...อย่าถามเลยว่าอยู่ได้ไหม มั่นใจก็ยังห่วง ...เมื่อจะไปใครเล่าจะทักท้วง ...ฉันไม่มีปัญญาทำ ... ..๏ อย่าถามฉันอยู่ได้........ฤๅไหม ยังห่วงอยู่ในใจ..................ก็รู้ ในเมื่อคิดจะไป.................แล้วนั่น ฉันมิอาจฝืนสู้....................ทักท้วงอย่างไร ฯ ...หากรู้แล้วใจจะเปลี่ยนไหม ไม่ไปไม่ลาจาก ...ต่อให้ฉันแทบขาดใจชอกช้ำนัก ...ก็ต้องยอมให้ไป ... ..๏ หากรู้ใจห่วงล้น...........เหลือคณา จะเปลี่ยนใจไม่ลา.............ฤ นั้น ถึงฉันเจ็บช้ำอุรา...............ร้าวยิ่ง ก็จักมิกีดกั้น......................หักห้ามเธอเลย ฯ ...อย่ากลัวเลยฉันทำมาทุกอย่าง ...เพี่อให้เธอคลายใจ ...ดูแลรักษาไม่ว่าเรื่องใดๆ ...ไม่เคยให้ต้องกังวล ... ..๏ เช่นเคยอย่าหวั่นแท้.....มั่นเสมอ ทุกอย่างทำเพื่อเธอ...........ผ่านพ้น ยังคงหมั่นปรนเปรอ...........ทุกเรื่อง เพียงเพื่อมอบสุขล้น...........มิให้ระคายใจ ฯ ...อีกครั้งจะเป็นอะไรไป ให้เธอไม่ต้องผิด ...ไม่ต้องรู้ไม่ต้องเห็นสักนิด ...ฉันจะเดินไปตายไกลๆ ... ..๏ อีกหนอีกสักครั้ง..........เป็นไร เธอมิต้องผิดใจ.................ทุกข์ท้น ไม่รู้ไม่เห็นใด...................แม้แต่ นิดเอย ฉันจะเดินจากพ้น..............ดับดิ้นไกลไกล ฯ ...หากพบเจอกันจะยังยิ้ม ให้เธอได้โล่งใจ ...ว่าชีวิตยังอยู่ดีไม่สลาย ...ฉันทำได้เพื่อเธอ ... ..๏ ได้พบกันจะยิ้ม............แย้มสบาย เธอจะได้โล่งคลาย............อัดอั้น ว่าชีวิตใช่สลาย..................ยังอยู่ ดีเอย ฉันย่อมแสดงอย่างนั้น.......แน่แท้เพื่อเธอ ๚ะ๛
อัลมิตรา 30 ก.ย. 2548 09:02 น. - ID 81744 
2311
19
0
30 กันยายน 2548 09:15 น. - comment id 521323
ครั้งหนึ่งเคยมีคนถามแบบนี้ อยู่ได้ไหมคนเดียว...ไกลบ้าน รู้สึกอบอุ่นไม่น้อย แอบยิ้มและตอบเขาไปว่า อยู่ได้ตราบใดที่มีคนคอยห่วงใยแบบนี้:) มีคนห่วงใยมากมายแบบนี้ อยู่ได้อยู่แล้วนะคะ
30 กันยายน 2548 09:33 น. - comment id 521327
30 กันยายน 2548 09:40 น. - comment id 521330
เป็นกำลังใจให้นะคะ
30 กันยายน 2548 09:50 น. - comment id 521337
แวะมาอ่านงานคุภาพเจ้าค่ะ
30 กันยายน 2548 10:03 น. - comment id 521344
คนดี โลกนี้เราต้องอยู่ได้ ด้วยความเข้มแข็ง กล้าหาญ แม้น ดวงใจจะพบพราก จะรานร้าวเศร้าใจ สักกี่หนกี่ครา กับทุกลิขิตพรหมชะตา หวังตราบชั่วดินฟ้า จักมิทอดทิ้งคนดีคนงามใจค่ะ พี่พุดพลีอ้อมใจอ้อมขวัญ มาเคียงพลีปันเสมอไปเสมอใจ ไปเป็นนิรันดร์ค่ะ ด้วยรัก..ล้นใจค่ะ
