วันเวลาไม่เคยลบเลือนเธอจากใจ แม้เนิ่นนานที่ลาไกลเธอยังอยู่ในใจฉันเสมอ เจ็บปวดร้าวใจเหตุใดยังไม่ลืมเธอ หลับตาครั้งใดยังคงพบเจอเธออยู่ร่ำไป ไม่อยากต้องทนทุกข์ทรมาน แต่ต้องจมอยู่กับวันวานอีกนานแค่ไหน ที่ไม่ลืมใช่ว่าไม่อยากลืมหรืออย่างไร เพียงแต่รักมันฝังใจ "ลบยังไงก็ไม่เลือน" ...อยากลืมใครบางคนที่ทำให้เราเจ็บช้ำ ...อยากลืมคำบางคำที่ยังจดจำขึ้นใจ ...เกลียดเธอคนใจดำที่ทำให้รักแล้วก็ไป ...อีกยาวนานแค่ไหนที่ใจจะลืมทุกอย่าง "ที่เกี่ยวกับเธอ"
29 พฤศจิกายน 2548 00:32 น. - comment id 542357
.....ลืม เถิด ดวง ใจ อย่า ได้ คิด เลย ลืมซะ แม่น้องนางบ้านนา อิอิ แวะมาป่วนคะ ไปแระคะ บายค่ะ
29 พฤศจิกายน 2548 11:21 น. - comment id 542457
ไม่รู้อีกนานแค่ไหน ที่หัวใจจะลืมความเจ็บช้ำ ทรมานเหลือเกินกับความหมางเมินที่เธอเคยทำ วันเวลามันยังคงตอกย้ำอยู่ในใจ อีกนานแค่ไหนกันคนดี ที่ผู้หญิงคนนี้จะได้เริ่มชีวิตใหม่ เหนื่อยล้าเหลือเกินเหนื่อยกับสิ่งที่เป็นไป เหนื่อยกับหัวใจที่ไม่รู้เมื่อไหร่จะลบเลือน ขอบคุณค่ะฉางน้อยที่แวะมาทักทาย
29 พฤศจิกายน 2548 12:08 น. - comment id 542487
ก็แค่ยังฝังใจ ยังไม่ลืมใครที่คุ้นหน้า ก็แค่ยังคิกถึงในแววตา ก็แค่ไม่เคยลืมว่า \"เคยรักกัน\" แวะมาชื่นชมบทกลอนค่ะ
1 ธันวาคม 2548 20:49 น. - comment id 543251
....ใครบางคนสอนเราว่าความผูกพัน สร้างขึ้นเหมือนเสี้ยวจันทร์ที่ขาดหาย ได้เติมเต็มกันและกันจนมากมาย มีสิ่งดีสิ่งร้ายประกอบกัน ....แต่เมื่อใน ณ เวลาที่ตรงนี้ วันเวลาที่ดีๆเหลือเพียงความฝัน เมื่ออยากลืมทุกๆสิ่งทั้งอย่างนั้น ขอให้เก็บความดีของกันและกันไว้ในใจ มาเปนกำลังใจในวันเส้านา... จาก เพื่อนเธอ
19 ธันวาคม 2548 20:06 น. - comment id 547766
หยก... กิขอบใจนะที่หยกแวะมาอ่านงานกิอยู่เรื่อย ๆ ดูแลสุขภาพเน้อออ หนาวแล้ว