ฉันไม่ใช่คนกลอกกลิ้งหญิงคนนั้น ฟังรำพันเธอว่าพาหวั่นไหว เธออย่าพึ่งตัดรอนอ่อนหทัย ขอโปรดได้ฟังถ้อยร้อยกลอนมา เธอถูกหญิงคนหนึ่งซึ่งรักมาก เขาตีจากไม่คะนึงพึงหวนหา ปล่อยเธอให้นั่งเศร้าเหงาอุรา เขาไม่มาปล่อยเธอเดี่ยวอยู่เดียวดาย พิษของความผิดหวังฝังดวงจิต เธอจึงคิดเกลียดชังหญิงทั้งหลาย ด้วยพิษรักหนาวเหน็บเจ็บทั่วกาย ใจสลายด้วยพิษรักปักเกาะกิน ฟังทางนี้หน่อยนะฉันจะเฉลย ฉันก็เคยรักสลายมลายสิ้น ทั้งเจ็บแสบแปบกมลจนชาชิน น้ำตารินหลายหนจนชิงชัง ฉันก็ยังยิ้มรื่นอย่างชื่นจิต เพราะฉันคิดโลกนี้ยังมีหวัง เธออย่าพึ่งท้อแท้แพ้พลัง เจ็บเพียงครั้งเธออย่าหลบอย่าซบเซา ฉันนี้แหละคือคนจริงหญิงคนนี้ จะช่วยชี้ไม่หนีห่างเหมือนอย่างเขา จะรักษาแผลใจให้บรรเทา แล้วสองเราช่วยกันสร้างทางสุขเอย .
20 กันยายน 2548 21:15 น. - comment id 517082
...ชอบความหมายของกลอนนะคะ... ชื่นชมจากใจ.. สวัสดีค่ะ
22 กันยายน 2548 06:44 น. - comment id 517663
สวัสดีค่ะคุณกอกก...ยินดีรู้จักค่ะ สวัสดีคะ...พี่กอกก...ที่ทายทัก ขอบคุณนัก...ที่ทักทาย...พอคลายเหงา เป็นนักกลอน...น้องใหม่...หนอตัวเรา พึ่งจะเข้า...มาไม่นาน...เพียงผ่านมา ด้วยใจรัก...อักษร...จึงอ้อนตอบ ด้วยแก้วชอบ...บทกลอน...อ้อนภาษา เพียงเดินผ่าน...เห็นเว๊ปกลอน...แก้วแวะมา ร่วมสร้างสรรค์...เฮฮา...ประสาเรา
9 พฤษภาคม 2550 08:46 น. - comment id 692864
ขออนุญาตนำบทกลอน.....ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น....ไปโพสถ์ใหม่ที่.....http://www.thaipoem.com/forever/my_home.php?mid = 22953 นะคะ เพื่อเป็นการรวมบ้านของ แก้ว กลางไพร เอง ค่ะ ...ขอนุญาต ค่ะ