ถึงเวลาควรพักจงพักบ้าง ในบางครั้งเส้นทางมันหนักหนา ยามแย้มยิ้มผูกมิตรกับนิทรา คงมีบ้างอ่อนล้าถึงภายใน ได้เวลาควรพักจงพักบ้าง เขาคนนั้นข้างทางยังอยู่ไหว ยังคงยิ้มหยอกเย้าว่าเข้าใจ ทั้งไม่มีอะไรที่เหมือนเธอ หากเขามีปากกากับกระดาษ มือของเขายังวาดเธอเสมอ กับความสุขเล็กน้อยได้พบเจอ ให้ดวงใจได้เพ้ออยู่ข้างทาง จนถึงวันสอนใจให้นิ่งเงียบ จมอารมณ์ราบเรียบจนถึงสว่าง ณ จุดจบกลางใจควรปล่อยวาง คงพอเห็นเลือนลางก้าวต่อไป ถึงเวลาควรพักจงพักบ้าง เขายังอยู่ข้างทางยังอยู่ไหว ก้มลงนับความเหงามีเท่าไร สิ่งที่เธอฝากไว้ในความจริง .......................................
ธรรม ทัพบูรพา 8 ต.ค. 2548 12:20 น. - ID 82096 
1504
4
0
8 ตุลาคม 2548 12:43 น. - comment id 524977
มีม้าอยู่สองตัว .. หากใครคนหนึ่งขี่ม้าตัวเล็ก ดูเหมือนว่าจะเอาเปรียบมัน แต่ถ้าไปขี่บนหลังม้าสีขาวนั่น ก็ดูไม่ดี มันจะแบกภาระเกินไป จะดีกว่ามั๊ย ที่เราเดินเล่นไปพร้อม ๆ กับมัน ดูสิ ที่ทุ่งหญ้า .. มีดอกไม้เล็ก ๆผุดขึ้นมาแซมตลอด เป็นสิ่งที่งดงามนะ ..ผู้ชายให้ดอกไม้ผู้หญิงไม่แปลก ผู้หญิงให้ดอกไม้บ้าง ก็ไม่แปลกเนอะ
8 ตุลาคม 2548 12:52 น. - comment id 524981
ไม่แปลกหรอกครับ นอกจากบางตัวจะเลิกเป็นม้า..ตัวจะได้เล็กลง ไม่หนัก
8 ตุลาคม 2548 13:51 น. - comment id 525021
8 ตุลาคม 2548 14:21 น. - comment id 525034
นี่ก็แจ๋ว แบบนี้เรียกว่าพรั่งพรู
8 ตุลาคม 2548 14:59 น. - comment id 525058
.... เนอะพักบางก็ดี ... เหมือนกัน
9 ตุลาคม 2548 09:49 น. - comment id 525258
-108-1009 ดีใจที่สหายพลอยมีความสุขไปด้วย -ครับพี่เพีย เขียนได้แต่ก็ยังไม่ดีนัก แต่อย่างน้อยก็ตรงใจดี -น้องทะเลใจ ขอบคุณที่แวะมานะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
