* ปิดตะวันกั้นฟ้า *

แก้วประเสริฐ

              *  ปิดตะวันกั้นฟ้า  *
     ฟ้ามืดครึ้มพระพายโปรยสายฝน
อสุนิบาศก์คะนองจนหวั่นไหว
เสียงเปรี้ยงป้างครางครวญสู่ข้างใน
สั่นหัวใจที่สดใสได้หมองลง
     ชีวิตเอยผ่านพบประสบเห็น
สิ่งซ่อนเร้นเล่ห์ร้ายทำให้หลง
ทั้งหวานรื่นชื่นใจมิได้ปลง
เฝ้าดำรงคงไว้คล้ายประคอง
     ต้องทนทุกข์ทรมานเร้ารานยิ่ง
แฝงทุกสิ่งลวงไว้ในทั้งผอง
เข้าสู่ปลักลุล่วงบ่วงทำนอง
ต้องแผดร้องในสิ่งที่อิงเรา
     ผลาญชีวิตคิดไปยากคืนกลับ
สู่ล่วงลับดับสิ้นทิ้งความเขลา
มาผูกพันกระชั้นฉุดดุจดั่งเงา
ทิ้งความเฉาสู่ใจได้ครอบงำ
     สู่ห้วงรักครั้งแรกแทรกสดใส
ลุ่มลึกไว้ให้ซ่านหวานเหลือล้ำ
อีกสวยเสน่ห์งามเหลือไม่เบื่อจำ
ต้องชอกช้ำอารมณ์หมองต้องลา
     ครั้งที่สองตรองไว้เมื่อได้คิด
เฝ้าสนิทสาวน้อยด้อยเสน่หา
ปรนนิบัติดุจเขาเป็นเทพธิดา
ไร้วาสนามามีมารผลาญผจญ
     ยังไม่เข็ดหนอดวงหรือห่วงชีวิต
ยังตามติดต้องเจอเผลอสับสน
หวังปั้นดินเป็นดาวคาวคลุกปน
แทบเสียคนหนีห่างร้างออกมา
     วาสนาราคะมาสอดแทรก
ปิดช่องแหกหนีสิ่งไม่หวนหา
ด้วยเวรกรรมนำชักจักเข้ามา
สร้างปัญหามาสู่สู้ทนยอม
     ภายในใจไหวอ่อนดุจสายน้ำ
สิ่งชอกช้ำล้ำกล้ำสู่บ่วงล้อม
ผูกตวัดมัดจัดไว้มิใคร่ยอม
ยากหนีอ้อมกรอบได้ใจระวิง
     นึกอนาถวาสนาของข้าเอ๋ย
มิเคยเลยสร้างช้ำใจแก่หญิง
ใยจึงหักรักร้างเสียจริงจริง
โอ้ทุกสิ่งตามล้างสู่ราญรอน
     ต่อไปนี้ขอสร้างล้างใจข้า
มือซ้ายมาปิดตะวันกันสิ่งหลอน
ส่วนมือขวานั้นปิดฟ้าทุกขั้นตอน
ทิ้งอาวรณ์ชำระนางกระจ่างใจ.
    ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.  ๙๙๙