...อันทางเดินย่างก้าวของเรานั้น ยาวหรือสั้นยังถามความเขาได้ จะเป็นเนินลงเหวลึกเท่าไร หนักแค่ไหนไม่ว่าถ้ารู้ทาง ....แต่ทางชีวิตคิดไม่ออกบอกไม่ได้ ว่าจะให้ไม่สะดุดสุดเรือนราง ต้องค่อยคลำค่อยก้าวท้าวที่วาง หยุดคิดพลางก้าวต่ออย่ารอคอย ...แม้สะดุดหกล้มหัวขมำ แม้ถลำคว่ำหน้าอย่าถ้อถอย แม้ร่างกายจะเจ็บจนเป็นรอย อย่าสำออยให้เข้มแข็งแรงยังมี ...แล้ววันหนึ่งจะถึงซึ่งจุดหมาย พบบั้นปลายชีวิตคิดให้ดี จงย่างก้าวให้มั่นทันท่วงที แล้วจะมีวันนั้นท่านรอคอย .....สนสามใบ......
28 พฤศจิกายน 2548 14:42 น. - comment id 542089
28 พฤศจิกายน 2548 14:52 น. - comment id 542102
ไม่อยากสำออยค่ะ แต่เจ็บจัง
28 พฤศจิกายน 2548 21:31 น. - comment id 542320
อีกไม่กี่วัน ก็จะได้เดินทางแห่งชีวิตอีกครั้งแล้วค่ะ
29 พฤศจิกายน 2548 01:02 น. - comment id 542370
..... โป๊กกก โอ๊ยยย หัวโน อีกแระ เดินไม่ระวังๆ ก้าวย่าง ทางเดิน แต่ละก้าว แต่ละขั้นบันได มักมีสิ่งกีดขวาง เราเพียงแต่คิดว่า เราจะหลีก หนีห่างสิ่งกีดขวาง หรือว่า เราจะเผชิญหน้ากะมัน หมายถึง....เราจะต่อสุ้ เผชิญหน้ากะปัญหา หรือว่า หลีกหนีปัญหา ....สุ้ปัญหาคะ เอาใจช่วยก๊าบบบ
30 พฤศจิกายน 2548 09:12 น. - comment id 542763
ขอบคุณครับ ตอนนี้เพื่อนผมดีมากเลยครับ สู้อย่างเต็มพลังเลยครับ