ก็แค่ตอนฉันเหงาเพียงเท่านั้น ที่จะปันดวงจิตไปคิดถึง ยามเป็นสุขล้นใจไม่คำนึง ไม่เคยซึ้งคุณค่าว่าเธอ รัก ไขว่คว้าเธอทุกทีที่ฉันเหงา เมื่อความเศร้ากลุ้มรุมสุมหน่วงหนัก เปรียบเธอเป็นแค่สิ่งให้พิงพัก ที่ฉันมักเมินหมาง บางเวลา ก็แค่ตอนฉันเศร้าเพียงเท่านั้น ที่จะหันเหใจหวนไปหา ยามรู้สึกเจ็บช้ำมีน้ำตา คนจะมาแยแสมีแค่ เธอ ...............................
21 พฤศจิกายน 2548 15:50 น. - comment id 539316
แค่เธอเหงาเธอเข้ามาหาฉัน ก็มากต่อชีวันตัวฉันนี้ แม้เธอเศร้าทุกข์โศกโรยภัยมี บอกทุกทียินดีคอยดูแล ก็บอกแล้วไง เวลาสุขไม่ต้องคิดถึงพี่ เวลาเศร้าหรือมีปัญหา ยินดีเสมอน้องสาว คิดถึงนะ ดูแลตัวเองด้วย เป็นห่วงเป็นใยเสมอจ๊ะ
20 พฤศจิกายน 2548 21:24 น. - comment id 539371
............ ว้าวววว ... เจ๊ .. สุดยอดเลยอ่ะ โดนเลย .. ฉรุปว่าโดน ชอบๆ ... อ่านกลอนนี้แล้วเหมือนมีอะไร มาสะกิดใจ ตะหงิๆ งัยม่ะรุอ่ะ ....................................................
20 พฤศจิกายน 2548 21:45 น. - comment id 539378
สุดยอยด
20 พฤศจิกายน 2548 22:10 น. - comment id 539388
จริงๆนะ ความเหงามันช่างปวดร้าวลึกๆจริงๆเสียด้วยซิ ทำให้เราต้องคิดมากจริงๆ คิดถึงเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 พฤศจิกายน 2548 23:50 น. - comment id 539417
เหงาเจง แต่ว่า คำแต่ละคำสงสารคนนั้น ที่ได้ยินจัง เขาจะเป็นเช่นไรน้า อย่าทำร้ายใจกันด้วยอักษรเลยน้า
21 พฤศจิกายน 2548 05:19 น. - comment id 539431
สุดยอดเลยค่ะ เจ๋งมากๆๆๆๆ ยกนิ้วให้เลย
21 พฤศจิกายน 2548 06:05 น. - comment id 539434
สงสัยเริ่มหนาวเลยเหงา อย่าลืมหาเสื้อหนาๆใส่ล่ะ
21 พฤศจิกายน 2548 09:43 น. - comment id 539453
มาเป็นกองเชียร์..ให้คนเหงา...ค่ะ สู้เค้า....ทาเคชิ!!!!!
21 พฤศจิกายน 2548 11:18 น. - comment id 539481
เหงามากไหม...ไหนบอกมา เหงามากกว่าใจไหม...แบบนี้ จะปล่อยไว้ทำไม...ทำไมมี แบบนี้ต้องหาวิธี...แก้เหงาเอาไหมเธอ อิอิอิ......ไม่เอาไม่เหงานะจ๊ะชมอักษร
21 พฤศจิกายน 2548 11:22 น. - comment id 539483
ในตอนที่ฉันเมา เพียงเท่านั้น ในความฝันจึงมีเธอผู้เลอค่า ในตอนที่ฉันเมาเคล้าสุรา จึงโทรเรียกเธอมาเพื่อเคล้าเคลีย...
21 พฤศจิกายน 2548 12:32 น. - comment id 539504
เหมือนจะประชด... แต่ก็คล้ายจะซาบซึ้ง... เชื่อว่า หั ว ใ จ คุ ณ. . . ไม่หลอกตัวเองค่ะ.. ดูแล หั ว ใ จ นะคะ
21 พฤศจิกายน 2548 15:24 น. - comment id 539553
บางเวลาบางทีมีสักหน ได้เปรอปรนเผื่อแผ่พอแก้เหงา พอคลายทุกข์หายห่างจึงสร่างเซา ต้องรีบเข้าพักฟื้นชื่นอกตรม.... ก็เป็นของแก้เหงา ทำไงได้ล่ะ
21 พฤศจิกายน 2548 17:19 น. - comment id 539598
ความรู้สึกนั้นคงซอนอยู่ในส่วนคะนึงที่ลึกลงไปใต้สำนึกกระมังครับคุณ... แต่ก็ยังดีนะครับที่คุณยังนึกถึง เขาคงดีใจ ผิดกับบางใจไม่มีใครนึกถึงแม้เพียงแผ่วผิวความคะนึง ขอรักจงดลดาลให้มีสุขนิรันดร์ครับ
22 พฤศจิกายน 2548 12:55 น. - comment id 539862
มายืนอ่านเจยๆนะ...
22 พฤศจิกายน 2548 23:50 น. - comment id 540136
ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจที่แวะมาเยี่ยมชมนะคะ .. ..................... ปล. ไม่ตอบยาว เพราะต้องพักผ่อนมาก ๆ ค่ะ .. เก็บแรงไว้เที่ยวเขื่อน .. อิอิอิ