๏ แว่วทำนองเพลงหนึ่งเคยซึ้งเหมือน กลับต่อเตือนคืนยามของความหลัง หลงติดจมบ่วงไหวในภวังค์ จากรอยขังขื่นคำที่ย้ำมา ๏ กี่คมมีดกรีดใจจากใครเล่า เจ็บหรือเท่าเพียงพากย์หนึ่งถากถา หนึ่งที่ใจคอยภักดิ์สลักตรา พิพากษาทัณฑ์ถ้อยจนสร้อยตรวน ๏ คืนแผ่นฟ้าลับผันตะวันฉาย ผ่านความหมายมืดดำแห่งกำสรวล ร่องรอยเมื่อตาหลับประทับทวน กับภาพส่วนหม่นเหลือด้วยเชื้อไฟ ๏ เกินจักฝ่าเพียงเส้นที่เห็นกั้น บอกตัวมั่นจงตระหนักเขาผลักไส ยิ่งเห็นทางกลับยาวทุกก้าวไป จึงแจ้งนัยรอยย่ำเพียงลำพัง ๏ ปาดน้ำตาหยดแต้มของแก้มนี้ ฝากนทีลอยลับอย่ากลับหลัง อย่าเหลือรอยอาลัยเพื่อใครชัง ว่าประดังปวดปร่านั้นมายา ๏ แต่นี้แล้วให้เหมือนดั่งเลือนลับ ปล่อยไฟดับหยุดความเพื่อถามหา เมื่อความจริงสิ่งเดียวจักเยียวยา เผยแผ่นฟ้า..กลับกระจ่าง..เหมือนอย่างเคย..
เพรง.พเยีย 22 พ.ย. 2548 05:37 น. - ID 83621 
3104
13
0
22 พฤศจิกายน 2548 05:45 น. - comment id 539722
......อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ อ่านแล้วคิดถึงตัวเองเลยค่ะ ...กล้ำกลืน ฝืนน้ำตาค่ะ ปลอบใจตัวเราเอง ก็ไม่มีใครมาปลอบนี่ค่ะ ..
22 พฤศจิกายน 2548 08:52 น. - comment id 539744
...รอยอดีตกรีดใจให้ร้าวราน .....รักเคยหวานสลายกลายเป็นขม ........คลื่นระลอกเจ็บเตือนเหมือนสายลม .........หักใจข่มสิ่งที่ว่ารอยอาลัย ปลอบคุณเพรง.เพยียนะคะ
22 พฤศจิกายน 2548 09:39 น. - comment id 539754
อี ก กี่ ค น นะ... ที่มีความหลังฝังใจ... กับ ท่ ว ง ทำ น อ ง ของ บ ท เ พ ล ง. . . ...... เพลงบางเพลง จบแล้ว..จบเลย... แต่ บ า ง เ พ ล ง. . . ยังคงแว่วอยู่ ใ น ใ จ . . ไม่ลบเลือน เ พ ร า ะ เ ห ตุ ใ ด ?.. .. งานคุณ... ทำให้หมองหม่นหัวใจเสียเหลือเกิน.... อย่าน้อยใจไปเลยนะคะคุณ... เชื่อว่า อีก ห ล า ย ด ว ง ใ จ... คงไม่ต่างไปจากคุณนัก .......
22 พฤศจิกายน 2548 10:32 น. - comment id 539762
หาก...รอยอดีต..คือคมมีดกรีดใจ รอย...อาลัย...ก็เจ็บปวดได้เท่ากัน ไฟ...แห่งรัก.....แม้รุ่มร้อน... หากดับได้...ด้วยน้ำ....แห่งใจ... มาชื่นชมงานงาม...และเป็นกำลังใจให้นะคะ
22 พฤศจิกายน 2548 11:42 น. - comment id 539798
เหมือนม่านดำคล้ำฟ้าคราหม่นหมอง ผ่านครรลองเจ็บช้ำน้ำตาไหล หวนนึกถึงขึ้นมาในคราใด ห้วงหัวใจมืดมนจนสิ้นแรง เขียนได้เศร้าจังเลยค่ะน้องนาง..
