สองมือจับขยับนิดค่อยชิดใกล้ กระซิบไปว่าใจมั่นไม่หวั่นไหว บอกคำรักสลักมั่นไม่หวั่นใจ สัญญาไว้ไม่ราร้างห่างชีวี ดูอิ่งอ้อยเอียงอายกายสะท้อน ใจไหวอ่อนสุนทรมั่นสำคัญพี่ สิ่งที่พร่ำย้ำนักปักษ์วจี อย่าหลบลี้หนีไปใจเปลี่ยนแปร ชายสาบานขานทันทีนี้จงหนัก แม้รารักหักลงอย่าคงแก่ ขอให้ตายวายชีวาฟ้ามาแล ดิ้นดับแท้สามวันนับอย่ากลับกราย หญิงได้ฟังชั่งใจให้สะท้าน อย่าได้หาญสาบานคำย้ำความหมาย ถ้าเป็นจริงสิ่งกล่าวจะร้าวกาย จักต้องตายหายจากน้องต้องโทษทันธ์ คำมั่นชายหมายสัญญาตราไว้แล้ว ไม่ขอแคล้วรักแก้วตาข้ามิหวั่น ไม่เป็นอื่นคืนคะนึงคิดถึงกัน ถือสัตย์มั่นสัญญาไม่ราวาง ใจของหญิงจริงเชื่อเมื่อยินคำ ด้วยถ้อยย้ำคำมั่นสัญญาสร้าง กฎแห่งรักปักษ์ใจในหนทาง ขอร่วมสร้างร่างอยู่สู้เคียงกัน สองร่างกอดพรอดพร่ำนำความรัก ผูกสลักยากหักห้ามตามใจหวั่น ร่วมปลูกรักพลีกายหมายสัมพันธ์ พรหมจรรย์มอบให้ไว้สัญญา แสงสีแดงแต่งแต้มแซมขอบฟ้า เหล่าปักษาออกหากินถิ่นเวหา สัตว์กลางคืนคืนถิ่นบินกลับมา คือสัญญาณเวลาจะพาไกล หนึ่งหญิงชายกอดกายก่อนย้ายจาก พร้อมกับฝากรับปากมั่นอย่าหวั่นไหว ให้มั่นคงตรงสัญญาด้วยอาลัย มั่นคงไว้อย่าให้หายวายจากใจ วันเวลาพาผ่านกาลหมุนเปลี่ยน วัฏจักรนั้นวันเวียนเปลี่ยนวันใหม่ วันและคืนเพียงตื่นฝันทุกวันไป จากกันไกลได้สองปีที่เฝ้ารอ เสียงครื้นเครงบรรเลงเป็นเพลงแต่ง ด้วยจัดแจงแสดงแห่งห้องหอ ร่ำน้ำตาหาชายที่กรายก่อ สะอื้นท้อต่อสัญญาพาใจตรม เสียงกลองยาวเจ้าบ่าวก้าวมาหยุด เร่งยื้อยุดผุดผ่านสำราญสม ประตูทองประตูเงินเดินผ่านพรม แล้วนั่งก้มพนมไหว้ในทำนอง แล้วจัดแจงแต่งขันหมากฝากแม่พ่อ มาสู่ขอต่อลูกสาวเป็นคู่สอง ด้วยฤกษ์ดีวันนี้ที่ครรลอง มาขอน้องเพื่อครองรักปักษ์อุรา หยดน้ำสังข์หลั่งไหลพร้อมร่ำไห้ น้ำตาไหลใจสลายมลายค่า หยดน้ำสังข์ไหลหลั่งดังน้ำตา ด้วยวิวาห์บุพการีที่แทนคุณ เสียงตะโกนโพนทะนาร่ำร้องหา ว่ากลับมาตามสัญญาค่าไม่หมุน ที่มาช้าเพราะว่าสร้างวางทางหนุน เร่งหาทุนหนุนใจสร้างจึงย่างมา พอเสียงสิ้นยินรู้ผู้มาหา ไม่รอช้ากายาปรี่รี่มุ่งหน้า โผเข้ากอดพรอดพร่ำคำสัญญา สองปีกว่าที่รากันมั่นชีวี สองใจมั่นไม่หวั่นไหวถามไถ่ทุกข์ ใจแสนสุขปลื้มใจในวิถี คนรอบข้างช่างปะไรในวจี ไปกับพี่หนีไปอยู่ด้วยกัน เสียงเจ้าบ่าวป่าวประกาศด้วยหนักแน่น ด้วยความแค้นแสนอายชายหยามหยัน งานแต่งข้าเอ็งมาแย่งแสดงสัมพันธ์ ศักดิ์ศรีฉันมันถูกหมิ่นหยามหัวใจ มาสู้กันให้มันตายวายไปข้าง แล้วครองนางวางพนันอันฝันใฝ่ ใครชนะจะได้นางวางความไป ตกลงไหมใจกล้าข้าท้าทาย อันตัวข้าปรารถนาเพียงค่ารัก ให้ประจักษ์ต้องถักถามตามความหมาย ใจของนางเลือกเอาไว้หนึ่งชาย