แว่วยินเสียงสำเนียงรักจากขอบฟ้า ลำนำมาผ่านสายสมข่มใจหมอง นั่งจับเจ่าเคล้าน้ำตาลาคู่ครอง บทร้อยกรองกวีเศร้าเคล้าอารมณ์ ดึกมากแล้วแก้วใจใครจะกล่อม จะโอบอ้อมไออุ่นรักที่สุขสม กลิ่นหอมหวนรัญจวนรักที่เคยชม ใครจะห่มใจคนดีเหมือนพี่ยา... กวีเก่าเศร้าใจด้วยไกลห่าง ด้วยหนทางที่กางกั้นรอฟันฝ่า ฝากใจนี้ฝากรักถึงคนไกลตา ฝากหัวใจหนุ่มบ้านนา.... ..ให้สาวดอกหญ้าช่วยดูแล...
11 ตุลาคม 2548 11:26 น. - comment id 525864
หวานๆ เศร้าๆ ซึ้งๆนะคะหนุ่มบ้านนา สาวดอกหญ้าคนนั้นคงรับรู้ได้จ้ะ
11 ตุลาคม 2548 16:24 น. - comment id 525986
มาเอาใจช่วยทั้ง หนุ่มบ้านนา ทั้งสาวดอกหญ้าเลยค่ะ แต่รู้สึกว่ากลอนเราจะคล้ายกันนะ เหมือนใจตรงกันเลย
11 ตุลาคม 2548 17:29 น. - comment id 526048
.-:*``*:-. .-:*``*:-. .-:*``*:-. .-:*``*:-. ลงจาก.....ยอดดอย .-:*``*:-. .-:*``*:-. .-:*``*:-. .-:*``*:-. มาเยี่ยมชมผลงาน หนุ่มบ้านนา...ถึงสาวดอกหญ้า -:- Zilver -:- สาวบนยอดดอยสูงก็รอคุณ ๆ มาเที่ยวบนยอดดอยของเราบ้าง ..... ปกากะญอ......
12 ตุลาคม 2548 13:10 น. - comment id 526379
สวมบทบาทนางพญาซ่อนราคะ ลมแรงหลบลดละกลัวจะเห็น เพียรบังตาซ่อนหางแปลงร่างเป็น แต่ระเหยกลิ่นเหม็นขจรขจาย รูปไม่งามทรามจิตมีฤทธิ์อวด เวลาชวดชู้ชมมิสมหมาย หวนกลับร่างด่าซ้ำลืมคำอาย นางมารร้ายสักวันคงได้ลงโลง เปลี่ยนผู้ชายเหมือนกระดาษสะดวกใช้ ชอบของใหม่จูงจมูกเป็นโขยง แผลที่ซ่อนกลัวเกิดการเปิดโปง ซ่อนเล่ห์โกงบิดเบือนเกลื่อนมายา ตีหน้าเศร้าเล่าเรื่องเท็จเสร็จร่ำไห้ ทำหน้าใสใจซื่อสื่อภาษา จนพวกพ้องเสื่อมสิ้นสูญศรัทธา ยังตั้งหน้าอวดท่า...ค่าไม่มี สักวันหนึ่งผลกรรมที่ทำเกิด ความจริงเปิดเห็นชัดความบัดสี จะเห็นหัวเห็นหางนางกาลี สิ่งดีดีไม่เคยทำ...รับกรรมไป ท้ายสิ เธอคือใคร ..... ไม่รู้จะบอกให้ เธอคือ .... ไม่บอกดีกว่า อยากรู้ต้องไป http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem79502.html