เขาคือผู้ปกป้อง.............ผืนดิน นาวิกโยธิน...................ฉกาจกล้า เมื่อโลหิตหลั่งริน...........ละเลงเลือด เพราะพวกโจรชั่วช้า......ฆ่าให้วายชนม์ รัฐบาลหมดสิ้น..............ปัญญา โง่เง่ากับปัญหา.............ภาคใต้ ก็รู้ว่าเกิดมา..................จากมิตร มิอาจจัดการได้...............อนาถแท้เกียตริภูมิ ปล่อยให้มันรุกล้ำ............เอกราช กระทั่งคนทั้งชาติ............หมดสิ้น เกียตริยศเคยผงาด..........ก็เสื่อม นักรบนั้นดับดิ้น..............ชีพต้องสังเวย นโยบายท่านนั้น...............รอมชอม มัวประนีประนอม.............อยู่ได้ หรือเราจักยินยอม.............ให้แยก ผืนแผ่นดินแดนใต้.............แบ่งด้ามขวานทอง
26 กันยายน 2548 23:22 น. - comment id 519471
ไมเกรนขึ้น ปวดหัวจิ๊ด คุยเรื่องนี้ไม่ได้ เหนื่อยใจเหลือเกิน ................... ....................................
26 กันยายน 2548 23:22 น. - comment id 519472
เพราะรัฐไม่เด็ดขาดพอจะตัดสินใจ มัวเกรงกลัวจะสูญเสียหัวแรงไปล่ะมั้ง อันนี้ข้าพเจ้าก็มิอาจทราบได้ ได้แต่คาดเดาไปตามสภาพการณ์ เพียงแต่ที่ผ่านมาได้ยินแต่เพียงว่า จะจัดการอย่างนู้นอย่างนี้ แล้วก็เงียบหายไป ว่าแต่ว่าจะโทษรัฐฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ ในเมื่อน้ำใจที่จะแบ่งปันให้เพื่อนมนุษย์ก็ยังไม่มี ตามฆ่าตามผลาญได้ทุกที่ นี่เองก็ผิดเช่นกัน
27 กันยายน 2548 13:24 น. - comment id 519807
เรื่องนี้มันซับซ้อนเกินบรรยาย เรื่องเล็กแต่บานปลาย ไม่อยากพูด \"คนใต้คนนึง\"
27 กันยายน 2548 16:25 น. - comment id 519940
ตำตาขนาดนั้น ยังยืนมองกันเฉย ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว พี่เอย น้องเอย เพื่อนเอย