เธอสำคัญมากรู้ไหม ถ้าวันใดอาทรหา จะคอยเช็ดรอยน้ำตา หลับเถอะหนามาพักใจ เจอเรื่องร้ายสาหัส ดาวจรัสชัดใส มีฉันเป็นแรงใจ ล้าคราใดให้กลับมา จับมือเธอเดินทางนี้ กลางแสงสีที่จางหาย ปุยเมฆน้อยเดียวดาย ฉายความตายพรากสองเรา ค่ำคืนมืดครึ้มฝน ดาวสับสนคนเงียบเหงา มีเพื่อนคอยเป็นเงา รักสีเทาเกาะกุมใจ ภาพอดีตยังไม่ซีด เหมือนรอยขีดใช่ไปไหน จับยางลบลบหนใด แต่ข้างในคงตราตรึง ชื่อบนหินศิลาอ่อน ดอกไม้อ้อนวอนซึ้ง เทวดาดาวดึงส์ ทำไมถึงกลั่นแกล้งกัน สอนให้รู้จักรัก วางกับดักรั้งสิ่งสรรพ์ พรากสองเราไกลห่างกัน เกลียดสวรรค์ท่านลำเอียง
เด็กตรัง 20 พ.ย. 2548 14:53 น. - ID 83575 
1454
2
0
20 พฤศจิกายน 2548 16:57 น. - comment id 539306
สวรรค์ไร้ปรานี ให้คนดีของตัวข้า จากไปจากชีวา สุดพรรณาความเศร้าตรมแต่งได้ดีค่ะ
20 พฤศจิกายน 2548 18:37 น. - comment id 539335
หนอย ไม่ยักกะรู้มีเพื่อนเป็นนักกวีที่แต่งกลอนเก่งอย่างนี้แต่งได้ซึ้งมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
20 พฤศจิกายน 2548 18:46 น. - comment id 539337
ไม่ยักกะรู้ ว่ามีเพื่อนแต่งกลอนเก่งอย่างนี้ แต่งได้เยี่ยมมาก เลย เราซึ้งจัง
20 พฤศจิกายน 2548 23:53 น. - comment id 539418
มาเยี่ยมเพื่อนบ้าง เจน กรขอบอกเลยว่า... แต่งได้เพราะกินใจกันมากเลย... สวรรรค์ไม่กรุณา เจง ๆๆ
21 พฤศจิกายน 2548 00:17 น. - comment id 539427
โทษฟ้าโทษสวรรค์.........ทำไมกันว่าลำเอียง ไร้คู่มาอยู่เคียง...............เหลือแต่เพียงความเดียวดาย ความหลังที่ฝังลึก.............มันร้าวลึกอยู่มิหาย ขื่นขมตรมมิวาย...............รักละลายไม่หวนคืน
21 พฤศจิกายน 2548 18:18 น. - comment id 539648
ไม่เป็นไรถ้าสวรรค์ไม่กรุณา แต่เชื่อเถอะว่า นรกยังเห็นค่าของคุณ
22 พฤศจิกายน 2548 10:49 น. - comment id 539778
แวะมาเยี่ยม... อย่าเศร้าไปเลยน๊า ...เด็กซน.... คิดถึงค่ะ
25 พฤศจิกายน 2548 20:55 น. - comment id 541401
เมื่อไรจะแต่งกลอนให้ผมสะทีนี้ อยากอ่านจะแย่แล้ว ขยันๆๆอ่านหนังสือด้วยนะคิดถึงจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
