คนใจลอยเดินหลงทางมาที่นี่ เจอพวกพ้องน้องพี่มีมากหลาย ที่มาเขียนบทกลอนไว้มากมาย เป็นแหล่งรวมแหล่งระบายในใจตน ฟ้าเหมือนคนเร่ร่อนคนจรจัด ด้วยหัวใจโดนคลื่นซัดแทบสลาย เกือบเอาตัวไม่รอดทุรนทุราย ตะเกียกตะกายเข้าหาฝั่งหวังพักพิง *_* ขอมาพักใจสักครู่นะคะ...........
23 ตุลาคม 2548 10:40 น. - comment id 531069
ยื่นมือมาเถิดหนอพี่รอรับ หายเหนื่อยแล้วค่อยกลับไปสู้ใหม่ บ้านหลังนี้มีที่ว่างให้พักใจ มีอุ่นไอโอบเจ้าคราวทุกข์ทน...
22 ตุลาคม 2548 22:04 น. - comment id 533148
คนใจจมเดินโง่งมมาทางนั้น เจอพวกท่านน้องพี่ซี้ทั้งหลาย ที่มาเขียนบทกลอนมาซ่อนกาย มาแอบยายที่บ้านคร้านทำงาน ร้าเหมือนคนเร่ร่อนคนหมอนหมิ่น หมอนนุ่นปลิ้นเสื่อขาดวิ่นลูกชิ้นหาย เกือบเอาตัวไม่รอดเกือบอดตาย ตะเกียกตะกายหมูหมาไล่ฟัดใส้พุง
22 ตุลาคม 2548 15:50 น. - comment id 533252
มานั่งเป็นเพื่อน..ได้หลายครู่แน่ ๆ ค่ะ
22 ตุลาคม 2548 17:56 น. - comment id 533274
จงพักใจให้หายเหนื่อย เดินเรื่อยเปื่อยเพื่อคลายเหงา ใจเจ้ากรรมที่มันเศร้า กลับมาเข้าดีดั่งเดิม พักให้สบายยยยยยยยนะ