อากาศเย็นเป็นใจให้อ้างว้าง หมอกไม่จางปกคลุมรุมมิหาย จิตก็สั่นหวั่นในใจและกาย หนาวมิคลายกายทุกข์ไม่สุขใจ เห็นน้ำค้างพร่างพรมจมใบหญ้า ดุจน้ำตาร่วงหล่นทนหม่นไหม้ มีความเหงาโดดเดี่ยวเปลี่ยวจิตใจ ได้อาศัยเป็นเพื่อนเตือนทุกครา ถึงอ้างว้างร้างไร้ให้ใจเงียบ ดูราบเรียบเรื่อยไปใจฟันฝ่า ไม่หดหู่ท้อแท้แน่อุรา คงคุณค่ามั่นไว้ในตนเอง
21 พฤศจิกายน 2548 16:35 น. - comment id 539563
อากาศเย็นเป็นใจให้หม่นหมอง แถมเนืองนองน้ำตาอุราฉัน ยิ่งกว่านั้นแสนเศร้าเฝ้ารำพัน ไม่เว้นวันเดือนปีที่เป็นมา เอากำลังใจมาฝากค่ะ
21 พฤศจิกายน 2548 17:28 น. - comment id 539608
อ่านแล้วเหงาตามเรยคับ ขืนแต่งยาวกว่านี้คงได้อ่านจนน้ำตาไหลแน่เรยคับ
22 พฤศจิกายน 2548 15:22 น. - comment id 539939
อากาศเย็นยามนั้ไม่มีแล้ว ต้องแห้งแห้วโหยไห้อาลัยหา คนเคยคุ้นคบกันนั้นไม่มา ไม่เห็นหน้าหน่ายแหนงหรือแคลงใจ เหลือแค่รอยรักร้างที่ค้างอก เหมือลูกนกหนาวสั่นทั้งหวั่นไหว สิ่งคาดหวังพังพาบราบคาบใป อ้างว้างใจเจ็บร้าวหนาวระบม