อุบัติขึ้นท่ามกลางระบบเอื้อ เพราะต่างหนุนจุนเจือใช่หรือไม่ ส่วนผสม ดิน ลม น้ำและไฟ ทุกสิ่งล้วนแปรไป - เพื่อทดแทน ยังเป็นอยู่อย่างนี้มานานนับ มวลอะตอมแตกดับนับหมื่นแสน ก่อนสัญญาจดจำกำหนดแดน ตั้งสมมุติเขตแคว้นว่า กาย-ใจ จะเป็นด้วยเจตนาละญาติเครือ ยกตนเหนือกฏเกณฑ์ด้วยหรือไม่ เพราะยิ่งคิดต่อก้าวสักเท่าไร เรายิ่งเหมือนห่างไกล - ที่พักพิง พิสูจน์อิง อธิบาย ได้เสมอ บนพื้นฐานแห่งเธอ - ถูกทุกสิ่ง เรากบฎกฏเกณฑ์ความเป็นจริง จึงหวาดกลัวทุกสิ่งรอบรอบกาย ขณะนี้เราเป็นเพื่อนกับสิ่งใด เราโดดเดี่ยวจิตใจไร้จุดหมาย เพียงรู้รักษ์ตนรอดก่อนวอดวาย เดินแปลกปนวุ่นวาย - ต่อสายกรรม ธรรมชาติสิ่งดับแล้วกลับเกิด เรากลับลอยตนเลอเลิศว่าสูงล้ำ การเติบโตระราน - การกระทำ ก่อนกล่าวอ้างอารยะธรรมเพื่อย่ำยี แล้วเรามีสิ่งใดเรียกว่า"เพื่อน" พอย้ำเตือนสะกิดนำธรรมวิถี.. ฉันจึงมาถามหาเพื่อน.. ธรรมชาติเองก็ถามหาเพื่อน.. .................................................
5 ตุลาคม 2548 14:36 น. - comment id 523419
ขณะนี้เราเป็นเพื่อนย้ำเตือนจิต เป็นดั่งมิตรห่วงหามาปราศรัย ส่วนธรรมชาตินั้นใกล้จะหมดไป เพราะหมดมือคนนั่นไงที่กระทำ ตอนนี้ต้นไม้กำลังจะหมดไปทุกที ๆ แล้ว โอ๊ยพูดแล้วก็เศร้านะ คุณแต่งได้ดีจัง ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
5 ตุลาคม 2548 14:54 น. - comment id 523427
บ้านภายใน จิตดวงใสฉันมีธรรม..ธรรมชาติเป็นเพื่อน มีดาวเดือนดินน้ำลมไฟปลอบใจฝัน มีแสงทองแสงธรรมส่องนำใจตราบนิรันดร์ มีมิ่งขวัญยอดกัลยาณมิตรสถิตคู่ตราบฟ้าดิน.. ด้วยรักค่ะคุณธรรม รักธรรม ธรรมชาติ สายธาร หวานดอกไม้ รักสายฝน รักแสงตะเกียง รักเสียงจากธรรมชาติไพร รักกระท่อมใบไม้ รักดวงใจนิ่มนวลละเมียดละมุน รักแสงเทียนอบอุ่นในยามค่ำ รักตะวันตกดิน รักทุกสิ่งที่เงียบงามร้างไร้ให้ชีวีงามเงียบ รักเส้นทางสายธรรมชาติสู่ไพรลึก รักดำดิ่งล้ำลึกจิตวิญญาณไพร ภาวนาทุกชาติไปได้เกิดมากับงามดวงใจใครจะรู้นี้ ที่ติดดิน และขอรักศรัทธาเทิดทูนมิรู้สิ้นในชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ ไทย ตราบสิ้นลม!
5 ตุลาคม 2548 14:59 น. - comment id 523430
มาเอื้อรักอีกหนึ่งใจจ๊ะ จากสาวนา รักท้องนาสายธารหวานบึงบัว รักแสงตะเกียงแสงเทียนสลัว รักลำเนาไพร รักดวงใจเจ้าดวงดอกไม้ รักร่ายบทกวี รักดนตรีไพร รักแมกไม้ไหวกิ่งฝัน รักสวรรค์ดิบดิน รักถิ่นสุวรรณภูมิพุทธิ์ รักบริสุทธิ์ในวิถีไทยวิถีไพร รักใจดวงเงียบงาม รักโมงยามลำพังร้างไร้ รักกระท่อมไพรได้เคียงใกล้ธรรมะ ธรรมชาติ ได้วาดเวิ้งฝันสวรรค์ทิพยนิรมิต ได้ฝึกจิตเพียรพลีสิ้นในที่สุด ได้หยุดยึดมั่นถือมั่นเพื่อพ้นพันธนาแห่งทุกทุกข์รัก อันคือแอกหนักล้าใจ จักยอมทิ้งไป ไม่แลเหลียว เดินดายเดียวสู่ร่มธรรม ร่มทอง สู่ครรลองพระรัตนนิรพาน ดั่งบัวบานเหนือน้ำ เหนือโลก โศกสุขสิ้น มิยินยล มิพะวงพะวังมิหันหลังมา หากทว่าขอเวลาเพียงเพียรภาวนา ทุกลมหายใจเพื่อทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ก่อนจะสิ้นสุดทุกอย่างวางทุกสิ่ง และนิทราไปกับความจริง คือความว่างกระจ่างจิตดั่งอัญมณีไพร
5 ตุลาคม 2548 15:46 น. - comment id 523463
5 ตุลาคม 2548 20:13 น. - comment id 523584
เราเป็นเพื่อนผูกพันธรรมชาติ เป็นเพื่อนแท้หรือพิฆาตให้บาดหมาง เป็นเพื่อนกินปอกลอกหรืออำพราง เป็นเพื่อนสร้างเพื่อนหนุน หรือ วุ่นวาย เราเป็นเพื่อนผูกพันธรรมชาติ แต่เรานำเพื่อนเป็นทาส ขาดความหมาย เห็นเพื่อนเป็นสะพานผ่านอันตราย จึงวอดวายทำลายเพื่อน ... เหมือนทำลายตน : ) สวัสดีค่ะ ... ขออุทิศเป็นมิตรแท้แด่ธรรมชาตินะคะ
5 ตุลาคม 2548 21:22 น. - comment id 523681
... ทางสายกลางสู่ว่างท่ามกลางมี พ้นทั้งดีและชั่ว..ด้วยตัวเทอญ.. ขอความสุขความเจริญจงมีแด่ท่าน และข้าพเจ้าทั้งหลาย...ในงานธรรมด้วยเทอญ.. ...
5 ตุลาคม 2548 21:32 น. - comment id 523717
สัปดาห์นี้ คุ้นกับคำว่า ดิน น้ำ ลม ไฟ จัง
6 ตุลาคม 2548 11:05 น. - comment id 523914
ขอบคุณทุกท่านครับ