........ จากวันนั้นถึงวันนี้สิบปีแล้ว เจ้าน้องแก้วจากไปไม่หันหลัง จากท้องนาป่าดงพงไม้รัง ที่เคยนั่งเว้าวอนออดอ้อนหวาน ......... เคยหยอกเอินเดินเล่นที่ริมหนอง ลงลำคลองหาปลาเป็นอาหาร เก็บผักจิกผักจอกและดอกจาน ร่วมรับทานกับน้องสองสุขสันต์ .........มาวันนี้ไม่มีเจ้าสาวคนสวย เพราะคนรวยมาพรากเราจากกัน ต่างเศร้าโศกกำสรวลสุดจาบรรณ จำใจหันเหแยกแตกจากไป .........เพราะบุญคุณบิดรมารดาล้น เธอจึงพ้นทางสัมพันธ์จากฉันหาย แต่งงานแทนพระคุณกำเนิดกาย แม้นหัวใจต้องเจ็บเก็บข้างใน ........ฉันอยากลืมทุกสิ่งที่ผ่านมา พอหลับตาเห็นเธอทุกครั้งไป คิดถึงโฉมตรูอยู่ทุกลมหายใจ สุดอาลัยหนักหนาชีวาหลอน .........หรือกำเก่าเราสร้างแต่ปางไหน จึงฝังใจจำจดไม่ลดหย่อน ไม่เคยลืมถึงวันจะแรมรอน ไม่อาจถอนจากจิตสักนิดเลย ........แม้จะมีหญิงอื่นอีกมากมาย ยอมพลีกายมอบให้ใจยังเฉย จะชอบเขาเหล่านี้ก็ไม่เคย ชีวิตเอยถูกสาปตราบาปใจ ........คงต้องม้วยมรณาก่อนหรือเรา จึงลืมเขาได้แน่แปรเปลี่ยนไป ความคิดหลอนคอยหลอกจึงเสื่อมคลาย จึงสบายหลุดพ้นวังวนใจ . .............................สนสามใบ..........
สนสามใบ 15 ต.ค. 2548 21:04 น. - ID 82420 
967
0
0
17 ตุลาคม 2548 08:16 น. - comment id 528010
ตรงข้อความฝากไม่แน่ใจว่าจริงไหม อิอิ ก็คนบ้านนอกนี่คะ ...ไม่ค่อยเห็นหนุ่มบ้านนอกคนไหนจำอะไรได้นานสักที คงไม่ถึงตายก่อนหรอกค่ะกับการลืมใครสักคน
17 ตุลาคม 2548 13:41 น. - comment id 528208
เวลาจะช่วยให้วังวนใจนี้คลี่คลายเองนะคะ เอาใจช่วยเจ้าค่ะ สู้ๆ
17 ตุลาคม 2548 20:20 น. - comment id 528387
ขอบคุณครับที่แวะมาให้กำลังใจครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
