ในท่ามกลางหมู่ชนพ้นคณา ฉันไข่วคว้าหาสิ่งหนึ่งซึ่งหายไป เป็นสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยมีไว้ ให้หัวใจอันริบหรี่และโรยรา ฉันเฝ้าไขว่เฝ้าคว้าเฝ้าตามหา จนอ่อนล้าสิ้นศรัทธาในฟ้ากว้าง เหลือแต่เพียงความหวังอันเลือนลาง แลสีจางในดวงตาอันไร้แวว นับจากนี้คงไม่มีต่อไปแล้ว เหมือนดั่งแก้วแตกแล้วไม่อาจฝืน ฉันไม่รู้จะผ่านพ้นวันและคืน ที่ต้องยืนลำพังได้อย่างไร
ลมหลงจันทร์ 30 ก.ย. 2548 19:23 น. - ID 81772 
694
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
