อันทางผ่าน

ไรไก่

คือวันนั้น
วันที่ฉันแสนยินดีปรีดา
ที่ฟ้านำพาให้ฉันได้รู้จักเธอ
หยอกล้อคุยเล่นกันอยู่เสมอ
ฉันเธอผูกมิตรจิตผูกพัน
นานวันความสัมพันธ์แนบแน่น
เปรียบแม้นเกลียวเชือกกระชับมั่น
ความรู้สึกความเข้าใจของหัวใจกันและกัน
ซ่อนลึกสุขล้ำล้นเปี่ยมด้วยความหมาย
เราพบกันนานวันผันความรู้สึก
เคยนึกนับเป็นเพื่อนกลับเลือนหาย
เป็นความรักแทรกซ้อนจับทักทาย
เริ่มละอายกับหัวใจที่เปลี่ยนแปร
แสวงหาทางออกอย่างสับสนบนทางผ่าน
หัวใจร้างสร้างทางรักใช่รักแท้
ถูกขว้างทิ้งไม่ใยดีเธอไม่แคร์
ใจท้อแท้แพ้ความรักมีต่อเธอ
คือวันนี้
วันที่มีความเศร้ามาเป็นเพื่อน
มาย้ำเตือนไม่เว้นแต่ละวัน
หวนคิดคืนนี้ไม่เหมือนคืนนั้น
รันทดท้อเพลงตรมหลงงมงาย
และยังคงมานั่งอยู่ที่เก่า
แม้ไร้เงาของใครคนหนึ่งมากล้ำกราย
รู้ทั้งรู้ว่าใช่จะมีความหมาย
เดียวดายอยู่ภายใต้แสงจันทร์
ความเงียบและเหงารุมเร้าจิต
เมื่อคิดถึงตัวเราเศร้าโศกสัน
เหม่อมองฟ้าไร้ดาวโดยฉับพลัน
หัวใจหวั่นพลั่นเร้นคนแพ้ทาง
คงเป็นแค่อันทางผ่าน
ไม่ทันนานก็ผ่าน-ผลาญ
ปล่อยชีวิตรอไปอีกคงไม่นาน
จักสานความแข็งแกร่งให้จีรัง