+++ สักกายทิฏฐิ +++

วฤก

๏ สำคัญความว่างเวิ้ง............ว่าตน
จึงก่อเกิดกายกล..................กล่าวอ้าง
ตัวตูตู่ตูผล...........................เพ้ออรรถ
เอาสิ่งซึ่งขันธ์สร้าง................เสกขึ้นคือตน ฯ
๏ วกวนในโลกล้อม..............กิเลสรุม
หลงก่อกรรมกรรมสุม...........ซับซ้อน
กรรมสนองตอบกรรมกุม......กรรมเกี่ยว
กันห่างนิพพานย้อน.............อยู่ห้วงสงสาร ฯ
๏ พิจารณ์รู้เท่าแล้................รู้ระวัง
ชีวิตอนิจจัง..........................กระจ่างรู้
เห็นทุกข์อนัตตาดัง...............ดำริ
ไตรลักษณ์ตนฤๅกู้................เก็บไว้ให้คง ฯ
๏ พึงปลงว่างว่าเวิ้ง...............วายตน
ชำระกิเลสกล.......................กรอบล้อม
สักกายทิฏฐิผล.....................พาขัด........ข้องนอ
ควรปล่อยวางแล้วพร้อม.......หลุดพ้นทุกข์พาน ๚ะ๛ 
๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๘				
comments powered by Disqus
  • แมงกุ๊ดจี่

    2 พฤศจิกายน 2548 18:54 น. - comment id 530067

    11.gif
    
    แวะมาส่งยิ้ม...
  • ร้อยแปดพันเก้า

    3 พฤศจิกายน 2548 08:44 น. - comment id 531890

    29.gif29.gif29.gif
    
    ชอบมากครับ
  • ภู

    3 พฤศจิกายน 2548 10:33 น. - comment id 531911

    ชอบมาก.....
    ด้วยเขียนกลอนไม่เก่ง
    แต่ชอบอ่าน
    อ่าน...อ่าน....อ่าน
    โดยเฉพาะ..แนวธรรมะ  แนวชีวิต
    คงถึงวัยแล้วมั้ง...
    วัยคิดพิจารณา....
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    3 พฤศจิกายน 2548 12:38 น. - comment id 532206

    ยังคงฝีมือไว้อย่างงดงามนะครับคุณหมอ...
    31.gif
  • namsai

    3 พฤศจิกายน 2548 14:41 น. - comment id 532263

     
    ++
    
    +
    
    ไร้ ยึด ติด 
    
    +
    
    ++
    
    
  • อัลมิตรา

    2 พฤศจิกายน 2548 15:52 น. - comment id 534383

    :) ช่วงนี้ก็เขียนกลอนไม่ค่อยออกเหมือนกันค่ะอาหมอ
    ต้องแงะอยู่นานเชียวกว่าจะได้สักวรรค
    แต่ได้อ่านร้อยกรองเชิงธรรมะ ก็ดีเหมือนกันนะคะ
    ได้กล่อมเกลาจิตใจของตนเอง
    
    อาหมองานแยะมั๊ย ..
  • พี่ดอกแก้ว

    4 พฤศจิกายน 2548 20:15 น. - comment id 535136

    สังโยชน์คือเงื่อนร้อย รัดชนม์ 
    ส่ำสัตว์ว่ายเวียนวน ไม่สิ้น 
    ติดบ่วงถ่วงผืนชล เกินกัป 
    หลงขันธ์จนดับดิ้น สลับซ้ำสืบขันธ์ 
    
    กำเนิดพลันเกี่ยวร้อย ภพมา 
    ถมทับกิเลสพา จิตข้อง 
    ถือตนเปี่ยมอัตตา ทิฏฐิ 
    ดำริล้วนเพื่อร้อง เรียกด้วยปรารถนา 
    
    ทุกขาท่วมบ่าล้น ชีวี 
    จึงใฝ่หาเสรี เพื่อใกล้ 
    หมายพ้นจากนที โมหะ 
    เร่งฝึกตนเองให้ หลุดพ้นภัยราน 
    
    ด้วยการฝึกจิตรู้ ตามจริง 
    รื้อห่วงที่แอบอิง จากบึ้ง 
    ยึดตนห่วงแรกพิง รื้อออก 
    รู้จักชีพให้ซึ้ง ที่แท้ไร้ตน 
    
    สวัสดีค่ะคุณหมอวฤก 
    ได้อ่านแล้ว...ขออนุโมทนาในกุศลจิตที่มีดำริและได้เขียนโคลงชุดนี้ขึ้นนะคะ 
    เพราะการสร้างสรรค์งานเพื่อเผยแผ่พระศาสนาในลักษณะนี้ นับว่าน้อยลงทุกที 
    จึงดีใจที่ได้เห็นงานของคุณหมอที่นี่ และดีใจที่ทราบว่าจะเขียนเพิ่มเติมต่อไป 
    ขอให้ความตั้งใจอันเป็นกุศลนี้คุ้มครองคุณหมอและครอบครัวให้มีแต่ความสุขและเจริญในธรรมได้ยิ่งๆขึ้นไปนะคะ
  • เมกกะ

    3 พฤศจิกายน 2548 16:40 น. - comment id 536515

     43.gif...42.gif...49.gif
    
    สาธุ  ภันเต  65.gif 
      
    
        +-*-+  +-* ปู๊ชายอารมดี๊ดี *-+  +-*-+
  • มนต์กวี

    3 พฤศจิกายน 2548 21:46 น. - comment id 536591

    มาชื่นชมด้วยคน....ครับผม  งดงามครับ36.gif
  • ลักษมณ์

    13 พฤศจิกายน 2548 12:23 น. - comment id 537047

    ย่างก้าวสำคัญ ที่แยกตรงนั้น มันมีเพียงสอง
    แยกหนึ่งแสงสีเรืองรอง แยกสองป่าดงพงพฤกษ์พนา
    แน่นอนนักเดินทางอย่างเราเข้าใจไม่ช้า
    จะเลือกทางป่า คงลำบากไม่อยากจะไป
    
    แต่มีปัญหามาให้เราคิด สักนิด สักหน่อย
    สามแพร่งที่คอย คอยให้คนตัดสินใจ
    
    ..........
    
    เพลง 2548 คำร้อง - ทำนอง สุรชัย จันทิมาธร

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน