ฝนตกน้ำตาไหลกับหัวใจที่...เหงา....เหงา ฝนจ๋าจงปลอบเจ้าช่วยแบ่งเบาความระกำ ฝนเอยโอ้น้ำฝนสงสารคนคอยคิดถึงเขา ฝนจ๋าจงรับเอาความเหงาเจ้า...ซับลงดิน.
4 ตุลาคม 2548 23:56 น. - comment id 523009
ฝนตกน้ำตาไหลหัวใจเหงา คิดถึงรักของสองเราเฝ้าหวั่นไหว ฝนตกทางนี้แต่หนาวใจ ที่ต้องห่างคนไกลใจอาดูร กลอนน่ารักดีค่ะ
5 ตุลาคม 2548 08:10 น. - comment id 523104
5 ตุลาคม 2548 08:34 น. - comment id 523135
ฝากฝนล้างใจพี่มนต์กวีด้วยนะคะ อย่าเศร้านะคะ
5 ตุลาคม 2548 09:12 น. - comment id 523194
หายระกำ มาเป็นหวัดแทนแหงมๆ อิอิ
5 ตุลาคม 2548 15:30 น. - comment id 523455
เปียกทั้งน้ำตา....เปียกทั้งน้ำฝน.........
5 ตุลาคม 2548 17:21 น. - comment id 523523
มาฝากด้วยคน... โอย..ที่ กทม.....นรกเลย คุณมนต์กวี..
6 ตุลาคม 2548 13:14 น. - comment id 523982
ฝนต้องได้ยินแน่ๆ เลยค่ะ มากันใหญ่เลย .