หนึ่งคนหายไม่กรายกร้ำต้องจำยอม เอ็งก็รู้อยู่ว่าน้องต้องรักเอ็ง แล้วจะเปล่งถ้อยคำนำความพร้อม ข้าต้องช้ำระกำนำใจตรอม ฉันไม่ยอมค้อมให้ใจเคืองขุ่น หยิบดาบได้ไม่รอช้าพุ่งหาคู่ สู่ศัตรูผู้แย่งรักโกรธใจหนุน จะต้องสิ้นดิ้นดับนับลาบุญ ด้วยหมกมุ่นฉุนเฉียวไม่เลี้ยวลา สองดาบรับจับส่งบรรจงฟาด น่าอนาถมาตรเคราะห์ร้ายหมายมาหา ถูกเจ้าป่าวฟาดฟันล้มตรงหน้า แล้วกานดามาบังจึงรั้งใจ แผลนั้นลึกเกินกว่ารักษาหาย มันลึกร้ายชายพร่ำคร่ำครวญไว้ พึ่งพบกันต้องผันจากพรากกันไกล อยู่ภพไหนไม่รารักหักสัมพันธ์ จึงสิ้นใจไปต่อหน้าหญิงคนรัก นางยากหักห้ามใจไว้ให้โศกศัลย์ ที่ฉันอยู่รอเพียงพี่นี้เท่านั้น ฉันมิหวั่นจะผันตายวายตามไป ทิ่มดาบลงตรงหัวใจให้อาสัญ ตายตามกันให้มันสมอารมณ์ใฝ่ เขาคนนั้นที่ต้องการสำราญใจ ล้มทันใดใจสิ้นตายตามชายชาญ สลดใจเมื่อได้เห็นภาพหญิงชาย ที่ต้องตายเพราะรักที่หักหาญ ควรแล้วหรือที่หักห้ามปรามเหตุการณ์ ท้อดวงมาลย์ประสานเศร้าเฝ้าอาดูร เป็นเรื่องราวร้อยเรียงเพียงนิทาน ให้ท่านอ่านเห็นประจักษ์รักมิสูญ แม้ความตายมิพรากหากเทิดทูน มิเคยสูญกูลเกื้อเมื่อรักจริง
988
3
0
6 ตุลาคม 2548 19:20 น. - comment id 524170
ความรักที่ต้องจบลงด้วยความตายของชายหญิง .. ..ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ารักแท้..ใยจึงให้ได้ทุกอย่าง. แม้ความตาย...ก็มิอาจพราก..
6 ตุลาคม 2548 20:08 น. - comment id 524193
หาสาระได้สิคะ ทำไมจะมิได้... ความรักก็เป็นเช่นนี้แหละ บางครั้งก็ยากแสนยาก แต่บางครั้งก็ง่ายแสนง่าย... 2 ปีที่คอยทำไมไม่มา... พอจะแต่งงานก็มาพอดี เฮ๊อ...(ถอนใจ)... จึงต้องจบไปทั้งสองชีวิต และอีกหลายๆ ความรู้สึกที่เสียใจ... รักแท้...ให้ได้แม้นแต่ชีวิตแน่นอน... สวัสดีค่ะ
6 ตุลาคม 2548 20:08 น. - comment id 524194
ไม่เคยรักใครได้เท่านี้ ด้วยใจมีเพื่อตนไม่ค้นไขว่ รัก - อารมณ์ข่มเกิดด้วยเกิดใจ แต่ไม่ใหลหลงตาม ด้วยความรัก จึงไม่ทราบซาบซึ้งถึงยอมตาย มีความหมายเพียงใดใคร่ประจักษ์ ฉันคือ นารีไร้ใจ ใครใครทัก ไม่อาจจักรักใครเกินใจตน : ) มาอ่านนิยายค่ะ ... เอ่อ บังเอิญไม่เคยมีความรักถึงขนาดอารมณ์นี้อะค่ะ
6 ตุลาคม 2548 20:20 น. - comment id 524200
ความรักแท้แม้ความตายมิอาจกั้น ยังมีให้เห็นอีกหรือค่ะ คิดว่าเป็นแค่นิทาน คิดว่ามีแต่รักแท้แพ้เงินตรา
6 ตุลาคม 2548 23:18 น. - comment id 524339
อันความตายไม่อาจพรากรักชายหญิง คือความจริงอิงหลักฐานนมนานสอน ยกตัวอย่างหญิงและชายในคำกลอน ที่สะท้อนเรื่องความรักและภักดีแต่งได้ดีนะค่ะ แม้นจะจบเศร้า แต่ความรักก็เป็นอมตะดีจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
