป็นแค่หนึ่งมิตรผู้หวังดี โดยผูกพันด้วยไมตรีที่แหนหวง เธอกับเขา ล้วนหลากเรื่องทั้งปวง จึงเป็นห่วงความรู้สึกลึกข้างใน เธออยากเอ่ยเผยถ้อยร้อยบางสิ่ง ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งเป็นบ้าใบ้ ทำนบหนึ่งน้ำตาความปราชัย พังบ่าไหลเป็นสายน้ำความทรงจำ ลุกขึ้นยืนให้ได้อย่าพ่ายแพ้ มีจุดยืนอันแน่วแน่แม้ถลำ อาจยากที่จะลบกลบรอยช้ำ แต่อย่างน้อยการกระทำช่วยคลี่คลาย ลุกให้โลกได้รู้...สู้เพราะรัก เพื่อศักดิ์และศรีนารีหลากหลาย ไม่ยอมเป็นเครื่องเล่นของผู้ชาย มิยอมตายเพราะทดท้อต่อชีวิต ให้น้ำตาแทนถ้อยจากหัวใจ เพื่อบอกเล่าถึงวันใหม่ในลิขิต จากสตรีผู้สดุดีวิธีคิด ไม่ยอมปิดโอกาส...แม้พลาดพลั้ง เชื่อสิบางอย่าง ฟ้าลิขิต มาแล้ว
9 ธันวาคม 2548 17:52 น. - comment id 545117
ขอบคุณ คุณ ช.อร่าม มาก ๆ ครับ ............................................... และสำหรับ \"กอหญ้า ท.\" อยากเป็นกำลังใจให้เสมอครับ ยินดีและขอบคุณ...