30 กันยายน 2548 10:18 น. - comment id 521355
เข็ดขยาดกับความรู้สึกพลัดพรากสูญเสีย หัวใจสลายหรือเขาเรียกอะไรซักอย่าง โชคดีที่ท่วงทำนองงานน่าอ่าน แต่ไม่ใช่สำหรับคนเจ็บจริงๆ คนเจ็บไม่จริงจะอ่านเพราะดื่มด่ำกับมันได้ เหมือนคนเขียนหมดสิ้นแล้วหัวใจ อยากจะเปลี่ยนนามปากกามาเขียนกลอนรักสักพัก
30 กันยายน 2548 11:49 น. - comment id 521404
แม้นมาตรเจ้าห่างแล้ว......ลาไกล แม้ร่ำไห้อ่อนไหว.........ปวดร้าว เวลาผ่านกาลไป...........คงหัก ห้ามได้ สู่โลกใหม่ใจก้าว..........เจ็บร้าว คงเลือน วันใหม่เวียนผ่านพ้น.....พบเจอ รักเล่าเจ้าละเมอ............หม่นไหม้ พานพบประสบเพ้อ.........แค่เพื่อน เพราะมิอาจเปลี่ยนได้.....กลับตั้ง อีกครา เพิ่งหัดเขียนอะครับ..ผิดพลาดบ้างก็ขออภัย.. แต่มาด้วยใจครับ..
30 กันยายน 2548 12:15 น. - comment id 521424
วาชอบเพลงๆ นี้มากๆเลยค่ะ พี่อิม ฟังทีไร มันเหงาๆ จะร้องไห้ทุกที เชื่อว่าทุกคนมีเรื่องเศร้าในชีวิตกันทั้งนั้น อันนี้ก็เป็ฯมุมหนึ่ง ที่เศร้ามากๆ ของชีวิตวาเชียวล่ะค่ะ กลอนก็ไพเราะเหมือนเดิม ยี่ห้อ อิม ซะอย่าง หายห่วง
30 กันยายน 2548 12:20 น. - comment id 521431
ชีวิตคงจักต้อง................เดินไป ถึงอยู่อย่างหวั่นไหว........ปวดร้าว จงห้ามหักหัวใจ...............ถึงเจ็บ อย่าหมดหวังจงก้าว..........เพื่อพ้นโศกศัลย์ ขอพรที่ล้ำเลิศ..................ประเสริฐศรี จงสถิตในฤดี....................เพื่อให้ ละลายลบโศกี...................ในชีวิต พานพบความสุขได้...........ตราบสิ้นนิรัดร์กาล
30 กันยายน 2548 12:21 น. - comment id 521432
เอาผ้าเช็ดหน้ามาฝากคนสวย รักคนที่รักเราดีกว่า แบบเพลงว่าไง ผู้ชายมาตั้งเยอะ ชายก็ยังอ้างว้างอยู่รักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง น้ำท่วมไม่ถึงแห้งแหง๋แหง๋ ปลอบใจคนดีคั๊บพ๊ม
30 กันยายน 2548 12:34 น. - comment id 521448
ลิงน้อย..อย่าหวั่นไหวแม้นไกลนะ.... ...นกพเนจรเปียกปอนตอนน้ำท่วมอะ...
30 กันยายน 2548 12:46 น. - comment id 521463
คนดี ... ไม่เลยไม่ต้องกังวลฉันยังอยู่ได้ คนดี ...ไม่ว่าจะเจ็บปวด........ร้าวรานเพียงใด. ...หากพบเจอกันจะยังยิ้มให้เธอได้โล่งใจ ... ฉันเก่งไหมล่ะ.......ฉันยังอยู่ได้. แม้ไม่ได้เจอเธอแล้ว..
