ขอพักพิง อิงอกซบ หลบมุมนี้ เยียวยาที่ บาดเจ็บ เก็บไม่ไหว แค่ระบาย คลายทุกข์ ที่รุกใจ แล้วจะลา เมื่อวันใหม่ ใกล้มาเยือน เป็นเพียงคน ผ่านทาง ร้างที่พัก ขาดแคลนรัก อบอุ่น หนุนเป็นเพื่อน มีเพียงแสง อาทิตย์สาด พาดย้ำเตือน ว่าพรุ่งนี้ กำลังเคลื่อน เยือนอีกครา ช่วงชีวิต หกเหิน เกินจะกล่าว ล้วนเรื่องราว ร้าวหนัก อยากพักหนา ไม่อยากเอ่ย ถึงเรื่องนั้น มันทรมา ซ่อนกายา หาที่หลบ จบไปวัน ขอพักพิง อิงเพิงพัก หาหลักเกาะ ไม่หวังเพาะ สิ่งใด ให้ยึดมั่น จะความรัก ห่วงใย ไม่ถามกัน ให้ผ่านคืน เท่านั้น ที่ฉันวอน เพราะคืนหนาว ราวน้ำค้าง ไล้ร่างเหน็บ ปลุกความเจ็บ น้ำตาร่วง ทวงสลอน บางครั้งหยิบ บันทึกเล่น เป็นบทกลอน แล้วซุกซ่อน ทุกข์ไว้ ไม่ให้เจอ ขอคนเจ็บ ขี้หนาว ก้าวเข้าพัก ไม่ขอรัก ผูกพันห่วง บ่วงเสนอ ขอเพียงหนึ่ง กำลังใจ ได้ไหมเออ จะลาเธอ ตอนรุ่งสาง รุ่งราง...ลา ยังเยาว์...ขอพักพิง ๒๑ กันยายน ๒๕๔๘ แมงปอปีกบาง ไม้เมือง ฝ่าพายุลมฝนสู้ทนมาไกลเหลือเกิน เพียงก้าวเดียวให้เดินก็ยังไม่ไหว อยากจะมีที่พักพอเอาแรงหัวใจ ขอพักหน่อยได้ไหมที่ตรงนี้ *เหมือนแมงปอปีกบาง ที่ล่องลอยตามทางจนล้าเต็มที สิ้นแรงซบลงตรงนี้ ไม่รู้จะหนีไปพึ่งใคร **ขอฝากดวงใจไว้ตรงนี้ซักคืน พอตื่นก็พร้อมจะจากไป ขอฝากชีวิตของคนใกล้ขาดใจ ไว้กับเธอได้ไหมคนดี ห่างฝันที่ตามหาด้วยลมซัดพาหลงทาง วนอยู่ในท่ามกลางคืนวันโหดร้าย หากว่าเธอสงสารยังเอ็นดูหัวใจ คงจะไม่ใจร้ายกับคนคนนี้ (*, **) (**) ขอฝากชีวิตของคนใกล้ขาดใจ ไว้กับเธอได้ไหมคนดี
ยังเยาว์ 21 ก.ย. 2548 15:26 น. - ID 81353 
1234
5
0
21 กันยายน 2548 18:21 น. - comment id 517492
ที่พำนักยามหนักร้าวคราวใจล้า จะซับใจเยียวยาคราเจ็บขืน เพียงระบายใจที่ช้ำสุดกล้ำกลืน ผ่านชั่วคืนคลายเจ็บร้าว ผ่อนหนาวจาง ฉันเป็นเพียงแดดเช้าเข้าวันใหม่ ไร้หัวใจไร้อารมณ์ที่พรมพร่าง เพียงแสงแรกแทรกซ่านผ่านหนทาง ชี้ทางย่างให้เธอเห็นความเป็นไป ช่วงชีวิเพียงพินิจคิดใคร่ครวญ เธอไห้หวนหาอุ่นรักจักฝันใฝ่ ให้เธอแบกภาระร้าวหนาวเหน็บใจ ปลดวางไว้ตรงนี้ที่พักพิง คืนที่หนาวพราวจันทร์น่าพรั่นพรึง ความเจ็บขึงใจหน่วงหนาวเหน็บยิ่ง บางครั้งนึกบันทึกความตามอ้างอิง เปิดสิ่งจริงซ่อนซับทับทรวงใน ที่พำนักคนรักร้าวก้าวมานี่ อาบแดดที่ทอทองของฟ้าใส ก่อนจะร้าวหนาวเหน็บเก็บดวงใจ สะสมพลังฝังไว้เพื่อใจเธอ.
21 กันยายน 2548 22:34 น. - comment id 517597
หลบบังเกอร์ กันกระสุนแห่งทุกข์ อยู่หรอจ๊ะ
21 กันยายน 2548 23:13 น. - comment id 517613
ขอพักพิงอิงแอบแนนน้องรัก พี่ไม่หนักพักพิงให้หนักหนา หากรักแล้วเจ้าแจ่มจิตอย่าไคลคลา ให้เพียงว่ารักเจ้าเฝ้าเว้าวอน หากแอบอิงนิ่งแนบสนิทรเนื้อ ไม่ได้เจือกลับกลอกมาหลอกหลอน สนิทรซึ่งทั้งใจใคร่ขอวอน อย่างจากจรเนิ่นนานเจ้าจามรี
22 กันยายน 2548 00:37 น. - comment id 517643
เราจาเป็นต้นไม้ให้เธอแอบอิ่งเสมอนะ ปากหวานไหมจ้ะ
22 กันยายน 2548 10:40 น. - comment id 517757
พักได้...แต่พิงนี่ไม่รู้แฮะ..อิอิ..
22 กันยายน 2548 17:51 น. - comment id 517888
พักด้วยกันนะคะ ไม่มีใครเราพิงกันเองก็ได้ค่ะ
28 กันยายน 2548 17:34 น. - comment id 520570
กลอนเพาะจังเลยค่ะ ชอบจัง
28 กันยายน 2548 17:39 น. - comment id 520575
แวะมาเยี่ยมคุณยังเยาว์ค่ะ กลอนบทนี้เพราะนะคะ ชวนให้นึกถึงเพลงเพลงนึง จำไม่ได้แล้ว แต่ร้องประมาณ \"อย่าปล่อยให้รอ อยู่คนเดียวเปลี่ยวกายเหลือทน ฝ่าพายุฝ่าแดดลมฝนจนมาพบเธอ\" อะไรงี้ละคะแบบว่าขอพักใจ แล้วจะจากไปตอนรุ่งสาง แหม มาพักที่บ้านนู๋ชลก็ได้นะคะ ไม่ต้องกลับเลยก็ได้ค่ะ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
