น้ำตานางไหลหลั่งลงข้างแก้ม แม่จันทร์แรมใครทำเธอช้ำเล่า กลัวไปใยพี่ยังอยู่คู่รักเรา คอยเป็นเงาปลอบเจ้ายามเหงาใจ สายสัมพันธ์มิเคยห่างบนทางรัก เฝ้าฟูมฟักต้นรักจนเติบใหญ่ เคยรดน้ำพรวนดินร่วมทางใจ ยามพี่ไกลใจยังห่วงดั่งดวงแด
มนต์กวี 4 ต.ค. 2548 22:38 น. - ID 81930 
1102
7
0
5 ตุลาคม 2548 00:02 น. - comment id 523012
จะไม่กลัวสิ่งใดในทุกสิ่ง เพราะมั่นไว้ในความจริงทิ้งความเศร้า มีเธออยู่ชิดใกล้ห่วงใยเรา เลยเลิกเฝ้าเจ้าความช้ำและน้ำตา อิอิมีคุณอยู่ทั้งคน จะกลัวได้ไง จริงไหมจ๊ะ อิอิ
5 ตุลาคม 2548 07:50 น. - comment id 523090
สวัสดีค่ะ คุณมนต์กวี เพียงแค่เอย*อย่ากลัวอย่ามัวเศร้า... เพียงแค่คำเดียว....*อย่ากลัว*
5 ตุลาคม 2548 08:12 น. - comment id 523108
อย่ากลัว
5 ตุลาคม 2548 08:30 น. - comment id 523129
ไม่กลัว...? แอบกลัวนิดๆค่ะ
5 ตุลาคม 2548 09:07 น. - comment id 523184
แวะมาอ่าน ผ่านมาทักทายนะสหาย...
5 ตุลาคม 2548 09:33 น. - comment id 523223
บ่ย่านค่ะ
5 ตุลาคม 2548 10:27 น. - comment id 523269
โห....มาเป็นชุดเลยหรือครับพี่ อิอิอิ
5 ตุลาคม 2548 15:23 น. - comment id 523447
อย่ากลัวแม้ไกลห่าง ใจนี้วางอยู่ข้างเจ้า ความห่วงใยคอยเป็นเงา ให้คลายเหงานะคนดี ปลอบใครไม่รู้อ่ะ....มาช่วยปลอบด้วยคนจ้า.....
5 ตุลาคม 2548 15:54 น. - comment id 523477
มาช่วยรดน้ำพรวนดินค่ะ สวัสดีค่ะ
5 ตุลาคม 2548 21:12 น. - comment id 523629
บทปลอบน้องนี่ ถนัดนะ..อิอิ
5 ตุลาคม 2548 21:05 น. - comment id 523663
ความห่วงใยทำให้ใจอบอุ่น หวานละมุนรักละไมในอักษร ตัวอยู่ไกลใจคงคู่อยู่เคียงคอน หวานคำกลอนหวานนัก..จักเมามนต์ สวัสดีค่ะมนต์กวี...
5 ตุลาคม 2548 22:52 น. - comment id 523753
เป็นปลื้มแทนคนอ่าน ว่ามะ?
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