30 กันยายน 2548 13:21 น. - comment id 521495
ได้พบกันจะยิ้ม............แย้มสบาย เธอจะได้โล่งคลาย............อัดอั้น ว่าชีวิตใช่สลาย..................ยังอยู่ ดีเอย ฉันย่อมแสดงอย่างนั้น.......แน่แท้เพื่อเธอ ๚ะ๛ เศร้า..จัง.. เอาอารมณ์เรามั่งน่ะ ยืมบางคำของตัวเองมา.. ได้พบกันจะยิ้ม...........ทักทาย เธอจะได้โล่งคลาย.......อัดอั้น ว่ายังอยู่อย่างสบาย......หายห่วง แม้ขื่นยังฝืนกลั้น.........ท่วมท้นระทม ..
30 กันยายน 2548 13:38 น. - comment id 521503
แวะมาทักทายยามบ่าย ผลงานยอดเยี่ยมมากค่ะ เก่งจังค่ะ ขอบคุณที่ช่วยแนะนำในการเขียนนะคะ จะเมล์ไปปรึกษาด้วยได้ป่าวคะ
30 กันยายน 2548 14:33 น. - comment id 521538
ทักทายบ่ายอ่อนๆ
30 กันยายน 2548 15:23 น. - comment id 521561
30 กันยายน 2548 18:06 น. - comment id 521641
บรรยากาศเศร้าจัง..คุณอิม...แต่ราชิกาเชื่อว่า..คุณปรับตัวและทำใจได้นะ....ขอเป้นกำลังใจให้ค่ะ....
30 กันยายน 2548 20:11 น. - comment id 521681
มีคนเคยถาม ว่าอยู่ได้อย่างไร ตอบง่าย ๆ ชินกับการอยู่คนเดียว ทั้งที่จริง เจ็บร้าวไปทั้งใจ
30 กันยายน 2548 21:10 น. - comment id 521698
ชอบมากเลยครับ พี่อัลมิตรา ผมชอบเพลงนี้มาก ๆ พออ่านโคลงก็ยังชอบ ช่างทำได้ ดีใจที่ได้อ่านมาก ๆ คับ
30 กันยายน 2548 21:16 น. - comment id 521701
บางทีนึกเหมือนกันว่าการเป็นพระเอกเนี่ยะ เท่ห์แต่ไม่เป็นสุขเลย พ่อแม่เลี้ยงลูกได้.................เพียงตัว นับประสาทูนหัว...................อยากร้าง ถึงจากจิตเต้นรัว..................กระเพื่อม ยอมปล่อยให้ทิ้งขว้าง............อยู่ได้สบายดี
30 กันยายน 2548 21:53 น. - comment id 521721
^^ ชอบมากๆค่ะ ^^
1 ตุลาคม 2548 01:34 น. - comment id 521757
หน้าส่วนตัว
...เป็นคำตอบที่ดีครับ...ฉันยังอยู่ได้..คนดี...หากมีใครถามว่าอยู่ได้ไหมถ้าไม่มีฉัน...
สวัสดีครับ
1 ตุลาคม 2548 14:10 น. - comment id 521883
ถึงแม้เธอจะบอกลาฉันแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอกว่าฉันจะเสียใจ ชีวิตอีกยาวไกลเรื่องแค่นี้สบายมากเลยคนดี ไหนๆ ก็เลิกแล้วเรื่องอะไรจะไปเศร้า จบแล้วรักนี้ ขอลาอีกทีที่ที่เรารักกัน นะ
1 ตุลาคม 2548 22:08 น. - comment id 521943
