เหมือนฉันนั่งอยู่ท่ามกลางภูเขาสูง หลงทางไม่รู้จะเดินทางไหน ซ้ายขวาหน้าหลัง เป็นอย่างไร ไม่มีใครบอกฉันได้สักคน ฉันหนาว ฉันเหนื่อย ฉันอ่อนล้า อยากเดินไปข้างหน้าอย่างเข้มแข็ง ให้สองเท้าก้าวไปอย่างแข็งแรง แต่เพียงก้าวแรก..ก็ล้มคนอ่อนแอ คิดอยู่ ฉันคิด จะกลับหลัง กลับไปนั่ง มองเธออยู่กับเค้า กลับไปเศร้า ไปเหงา ของเราเพียงลำพัง แต่ก็รู้ ไม่อาจยั้งเธอคืนมา ป่าวเลย ไม่ได้คิด จะเหนียวรั้ง แค่บางครั้งอ่อนล้าเกินทนไหว อยากจะรู้ เธอจ๋า ว่าเมื่อไร จะมีใครเข้ามาฉุดฉันไป ให้ไกล ไกล ภูเขาสูง ลูกนั้น ขอได้ไหม ขอให้ เป็นเธอ ให้กลับมา กลับมาเจอ ฉันตรงนี้ มาหา มาพาฉัน ไปจากที่นี่ อย่าให้ฉันอยู่ตรงนี้อีกเลย ฉันรอเธอ รออยู่ รอทุกวัน รอ แม้ในความฝัน อันเลือนลาง ทุกเช้า ทุกวันที่ ฟ้าสร่าง ขอให้มีร่างสองเรา เคล้าคลอ.เหมือนเดิม
cool-hearted 1 ม.ค. 2545 16:33 น. - ID 8260 
631
1
0
1 มกราคม 2545 17:10 น. - comment id 28182
จ๋าไม่ใช่คนที่จะพาพี่ออกมาจากภูเขาลูกนั้น แต่จ๋าก็จะเป็นกำลังใจให้พี่ปอนด์ของจ๋า มีแรง และพลังในการก้าวออกมา ไม่ว่าจะด้วยขาของพี่ปอนด์เองหรือด้วยแรงพยุงของใครค่ะ
2 มกราคม 2545 10:23 น. - comment id 28265
กลอนเพราะมากเลย .. ปอนด์เขียนได้เก่งมากเลยนะ ..วังวนแห่งรัก มันซับซ้อนอย่างนี้เสมอ ตั้งสติดี ๆ นะ.. เริ่มคิดและมองอย่างตั้งใจจริง ปอนด์จะเห็นทางออกที่ดีของตัวเองอย่างแน่นอน ..เอาใจช่วยอีกคนนะ ^__^
2 มกราคม 2545 13:04 น. - comment id 28304
อยากหลงฟ้าสูงดาวสวย ช่วยพาตัวเองช่วยได้ ใครเลยแม้รักแทบตาย ช่วยใจเราได้หากไม่ทำใจเอง..นะคนดี!
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
