ปลอบดวงจิตที่ปิดร้าว

แดดเช้า

ใครสักคนบ่นลำนำพร่ำรู้สึก
เผยสำนึกผนึกไหวหวั่นใฝ่ฝัน
สายตาเหม่อเบลอท้อทดใจกดดัน
กายส่ายสั่นพรั่นพรึงถึงรักร้าว
 "ฉันจะปิดดวงตาครารับรู้
เจ็บเกินกู่ เก็บ-ยึดถือเรื่องอื้อฉาว
ทุกจังหวะปะทะชีวิตผิดทุกคราว
ไม่อาจสาวความเป็นมา ... กว่าเป็นไป
ฉันจะปิดหูฟังยังไม่รับ
สิ่งสดับโลกเคลื่อนวารเลื่อนไหล
หมุนวุ่นวนหม่นหมองครรลองใจ
กวัดแกว่งไกวกระหน่ำดังเกินฟังรับ
ฉันจะปิดปากเงียบไม่เลียบลิ้ม
รสใดชิมหวานเค็มขมเข้มขับ
เมินจะรู้เมินจะลิ้มชิมประทับ
แนบซ่านซึ้งซาบซับเกินรับจำ
ฉันจะปิดจมูกสัมผัส ชัดกลิ่นกรุ่น
หอมหรือฉุนซ่านจิตเคยคิดร่ำ
สัญญาเนื่องเรื่องรักมักทำช้ำ
ไม่อยากพร่ำเพ้อไหวในชีวิต
ฉันจะปิดสัมผัสกายคล้ายคลึงเคล้า
แนบเนื้อเบาแรงอุ่นละมุนจิต
จะแน่นหนักไม่รับรสระทดคิด
แม้เสียดชิดไม่รู้รักไม่รู้ร้อน
ฉันปิดใจไหวหวั่นนั่นทั้งหมด
ไม่เริงรสเริงใจเริงเร้นซ่อน
ไม่เปิดรู้สู่โลกกว้างทุกทางจร
ไม่อ้อนวอนเกี่ยวพันโลก .. ซึ้งโศกตรม"
ฉันฟังคำคร่ำครวญเธอหวนรัก
ด้วยถูกผลักรังแกแท้ขื่นขม
ป้องปิดรอยรวดร้าวราวระทม
ใจระบมปกแผลร้าวคราวฝันพัง
 "เถิด .. เปิดจิต ทุกทิศทางอย่างเป็นอยู่
จงเรียนรู้สิ่งแจ้งแห่งแรงหวัง
หากเธอปิดคิดผลักทั้งรัก-ชัง
นั่น ... เธอฝังกองทุกข์เกินปลุกคลาย
เถิด .. เปิดตารับฟ้ากว้างอย่างตาเห็น
อย่าปิดเร้นไถ่ถามถึงความหมาย
ทุกจังหวะจะกระทบทับทักทาย
แจ้งสิ่งกรายแจ่มจิตทุกทิศทาง
เถิด .. เปิดหูรู้รับสดับเสียง
ยินสำเนียงเงียบงันฝันเพริศพร่าง
สงบเงียบเทียบทบซบเสียงวาง
สรรพเสียงสรรค์สร้างกระจ่างใจ
เถิด ..เปิดปากแย้มยิ้มรับลิ้มรส
ชิมทุกพจน์เพียงสัมผัสชัดแจ่มใส
คาว-มัน-จืดชืด-หวาน ขมเค็มใน
จะเปรี้ยวจี๊ดเผ็ดใส่ใจได้รู้
เถิด .. เปิดรับกับกรุ่นกลิ่นฉุนซ่าน
เรียนรู้การปรุงแต่งแห่งเป็นอยู่
เพื่อเบิกบานขานรับกับสิ่งดู
หากปิดจะเจ็บเกินกู่ .. ไม่รู้ทัน
เถิด .. เปิดกายคล้ายรับกับสัมผัส
อุ่นร้อนเย็นชี้ชัดสิ่งแปรผัน
ตรึกสติตริตรองคล้องวารวัน
ไม่ไหวหวั่นการกระทบที่ซบซ้อน
เถิด .. เปิดใจใสสว่างกระจ่างจิต
เพื่อรู้ผิดรู้ชอบระบอบซ่อน
เพื่อสร้างสรรค์ปัญญามั่นทุกขั้นตอน
ไม่ไหวอ่อนหมกมุ่นเพียงขุ่นใจ
เถิด .. สิ่งเกิดผ่านมาถ้าเรียนรู้
พาเธอสู่ประสบการณ์อันยิ่งใหญ่
อย่าปิดหูปิดตาปิดกายไป
เรียนรู้ไว้จะเบิกบานทุกวารวัน"
ฉันปลอบคำคร่ำครวญใจหวนคิด
โลกลิขิตแกว่งไกวเกินไขว่ฝัน
หากใจเปิดสัมผัสจัดให้ทัน
ฤๅจะหวั่นร้าวรักสักเพียงใด
ซึ้งเบิกบานซ่านรักเพียงพักผ่าน
แต่ตำนานจิตกว้างช่างยิ่งใหญ่
ย่อมเหนือรัก-ชัง-ดีชั่ว-กลัว-หวังใจ
เบิกโลกใสด้วยการเปิด .. เถิดลองทำ.
(สิ่งจริงแท้จะก่อเกิด หากเปิดสัมผัสให้ชัดแจ้ง)