คุณเพียงพลิ้ว .. ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อย่างไร หากมีการพลัดพรากเกิดขึ้น ไม่ว่าการพลัดพรากนั้นจะมีสาเหตุจากการตาย หรือ พลัดจากกัน สิ่งหนึ่งที่ควรกระทำ คือ บอกกับตนเองว่า อยู่ให้ได้นะ คุณร้อยแปดพันเก้า .. สวัสดีค่ะ มากระพือปีก เหมือนใครหว่า ? คุณน้ำแข็งใส .. ขอบคุณมากค่ะ คุณ sodasasa .. :) ขอบคุณค่ะ คุณพุดพัดชา .. ไม่มีสิ่งใดในโลก ที่จะได้มา โดยไม่ต้องสูญเสียอะไร หรือต้องจ่ายเป็นอะไร นี่คือกฏ ที่อัลมิตราประสบมา .. ดังนั้น เมื่อถึงเวลา ถึงแม้ว่าจะต้องสูญเสียไปหมดทุกอย่าง ทว่า.. เรายังคุ้มทุน ตรงที่เรายังหายใจได้อยู่ หนำซ้ำสองขาของเราก็ยังอยู่ .. พอเดินไหว ค่ะ คุณทัพ .. คนเขียนแทบจะไม่มีอารมณ์ที่แสดงออกว่า มีหัวใจ..แล้วค่ะ ทั้งนี้ก็เพื่อที่จะได้ไม่ตกอยู่ในร่องอารมณ์ใด ๆ หลายครั้งก็อาศัยตัวหนังสือ ปลดปล่อยความอัดอั้นในใจออกบ้างค่ะ คุณเพชรพรรณราย .. :) บทที่หนึ่ง .. บาทที่สอง ไม่น่าเอาคำว่า ไห้.. มาชิงสัมผัส ไหว นะคะ แม้คร่ำครวญอ่อนไหว ... ปวดร้าว ( น่าจะใช้แทนกันได้) ยินดีค่ะ ชอบนะ คนเขียนโคลง คุณวา .. เพลงนี้เศร้านะ บางทีเนื้อเพลงก็เสียดแทงใจคนเราเหมือนกัน คงคล้าย ๆ กับ บทกวีบางบท .. อ่านแล้ว อื้อออออ .. โดน อย่างแรง คุณเรไร .. ขอบคุณค่ะ ที่หวังดีอวยพรมา .. อัลมิตรายืนยันคำเดิม..ยังอยู่ได้เสมอ คุณชายเฉิ่ม .. ข้อเสนอน่าสนใจนะคะ แต่เสียดาย .. ที่อัลมิตราไม่ได้มีจิตปฏิพัทธ์กับผู้ใด คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ดูแลตัวเองด้วยนะคะ ไอซ์ .. เก่ง ต้องอยู่ให้ได้นะไอซ์ เชื่อดิ .. ไอซ์เจ๋งอยู่แล้ว คุณกุ้งหนามแดง .. เรื่องเศร้ามันซุกในใจอยู่เยอะ รอการขุดค้นเท่านั้นเองล่ะจ๊ะ คุณไรไก่ .. ยินดีค่ะ คุณธรรมาภิวัฏ .. บ่ายวันที่ 30 เรากำลังชุลมุนกับงานเลย เมื่อวานเลยสลบตั้งแต่ทุ่มกว่า ๆ เหนื่อยจัง .. คุณท่องเมฆา .. ทำไมบาทที่สี่ วรรคท้าย ไม่เขียนติดกันคะ คุณราชิกา .. ถามเขาดูนะคะ แล้วจะทราบว่า อัลมิตราทำได้ค่ะ คุณร้อยฝัน .. ต่อไปหากมีคนถามอีก ก็ตอบไปเลยว่า เมื่อก่อนอยู่ไม่ได้ ต้องอาศัยสายสะดือติดกับรก เมื่อเด็ก ก็ต้องอาศัยให้คนเลี้ยงดู มาถึงตอนนี้แล้ว ยืนหยัดได้ด้วยตัวเองแล้วค่ะ อยู่ได้สบายบรื๋อ .. คุณกวีปรณ์ .. ขอบคุณมากค่ะ :) คุณดาวอังคาร .. ทำไมอยากเป็นพระเอกล่ะ ? ผิดกับอัลมิตรานะ อัลมิตราเป็นพระเอกไม่ได้ .. คุณmaimao .. ขอบคุณมากค่ะ คุณที่รักของฉัน .. ทราบแล้วเปลี่ยน คุณน้ำใส ๆ .. ความเป็นจริงน่ะ หากจะห่วง ก็ต้องห่วงกันซึ่งๆหน้า ดูแลกันไป ประเภทที่ไม่ได้ดูแลกัน แล้วมาบอกทีหลังว่า เป็นห่วง .. แบบนี้ แปลกนะ เชื่อไม่ได้หรอก .. ว่างั้นไหมคะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