22 พฤศจิกายน 2548 12:28 น. - comment id 539824
รอยอดีตกรีดกรายมิหายลับ ยังคงจับห้วงใจให้ขื่นขม ริ้วรอยแผลบาดบากถากอารมณ์ ยิ่งตรอมตรมยามนึกย้อนถึงก่อนมา
22 พฤศจิกายน 2548 12:58 น. - comment id 539869
อ่านแล้วรู้สึกถึงความรู้สึกของผู้เขียนเลยขอรับ เศร้าอย่างมากมาย... สวัสดียามเที่ยงกว่าๆขอรับ
22 พฤศจิกายน 2548 13:47 น. - comment id 539903
แว่วทำนองเพลงหนึ่งเคยซึ้งเหมือน กับต่อเตือนความย้ำระกำไหว เหมือนความรักครั้งหนึ่งเคยซึ้งใจ กลับพรากไปไกลลับไม่กลับคืน เหลือความเศร้าหม่นหมางไม่จางจิต เข้าสถิตแนบในหทัยฝืน อยากจะสุขทุกข์มากยากกลับคืน เพราะดั่งยืนลำพังนั่งเดียวดายชื่นชมในผลงานค่ะ
22 พฤศจิกายน 2548 15:55 น. - comment id 539960
อดีต อย่างไรเสียก็เรียกกลับคืนมามิได้ ยังไงมันก็แค่ อดีต ^_^
22 พฤศจิกายน 2548 19:49 น. - comment id 540054
เป็นอดีตอันงดงามเหลือเกินค่ะ
22 พฤศจิกายน 2548 21:31 น. - comment id 540097
หวัดดีคับไม่เคยได้ฝากข้อความไว้เรยได้แต่เข้ามาดู วันนี้ขอฝากตัวด้วยคนคับ แต่งได้ความหมายดีนะคับ
23 พฤศจิกายน 2548 11:59 น. - comment id 540229
ปาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่มันก็ไม่หมดสักทีครับ เศร้าเนาะ...ชีวิตของคนทำไมเศร้านักนะ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ หนาวแล้ว อิอิ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOn\'t knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
23 พฤศจิกายน 2548 12:45 น. - comment id 540264
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาทักทายนะคะ
25 พฤศจิกายน 2548 06:46 น. - comment id 541034
ฝากถึงใครคนหนึ่งผ่านคุณค่ะ... ลบรอยอดีต เสียงเพลงแว่วคำซึ้งหนึ่งคำซอ ลบรอยต่อหนึ่งความหลังที่ฝังจำ ใครตกบ่วงรอยขังด้วยน้ำคำ ใครตอกย้ำน้ำคำเธอช้ำใจ รอยคมมีดกรีดย้ำซ้ำรอยแผล เจ็บเท่าไรเพียงธุลีนี้ได้ไหม ไม่เทียบได้แค่เศษเสี้ยวของจิตใจ ที่ฝากไว้ในใจฉันเรื่อยมา เปิดแผ่นฟ้าฝากฝันตะวันฉาย ไร้ความหมายเปิดคำพิพากษา ไร้ร่องรอยประทับความตรึงตรา ภาพมายาหมดเชื้อสิ้นเยื่อใย แม้มองเห็นรอยฝันฉันสานก่อ ระทดท้อปลายทางเพื่อรอใคร ฝากลั่นทมโรยผ่านปลายฟ้าไกล แทนน้ำคำผ่านใจได้แค่รอ... ต่างก็ช้ำน้ำตา..ที่รินไหล สายฝนพรำคราใดเพื่อใครหนอ วันสิ้นสุดน้ำคำที่เขาขอ วันที่หยุดน้ำคำไม่ต้องรอ.... ขอลบหนอน้ำคำย้ำจิตใจ ลบรอยอดีตกรีดซ้ำด้วยมือหมอ ที่ให้ยารักษาไว้เพียงพอ... ลบทิ้งหนอ..รอยช้ำใจ..ให้หายคืน...
27 พฤศจิกายน 2548 09:12 น. - comment id 541712
คุณ pat ด้วยความยินดีค่ะ
28 พฤศจิกายน 2548 12:54 น. - comment id 542068
หลายคนบอกว่าให้จดจำแต่สิ่งที่ดี ๆ แต่ทำได้ยากนะ เรื่องร้าย ๆ นี่มันฝังใจไปนาน คนเราก็เท่านี้แหละนะ
13 ธันวาคม 2548 20:45 น. - comment id 545961
๏ แต่นี้แล้วให้เหมือนดั่งเลือนลับ ปล่อยไฟดับหยุดความเพื่อถามหา เมื่อความจริงสิ่งเดียวจักเยียวยา เผยแผ่นฟ้า..กลับกระจ่าง..เหมือนอย่างเคย.. กลอนเศร้า...แต่จบมีความหมายมากครับ
15 ธันวาคม 2548 14:22 น. - comment id 546575
คาราวะหมดใจครับ
24 กุมภาพันธ์ 2549 05:40 น. - comment id 562869
กลอนสวยงาม
24 กุมภาพันธ์ 2549 23:58 น. - comment id 563070
๐ คิด..บางครั้งยังเผลอถึงเธออยู่ ลืมรับรู้ช่วงกาล..ว่าผ่านผัน ย้อนสู่คราลึกล้ำร่วมสัมพันธ์ ที่ตรามั่นลงจิตยากปลิดเลือน ๐ เราพร่ำพากย์ฝากรักกันหนักหน่วง คำนึงช่วงโชติแสนใดแม้นเหมือน เต็มอิ่มกับอุ่นล้ำที่ย้ำเยือน ก่อนการเบือนบิดหมายจนกลายไป ๐ เพียงคิดถึงวกย้อนวันก่อนเก่า เคยหยอกเย้าพ้องศัพท์ร่วมขับไข ยังงดงามแจ่มจ้าสัญญาใจ บ่งคุณค่าสดใสอยู่ในตา ๐ เรื่องราวผ่าน..ใคร่ครวญกระบวนคิด มีถูก-ผิด-ดี-ทราม-ให้ข้ามหา จึงต้องเลือกสู่ข้างการร้างลา เพื่อคุณค่าได้ตื่นอย่างยืนยาว ๐ เก็บไว้แต่สิ่งดีเคยมีให้ ปรับหัวใจปวดเจ็บพ้นเหน็บหนาว มองตะวัน-โลกสรรพให้วับวาว จวบถึงคราวแสงพร่างเห็นกลางใจ ๐ คงยิ้มสู้ทุกเรื่องแต่เบื้องหลัง หากบางครั้งยังคงคิดสงสัย เคยบ้างฤๅ..?.ย้อนคิดถึงจิตใคร เคยบ้างไหม..คิดย้อน\"เรื่อง\"ก่อนนั้น..?
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
