-*- จดหมายจากพี่ชายถึงน้องรัก -*-

กวีปกรณ์

๐ จำลาแล้วแก้วตาน้องยาพี่
เจ้าชาตรีนุชศรีน้องทั้งสอง
จำจรจากน้องจิตมิตรสมปอง
โอ้...นวลน้องเพลานี้พี่จำลา
๐ คืนวันผ่านวานวันไม่อาจหวน
น้องอย่าครวญคร่ำไห้ใฝ่ครวญหา
เวลานี้คนดีของพี่ยา
อย่าประวิงเวลาพี่จากจร
๐ มิใช่พี่คนนี้มิรักเจ้า
มิใช่พี่มิเศร้าโฉมสมร
มิใช่พี่อยากจากเจ้ามิอาวรณ์
โธ่...ชาตรีศรีบังอรโปรดเข้าใจ
๐ ถึงเพลาที่พี่ยาจำต้องหยุด
เพราะเวลาเร่งรุดฉุดตักษัย
หากชาติหน้ามีดั่งท่านว่าไว้
แล้วพี่ชายจะหมายจบพบสัญญา
๐ แต่ตอนนี้พี่ขอเจ้าสักสามสิ่ง
หนึ่งอย่าทิ้งจำคำพี่เร่งศึกษา
สองทดแทนคุณบิดรและมารดา
สามรักษาคำดำรัสสัตย์วาจา
๐ คราพี่ลาลับเจ้าแล้วน้องแก้วเอ๋ย
หากมีลมพัดรำเพยเอ่ยภาษา
คือเสียงพี่เจ้าชาตรีและกานดา
กระซิบแทรกแหวกฟ้าให้ยินกัน
๐ หากเจ้าสองน้องรักคะนึงพี่
คำนึงกอดอันภักดีอบอุ่นนั้น
เจ้าจงหนุนอิงเขนยเกยกอดกัน
ห่มคลุมผ้าของพี่ฝันพลันพี่มา
๐ หากเจ้านึกอยากเล่นเช่นวันก่อน
พี่ขอวอนเจ้าอย่าหวังชิงชังว่า
ที่มิอาจหยอกล้อเล่นกับน้องยา
เพราะกายาคงสิ้นลับดับสรรพางค์
๐ แต่หากเจ้าทั้งสองโอ้น้องรัก
ประสบพบอุปสรรคขึ้นขัดขวาง
พี่จักเฝ้ามองดูเจ้า ณ ปลายทาง
จักเป็นแสงส่องสว่างทางเจ้าเดิน
๐ หากเจ้าล้มพี่คือดินที่รองรับ
ประคองคับดังลมพาเจ้าเดินเหิน
ยามเจ้าหลับนิทราจักกล่อมเพลิน
เจ้าก้าวเดินจะประคองรองดังดิน
๐ พี่ขอลาน้องรักพี่ลาแล้ว
หวังน้องแก้วแข็งแรงแกร่งดังหิน
เป็นคนเด่นคนดีศรีแผ่นดิน
พี่จักยินจักยลเจ้าเฝ้าแลดู
๐ บทสุดท้ายพี่ชายอาลัยรัก
พี่ยังจักเฝ้าเอ่ยทักรักเจ้าสู
พี่รักเจ้าไม่มีหมดแม่โฉมตรู
แม้นไม่อยู่พี่ยังรักนักชาติชาย