กว่าจะรู้ว่าผิดมันก็สาย แสนเสียดายวันเวลาที่ผ่านผัน ช่วงเวลาที่เรามีกันและกัน มันแสนสั้นอยากย้อนวันให้กลับคืน เมื่อรู้ตัวว่าทำผิดก็สายแล้ว คงไม่แคล้วเจ็บใจไม่อาจฝืน ไม่มีทางที่จะย้อนวันและคืน ได้แต่ยืนเผชิญหน้าท้าความจริง
20 กันยายน 2548 13:18 น. - comment id 469077
มาแล้วมาแล้ว ไปดำน้ำมาเฮือกใหญ่ ๆค่ะ กว่าจะฮู้ว่าผิดมักก็ขวาย จ๊าดเสียดายวันเวลาตี้ผ่านผัน ช่วงเวลาตี้เฮามีกันและกัน มันหยังสั้นอยากย้อนวันฮื้อปิ๊กคืน เมื่อฮู้ตํ๋วว่าทำผิดก็ขวายแล้ว คงบ่แคล้วเจ็บใจ๋บ่อาจฝืน บ่มีตางตี้จะย้อนวันกับคืน ได้แต่ยืนเผชิญหน้าต้าความจริง เป็นไงบ้างคะ เข้ากับชื่อกลอนไหมคะ คุณเจ้าของกระทู้ นี่อัลมิตราดำน้ำแบบสุด ๆแล้วนะเนี่ย .. น้ำปิงกำลังเอ่อซะด้วย
20 กันยายน 2548 12:14 น. - comment id 469524
แห่ะ แห่ะ สารภาพตามตรงว่าแปลคำว่า เผื่อฮู้ปอวาย ไม่ได้อ่ะค่ะว่าหมายความว่าไง แต่อยากบอก เรื่องบางเรื่องทำผิดแล้วและแก้ไขก็จะไม่มีคำว่าสาย เพราะว่ายังให้อภัยกันได้ .. แต่ถ้าหากว่าทำซ้ำแล้วซ้ำอีก ... อันนี้ก็ แห่ะ แห่ะ ตัวใครตัวเผือกล่ะนะคะ .. แวะมาทักทายจ้า ไปกินข้าวก่อนน๊า ..... หิว หิว หิวจัง ..
20 กันยายน 2548 11:42 น. - comment id 470627
ติดไว้เดี๋ยว อัลมิตราจะวิ่งไปถามเพื่อนที่ฮู้ภาษาเหนือ ก่อนเจ๊า แล้วจะมาเขียนให้อ่านเป็นภาษาเดียวกับชื่อกลอนค่ะ
20 กันยายน 2548 13:28 น. - comment id 477465
แวะมาแอ่วหาเน้อ.....น้ำปิงต๋อนนี้ สี่เมตรห้าเซ็นต์..เริ่มท่วมถนนแล้ว ตะกี้เห็นอะหยังผลุบๆโผล่ๆ เป๋นคุณอัลฯดำน้ำปิงนี่เอง..อิอิ....
21 กันยายน 2548 16:57 น. - comment id 517466
ชอบใจคุณอัลมิตราจริงๆคะว่างๆก็มาทักทายศุภศราบ่อยๆนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นคะ
21 กันยายน 2548 17:00 น. - comment id 517468
น้ำปิงกับน้ำกวงเหมือนสายเลือดเดียวกันถ้าน้ำปิงท่วมน้ำกวงก็ท่วมโตย