เส้นชัยไม่หามาได้อย่างง่ายดาย ต่างคนต่างมุ่งหมายปลายทางต่างกัน จะฟันฝ่าขวากหนามได้สักวัน และมุ่งมั่นเดินไปด้วยใจทระนง ใจแข็งใจสู้รู้อยู่แก่ใจ อ่อนล้าสักเพียงใดไม่พะวง มายาชีวิตลิขิตให้หลง แค่ปลดปลงปล่อยวางขว้างทิ้งไป ความสุขอยู่ที่ใจใช่ไหนอื่น กี่หลับกี่ตื่นฟื้นมาเริ่มใหม่ เพื่อความหวังเพื่อชีวิตเพื่อเส้นชัย แห่งหนใดไม่หวั่นมุ่งมั่นไป
16 ตุลาคม 2548 18:48 น. - comment id 527906
แม้ข้างทางอ้างว้างและหวั่นไหว มีเพียงใจที่คงมั่นมิหวั่นหนี ความสุขนั้นพลันถูกสร้างกลางฤดี เพราะชีวีเลือกจะรักเป็นนักกลอน มัทนาแวะมาทักทายผลงานดีๆนี้ด้วยคนค่ะ
17 ตุลาคม 2548 21:46 น. - comment id 527960
มัใครมั่นคงกับใครมั๊ยในเส้นทางของชีวิต เพราะแม้แต่ตัวเองก็ยังทรยศหัวใจตัวเอง ว่ามั๊ญ
17 ตุลาคม 2548 12:04 น. - comment id 528218
ทุกคนพยายามไขว่หาเส้นทางที่จะพาตัวเองก้าวเดินไปให้ถึงจุดมุ่งหมายของตัวเอง แล้วมีสักครั้งมั๊ย. ที่มองย้อนกลับมาถามตัวเองว่า จุดมุ่งหมายคืออะไร เราหมายมุ่งสิ่งใดเอาไว้..เพื่ออะไร .. ได้มานั่งทบทวน..สิ่งที่ตัวเองคิดสักครั้งมั๊ย อะไรคือชีวิต.... หวนกลับไปสุ่สามัญ. จะเอาอะไรกับมันมากมายนักใช่มั๊ย ............. ชอบที่จะพูดจะคุยกับใครๆในเรื่องปรัชญาชีวิต อยากเห็นมุมมองของคนอื่นในมุมมองการนำปรัชญามาใช้ในการดำเนินชีวิต ขอบทความ........... บ้างได้มั๊ย......... จะเอาไปอ้างอิงเวลาคุยกับอาจารย์ ขอบคุณนะ
17 ตุลาคม 2548 21:03 น. - comment id 528412
**คุณมัทนาชมกันเกินไปแล้วครับ **คุณราศีตุลย์ ขอบทความ ... อย่าเลยครับ ผมใช่นักคิดนักเขียน แค่อยากคิดอยากเขียนเท่านั้นเอง
18 ตุลาคม 2550 11:01 น. - comment id 773044
ไม่คิดว่าจะพบแต่ก็ได้พบ ระหว่างเส้นทางบรรจบตรงจอกป้าน วันเวลาผูกพันมาช้านาน กี่รัตติกาลจากมาใจอาวรณ์ คิดถึงเสมอพี่...พี่ชาย ในความหมายลึกกว่าคำสะท้อน วันเวลาห่วงหาจนร้าวรอน ในความรักถูกซ่อนไว้ในใจ...ฯ