หน้าส่วนตัว
มองเวหาฟ้าสว่างที่กลางหาว
มองดวงดาวเดือนเด่นเห็นสุกใส
มองภูเขาลำเนาป่าพนาไพร
หริ่งเรไรวิหคซร้องร้องเรียกกัน
มองดูห้องหอเราเศร้าดวงจิต
เพราะมิ่งมิตรไม่กลับมาพาโศรกศัลย์
ช่างเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวเสียวชีวัน
โอ้ตัวฉัน..อ้างว้าง..เหมือนอย่างเคย.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร 21 ก.ย. 2548 01:11 น. - ID 81330 
931
1
0
21 กันยายน 2548 18:26 น. - comment id 517495
บางมี......ใช้ชีวิตกับความเหงา ก็คงดีกว่าปวดร้าว....เพราะเขาลวง.แวะมาทักทาย.
22 กันยายน 2548 07:27 น. - comment id 517691
สวัสดีค่ะคุณก้นหม้อ...ยินดีรู้จักค่ะ...ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาทักทาย
9 พฤษภาคม 2550 09:02 น. - comment id 692874
ขออนุญาตนำบทกลอน.....อ้างว้าง....ไปโพสถ์ใหม่ที่.....http://www.thaipoem.com/forever/my_home.php?mid = 22953 นะคะ เพื่อเป็นการรวมบ้านของ แก้ว กลางไพร เอง ค่ะ ......ขอนุญาต ค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
