เคยเป็นคนเอาแต่ใจ...ไม่ยอมลงให้ใครง่าย-ง่าย เพื่อนฝูงต่างเบื่อหน่าย...คนข้างกายต่างหนีหน้า ใจร้อน...ขี้โมโห...เหมือนเด็กไม่ยอมโตจนแม่ระอา ดื้อรั้นหัวชนฝา...พ่อทั้งบ่นว่า..ก็ไม่เคยเชื่อฟัง เมื่อเวลาผ่านผัน...คนดื้อรั้นเริ่มมีความรัก แล้วสุดท้ายก็อกหัก...ได้รู้จักกับความผิดหวัง แต่ยังไม่ยอมทําความเข้าใจ...ว่าตัวเองมีนิสัยที่น่าชิงชัง ซํ้าแล้วซํ้าเล่ากับการทําพลาดพลั้ง...ดันทุรังเรื่อยไป จวบจนวันนี้...วันที่เธอคนดีอยู่เคียงข้าง กลับยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่าง...ทําทุกทางเท่าที่จะทำได้ ทิ้งนิสัยต่าง-ต่างที่ไม่ดี...ยอมเธออย่างที่ไม่เคยยอมให้ใคร เพราะเธอมีอิทธิพลต่อหัวใจ...กับทุกความเปลี่ยนไปที่ฉันเป็น ** ** **
28 ตุลาคม 2548 22:33 น. - comment id 533355
เหอะๆ เหมือนปลาเลยค่ะ เคยเอาแต่ใจ..แต่ก้อเปลี่ยนไปเพราะคุณ เข้ามาเยี่ยมคะ กลอนเพราะนะคะ
29 ตุลาคม 2548 00:24 น. - comment id 533392
ฉันเชื่อว่า เขา ต้องรักคุณ นะ
29 ตุลาคม 2548 19:51 น. - comment id 533596
บทกลอนน่ารักค่ะ ตังเมแวะมาทักทายค่าา