บูชาราหู

แดดเช้า

ณ เดือนเพ็ญเห็นดวงพร่างช่วงโชติ
แสงรุ่งโรจน์รัศมีจันทร์เฉิดฉันฉาย
แจ่มกระจ่างสว่างฟ้าราตรีกราย
เคลื่อนคล้อยย้ายโยงฝัน ณ ราตรี
ยักษ์ราหูกู่ก้องอยากครองฟ้า
ครอบจันทร์พล่าพิฆาตปราศราศี
หลายคนหวั่นพรั่นพรึงตะลึงตะลี
ยกมือขึ้นไหว้พลีบูชายัญ
กลัวความมืดมาครอบระบอบโลก
กลัวอับโชคเสื่อมสูญอาดูรหวั่น
กลัวชีวิตผิดพลาดบาดเจ็บพลัน
กลัวตัวสั่นหวั่นไหว .. ในความกลัว
ความมืดบอดจอดอยู่รู้กับจิต
ยอมอุทิศสินทรัพย์ดับสิ่งชั่ว
หวังบูชาราหูปัดเป่ามัว
ปล่อยมืดทั่วจางชังจะสังเวย
เพียงคราวครู่ราหูคลายคล้ายมีหวัง
คนประทังชีวิตมิเพิกเฉย
แก้บนบานศาลกล่าวเล่ารำเพย
ราหูเผยคลี่จันทร์คลายหวั่นใจ
จึ่งจุดธูปเทียนดำดอกไม้แนบ
ดำรูปแบบสิบสองอย่างนำวางใส่
หมายปรารถนาแรงหวังตั้งหทัย
สิ่งใดใดได้สมหวังดังต้องการ
นวลจันทร์คงเฉิดฉายคล้ายงามพักตร์
คนหลงรักราหู ... ดูสงสาร
กลัวภัยมืดหมอกหม่นมาดลวาร
กลัวชีวิตปลิดสังขาร ... ถึงกาลโรย
แทนที่ควานสานใจใสสว่าง
เพื่อกระจ่างเขลาขลาดปราศแรงโหย
โมหะครอบกรอบทับกลับโอดโอย
ร้องเรียกโปรยทดท้อ ... ขอเห็นใจ
เมื่อขลาดเขลาดุร้ายเข้ากรายมา
ใจอ่อนล้า ชอบ-ชัง หวัง-หวั่นไหว
ขอเพียงนิ่งดิ่งจิตยามผิดไป
จะผ่อนมืดหม่นได้ในทุกคราว
อย่าบูชาราหูตัณหาเกิด
บ้าเตลิดตามอารมณ์ ชื่น-ขม หนาว
คลั่งไคล้หลงลงระเบิดเปิดเรื่องราว
ขุดเรื่องฉาวร้าวร้ายมากรายกลืน
เพี้ยน .. โง่งม จมจ่อมย้อมใจคิด
หลงเห็นผิดเขื่องปมเกินข่มฝืน
จมอัตตามหาภัยไร้จุดยืน
ยากคลายคืนวัฏฏะวนกระวาย
จันทร์ถูกครอบกรอบราหูดูให้ชัด
เพียงเป่าปัดหยุดนิ่งอย่าวิ่งว่าย
ถึงจังหวะพระราหูจะคลี่คลาย
แสงใจฉายเปี่ยมชัดจำรัสงาม
อย่าบูชาราหูหันกู่ก้อง
เหตุมัวหมองครองอยู่คู่ฟ้าท่าม
เกิดขึ้นได้ดับได้ในทุกยาม
มัวไถ่ความไร้ประโยชน์ ... โปรดแจ้งใจ
ความมืดหม่นบนจันทร์พร่างสรรค์ฟ้า
รอเวลาเจิดจรัสชัดสุกใส
จะเห็นเหตุเกิดดับกับเป็นไป
ทุกสิ่งใช่แน่นอนวอนบูชา
อย่ากลัวสิ่งอิงบอดมอดไหม้จิต
อย่ามัวคิดกังวลบนท่วงท่า
ณ กาลนี้ที่เป็นไปในเวลา
จิตจ่อค่าแห่งกาล ... อย่าหวั่นใจ
เมื่อจันทร์เพ็ญเห็นราหูดูให้ซึ้ง
อย่าตะลึงตั้งสติตริตรองไตร่
เหตุเกิด-ดับกับมายาถ้าเป็นไป
ยอมรับได้ปรับตัวทัน ... ไม่พรั่นพรึง.