ใจมันลอยลอย...ใจมันลอยไป นี่เราเป็นอะไรหรือคิดถึงใครบางคน ความคิดกับจิตใจมันเริ่มก่อความสับสน ทำไมนะ แค่คนหนึ่งคนถึงมีอิทธิพลกับใจเราเหลือเกิน เพียงลมพัดมาเบา ๆ ก็สะกิดให้ใจเศร้า ๆ ต้องร้องไห้ ท้องฟ้า ดวงดาว พร่างพราย ยังคอยเป็นเพื่อนปลอบใจเราเหมือนเดิม หลอกใจของตัวเองอยู่เสมอ ต่อให้ไม่มีเธอใจดวงนี้ก็จะไม่คิดถึง แต่ก็ทำไม่ได้เลยสักครั้งหนึ่ง ใจมันพร่ำบอกว่าคิดถึงอยู่ร่ำไป ก็ไม่รู้ว่าหายเคืองกันหรือยัง ยังโกรธยังชังฉันอยู่หรือเปล่า รู้ไหมว่าตอนนี้เธอทำให้เศร้า ทำให้ใครคนหนึ่งต้องเหงาเมื่อเธอลืมกัน ต่อให้คิดถึงเธอแค่ไหนก็คงจะไปไม่ถึง เมื่อเธอยังทำปั้นปึงอยู่อย่างนี้ หายเมื่อไรก็ทักทายกันบ้างนะคนดี อย่าปล่อยให้ฉันคนนี้คิดไปเองว่าเธอยังห่วงใย
28 ธันวาคม 2544 22:47 น. - comment id 27813
งอนยังงี้....ต้องไปง้อถึงที่แล้วมั้งจ้ะ....เอาใจช่วยจ้ะ
29 ธันวาคม 2544 08:23 น. - comment id 27851
ตอนที่อ่านจบแล้ว อยากเขียนบางอย่าง แต่ก็เขียนไม่ออก นอกจากบอกว่า ดีจังเลย แล้วอยากบอกว่า ถ้ารักเขามากพอ ก็ไปง้อให้ถึงที่สิค่ะ เอาใจใส่กระบุงมาช่วยค่ะ
12 มกราคม 2545 13:16 น. - comment id 30057
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมนะครับ...