๏ มีปัญหาสารพันครั้นวิตก มันยอกอกปวดใจจนไหวหวั่น คราเรายินเรื่องร้ายไม่เว้นวัน คำคนสรรนินทามาเบียดเบียน อยากละเลงความช้ำชอกตอกลงกานท์ ระบายทุกข์ร้าวรานผ่านงานเขียน หวังโคลงกลอนกาพย์ฉันท์ซึ่งหมั่นเพียร จะแปรเปลี่ยนบางอย่างที่หมางใจ แต่สิ่งที่คาดหวังยังไกลนัก จึงจำกักอารมณ์ระทมไห้ อดทนฟังข้อกล่าวหาทุกคราไป มิโต้แย้งต่อใครให้ร้อนรน ครั้นเสียงลือเสียงอ้างอย่างลุกลาม คงยากปรามจิตใครมิให้สน หากยับยั้งทำได้ก็ใจตน เรื่องเลวร้ายหนีให้พ้นไกลคนลวง ระบายตนระบายใจลงในกลอน จำอำลาไปก่อนมิย้อนหวง รอจนกว่าใจที่ล้าจะกล้าทวง ถึงแม้ไร้คนห่วงทั้งปวงลืม ๚ะ๛
20 กันยายน 2548 15:45 น. - comment id 468295
ดูตามรูป เธอคนนั้นคงเพิ่งแอบไประบายมา สินะ
16 กันยายน 2548 08:13 น. - comment id 515752
อันปากคนยาวกว่าปากกาแน่ แถมเที่ยงแท้ข้อนี้มิแก้ไข จึงขอทำความจริงสิ่งเป็นไป เพราะอย่างงอย่างใช่ในตัวตน ความจริงเป็นสิ่งไม่ได้ หากไม่ได้เป็น หากไม่ได้ทำ จะสนใจทำไมหละค่ะ และที่สำคัญผู้หญิงไร้เงายังยืนยัน ปากคนยาวกว่าปากกาค่ะ
16 กันยายน 2548 08:54 น. - comment id 515778
คุณอัลฯ..อ่านแล้วนึกถึงกลอนเก่าจัง..ขอเอมาแปะไว้หน่อยนะ..เก็บเงินค่าเช่าที่ที่คุณปีกฟ้านะ..อิอิ..... เป็นมนุษย์พูดจริงทุกสิ่งเถิด จะประเสริฐต่อตนคนเกรงขาม กายและใจผุดผ่องพร่องความทราม วจีงามดั่งเกราะกันทุปัญญา คนพูดพล่อยน้อยความคิดจริตชั่ว ตั้งตนตัวรู้ซึ้งถึงปัญหา พหูสูตรยกอ้างยังตำรา อนิจจาแค่หางอึ่งเพียงครึ่งจุล ยิ่งพูดเท็จส่อเสียดเหยียดหยามหมิ่น ศักดิ์ศรีสิ้นเดรัจฉานคานคอนหนุน หน้าพ่อพระละกิเลสเทศน์บาปบุญ หลังน้ำขุ่นปากปราศรัยใจเชือดคอ เป็นมนุษย์สุดล้ำเลิศประเสริฐยิ่ง เรื่องเท็จจริงไตร่ตรองกลั่นกรองหนอ ใช่ใส่ร้ายป้ายสีมิมีพอ แค่เพียงขอทำลายให้อายคน
15 กันยายน 2548 23:44 น. - comment id 515847
ตัวตนบนงานศิลป์ สร้างด้วยจินต์ละเมียดเขียน กลั่นหยาดน้ำตาเทียน แล้วจึงเจียรเป็นถ้อยคำ ระบายเถิดขอให้กลั่น เพื่อสร้างสรรค์งานงามขำ เลิศรสน่าจดจำ ชื่นน้ำคำด้วยคำกานท์ : ) มาให้กำลังใจค่ะ .... ชื่นชมงานเขียนอันละเมียดของคุณอัลมิตรา นะคะ
16 กันยายน 2548 01:24 น. - comment id 515853
เจ็บเจียนจบเจ้าจำนำสู่จิต เพียงแค่ปลิดปลงปล่อยให้ลอยหาย แมลงเม้าหม่นไหม้ให้มลาย จึงกำจายคลายจุดสุดจากใจ ใจสบายๆน๊าขอรับ ^_^
16 กันยายน 2548 05:24 น. - comment id 515860
ระบายตนระบายใจลงในกลอน ฉันวิงวอนขอเธออย่าร่ำไห้ ในความทุกข์เธออาจทุกข์เพียงเดียวดาย ฉันคงมีแค่ดอกไม้มาปลอบขวัญ ระบายตนระบายใจให้รับรู้ แม้ความทุกข์เธอยังอยู่ที่ตรงนั้น แม้ห่วงใยไม่อาจช่วยแบ่งปัน แต่ให้รู้แค่ว่าฉันนั้นห่วงใย ดอกไม้หนึ่งดอก กาแฟหนึ่งแก้ว กับกลอนกระโดกกระเดก 1 บท (55) งานนี้ judas ลดแลกแจกแถม
16 กันยายน 2548 06:37 น. - comment id 515864
มาระบายถ่ายท้อต่อความหวัง ล้ากำลังจะตั้งใจในใฝ่ฝัน มีแต่ล้มจมกับทุกข์ทุกคืนวัน ได้เพียงร่ำรำพันจาบัลย์ตรม คราบน้ำตาเวลาผ่านยังคงเห็น ความเจ็บปวดไม่ซ่อนเร้นจำขื่นขม ความอาลัยในความหลังฝังอารมณ์ ยามขื่มขมจมน้ำตามาระบาย เป็นบทกลอนสุนทรท้อต่อวันผ่าน ว่าวันผ่านมันเจ็บเหน็บไม่หาย ความรู้สึกหดหู่อยู่มิคลาย เพียงระบายคลายบรรเทาเท่านั้นพอ ..เอาหัวใจเขาคืนมา...ฮือ ๆๆ โดนขโมยซีนไป..เหอ ๆๆ และอีกวิธีระบายของเพชรพรรณราย เหอ ๆๆๆ
16 กันยายน 2548 07:56 น. - comment id 515869
คนดี มาพลีใจปลอบค่ะ มามอบช่อดอกไม้กุหลาบที่รักไงคะ ยิ้มนะ ทายทักโลกวันใหม่ อะไรที่ผ่านมาให้มันผ่านไป กลายเป็นอดีต พีพุด มาชวนค่ะไปทิเบตกับพีพุดมั้ย ไปมั้ยๆ ไปปีนเขากันสองคน แต่ อิมคงแข็งแรงกว่า ต้องคอยดูว่าพีพุดจะไหวมั้ยนะ เห็นมั้ยโลกยังกว้างใหญ่ หากเรายังดวงตาดวงใจใสสวย ด้วยรักเมตตาอภัยกันและกันค่ะ คนดี ยิ้มนะยิ้มสิแล้วลืมๆๆๆๆเสียเถิดอย่าคิดถึง ทุกอย่างที่ไม่งามนะน้องน้อย % ด้วยรักล้นใจ
16 กันยายน 2548 07:58 น. - comment id 515870
16 กันยายน 2548 09:02 น. - comment id 515873
บทเพลงทุกถ้วงทำนอง.. ต่างก็กลั่นกรอง.. จากความรู้สึกเช่นนั้น ...และบทกวีของฉันก็... เช่นกัน มัน...มีเธอทุกเรื่องราว.. เป็นเธอ...ทุกตัวอักษร แม้จะเป็นแค่บทกลอนของคนหนุ่ม...สาว แต่ก็มีเธอทุกฉาก...ทุกคราว และทุกเรื่องราว..มีฉันเป็นผู้เล่า ให้เธอได้อ่าน..ได้ฟัง... **** สวัสดีตอนเช้าค่ะ คุณ อัลมิตรา
16 กันยายน 2548 09:40 น. - comment id 515891
แวะมาฟังคำระบาย และมาขอบคุณที่แวะไปอ่านคำระบายค่ะ
16 กันยายน 2548 10:04 น. - comment id 515904
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ อยากระบายสีให้รอบขอบฟ้า ทั้งนภาให้สดใสทั่วทั้งผืน ระบายสีให้สวยให้สดชื่น ทาให้กลมกลืนฟ้าชมพูดูงามตา.... ระบายอันเดียวก็หรือเปล่า?... มะกรูดก็ชอบระบายแต่จะระบายด้วยปากกา เขียนจดหมายถึงแม่...เสมอ ๆ เมื่อไม่รู้จะทำอย่างไร..
16 กันยายน 2548 10:08 น. - comment id 515905
ยามทุกข์แท้ปลดได้ . . . . . . . โดยระบาย ทั้งหนักแลเบาคลาย . . . . . . เคลื่อนคล้อย ตุ๋มต๋อมแต่เหลวหลาย . . . . . พรวดพราด แสนสุขชักโครกช้อย . . . . . . โชกน้ำมาหาย
16 กันยายน 2548 10:52 น. - comment id 515927
ความทุกข์ระทมทับถมในดวงจิต ไม่คิดจะเกิดเรื่องราวมากมายให้สะสาง เรื่องไม่เป็นเรื่องซ้ำหนักไม่เจือจาง อ้างว้างโดดเดียวเหลียวหาใครไม่เจอ แวะมาทักทายขอระบายด้วยคะ
16 กันยายน 2548 11:11 น. - comment id 515935
กลอนบทนี้เขียนถึงใครกันหนอ คนเฝ้ารอคำตอบชอบใจไหม เขียนโคลงฉันท์กาพย์กลอนไว้สอนใจ จะเตือนใคร..ได้เล่า..แค่เราเอง ความคาดหวังคงไกลยิ่งไกลนัก เพราะคาดว่าความรักมักข่มเหง จึงชอกช้ำและระบายในบทเพลง จึงโคลงเคลง..เหมือนโคลงกลอน..ย้อนยอกใจ
16 กันยายน 2548 12:09 น. - comment id 515977
ผมขอแนะนำยาไทยๆยากษัยเส้นตราเด็กในพานทองน่ะครับระบายได้หมดจดทั้งร่างกาย ตับไตไส้พุงเลยแหละครับ
16 กันยายน 2548 12:12 น. - comment id 515980
ทำใจนิ่ง ๆ :)
16 กันยายน 2548 13:43 น. - comment id 516035
ระบายบ้างก็ดีค่ะ จะได้หายอัดอั้นตันใจ..คลายความอึดอัด... ความจริงก็คงอยู่ของมันอย่างนั้น..ใครจะไประบายเพิ่ม ที่สุดแล้วแต่...น่ะ
16 กันยายน 2548 16:18 น. - comment id 516094
หากปลดปล่อยระบายออกไปบ้าง ใจจะว่างละทุกข์จากทุกสิ่ง หากเก็บกักอารมณ์ระทมจริง ควรละทิ้งลดวางจะว่างใจ เรื่องเหลวไหลอย่าได้เก็บมาคิด พาดวงจิตหม่นหมองจนร้องไห้ คำนินทาส่อเสียดเบียดฤทัย อย่าใส่ใจเก็บกักหนักอารมณ์
16 กันยายน 2548 17:25 น. - comment id 516108
ระบายสีที่ใจให้สวยสวย พี่จะช่วยเลือกสีที่สดใส จุ่มพู่กันหันหน้าเข้าหาใจ ระบายใส่รอยหมองต้องสีแดง ระบายบ้างช่างสีฝีมือเก่า ปล่อยความเศร้าข้องจิตพิษแสลง ผ่านบทกลอนซ่อนเรื่องไม่เปลืองแรง ใครคลางแคลงช่างเขาเราคิดดี ระบายคำสวยสวยด้วยใจศิลป์ ผ่านหลายฉากชีวินให้สดสี เป็นความงามมากรสบทกวี ช่วยเพิ่มสีสร้างสรรค์วรรณกรรม ระบายความข้องขัดที่อัดจิต ก่อนพ่นพิษผลักไสใจถลำ หาทางผ่อนออกมาอย่าเก็บงำ เพราะอาจทำให้ลมตีลิ้นปี่เรา มาช่วยระบายค่ะน้องอัลมิตรา... หายอึดอัดเร็วๆนะคะ
16 กันยายน 2548 17:50 น. - comment id 516113
มารับฟังคำระบายใครคนหนึ่ง ใครคนซึ่งฉันรักเป็นนักหนา เห็นเธอเจ็บชอกช้ำกลืนน้ำตา ก็เหมือนว่าวุ่นวายไม่เว้นวัน ใครกันหนอนินทาทั้งว่าร้าย มาทำลายจิตใจเธอไหวหวั่น ใครกันหนอพร่ำพจน์บทประพันธ์ เพื่อหวังกลั่นแกล้งให้ใจร้อนรน มารับฟังคำระบายใครคนหนึ่ง หวังเพียงซึ่งเธอหายใจหมองหม่น กับคำหมิ่นคำหมางของบางคน หากทุกข์ทนแทนได้ใคร่ทุกข์แทน คิดถึงศิษย์พี่มากครับ
16 กันยายน 2548 18:44 น. - comment id 516132
..... ไม่ต้องมีคำบรรยายใดใด ให้ลึกซึ้ง ไม่ต้องบรรยายอะไรให้สวยเลิศเลอ เท่านี้ก็เป็นสุขใจ ( แวะมาอ่านกลอนครับ ) ไปละ.....
16 กันยายน 2548 23:39 น. - comment id 516199
กวีสะบัดวาดสีสัน ระบายรำพันเรื่องปัญหา บำบัดเรื่องล้นพ้นอุรา ระบายอักษราออกมาเทอญ
17 กันยายน 2548 12:15 น. - comment id 516308
ชอบภาพพระจันทร์เสี้ยวกะรูปดาวอ่ะพี่ .. สวยมั๊ก ๆ ๆ ... สีที่ใช้ก็ชอบอ่ะสวยดี .... เนื้อกลอนเศร้าไปหน่อยนะคะ ... เอ่ อัลมิตรา คนเดิมหายไปไหนหว่า .... ยิ้มหน่อยน่านะ ... ของเอมสามสิบสองซี่เลยล่ะ
17 กันยายน 2548 12:42 น. - comment id 516319
แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ...ก้าวครั้งใหม่..ต้องมั่นคงกว่าเดิม..แน่นอนค่ะ..สบายดีมั้ยคะ..
18 กันยายน 2548 10:10 น. - comment id 516490
ยินดีรองรับค่ะ... ระบายเถิด... ถ้าทำให้สบายใจขึ้น.. นะคะ..
19 กันยายน 2548 00:18 น. - comment id 516594
คุณแดดเช้า .. มาตอบช้า เพราะเดินทางไกลมาจ้า รอนานมั๊ย หยิบกระดาษขึ้นมาอาศัยเขียน ตัวอักษรวกเวียนดั่งสับสน หวังจะมีใครเข้าใจในตัวตน ว่าซ่อนกลซ่อนนัยก็ใจเรา คุณสุญญะกาศ .. ใจเย็นเสมอจ้า.. ยามตกร่องอารมณ์โอ้ตรมนัก เราจะหักอย่างไรให้เหือดหาย ครั้นทำจิตให้นิ่งอิงเปล่าดาย แต่ดูคล้ายยิ่งระทมขื่นขมจริง คุณjudas .. :) ของแถมรับเสมอค่ะ หวังมีใครสักคนช่วยพ้นทุกข์ หยิบยื่นสุขให้เราคลายเศร้ามอง ไกลยิ่งนักเกินสายตากว่ากวาดมอง คำเราร้องฤๅเพียงเยี่ยงสายลม คุณเพชรพรรณราย .. อ่านนิราศท่านภู่ผู้รันทด ให้ปรากฏความกระจ่างในบางหน ครูอาศัยอักษรตอนอับจน เขียนกลอนด้นกำศรวลดั่งครวญมา ฤๅวิญญาณท่านภู่ยังกู่เรียก เราสำเนียกเสพย์ได้นัยภาษา ฤๅตัวเราตกอับอาภัพชะตา จึงต้องมาร่ายกลอนตอนระทม คุณพุดพัดชา .. หากจะถามถึงสถานที่ ที่อยากไป อัลมิตราก็มีหลายที่ที่วาดฝันไว้ ไม่ว่าจะเป็นปราสาทสวยที่เยอรมัน ดงทิวลิปที่เนเธอร์แลนด์ เอื้อมมือคว้าปุยเมฆที่ทิเบต ไปสวัสดีเจ้าสพิงค์ที่อียิปต์ .. ไกลจัง ..ไกลแต่ยังอุตส่าห์ฝันถึงตั้งแยะ .. กว่าอัลมิตราจะเก็บเงินค่าตั๋วเครื่องบินได้ สงสัยทำงานหัวบานเชียวค่ะ และไม่แน่ใจว่า เมื่อถึงตอนนั้น อาจจะงก .. ไม่ไปล่ะ เก็บตังค์ไว้ดีกว่า คุณร้อยแปดพันเก้า .. ขอบคุณมากค่ะ :) คุณผู้หญิงไร้เงา .. คอมเม้นท์ของคุณผู้หญิงไร้เงา ที่ดูเหมือนว่าจะมีเนื้อความอะไรบางอย่างทิ้งไว้ให้คิด ถือโอกาสตอบคุณผู้หญิงไร้เงา และตอบผู้ที่จะมาอ่านด้วย ณ ตรงนี้เลย การที่ใครสักคนเข้าใจเราผิด .. อาจจะไม่ใช่ความผิดของเขาที่คิดเช่นนั้น เราไม่อาจไปควบคุมจิตใจเขาได้ .. ต่างคนต่างใจกันไป เพราะแม้แต่เรา ในแต่ละช่วงเวลา ความคิดของเราอาจพลิกผันไปเรื่อย มัวแต่ไปวุ่นวายความคิดของเขา ... ปวดกะบานตายเลยนะ อัลมิตราคิดงั้น แต่ถ้ามีบางครหา ที่อาศัยทั้งปากคนและปากกา ... โยงเรื่องมาหาล่ะ ทำไงกันดี มีให้เลือกตั้งแยะ - การตอบโต้ หรือคิดหากลวิธีอื่น ๆเพื่อผลักกระแสที่แรงมาให้สะท้อนกลับไป วิธีนี้ เป็นวิธีที่อัลมิตราจะไม่เลือกใช้เลย .. มันดูเถื่อน ๆ ชอบกล - การนิ่งเฉยจะเป็นปฏิกิริยาที่เหมาะสมในสภาวะหนึ่ง ถึงแม้ว่า บางคนอาจวินิจฉัยว่า สงสัยจะผิดจริง..เพราะไม่แก้ตัวใด ๆ (หารู้ไม่ว่า .. ขี้เกียจ) - ข้อที่สามนี้ น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด คือการเข้าไปนัวเนีย เข้าไปเอาใจใส่ในปัญหา วิเคราะห์ ทำไม เพราะอะไร .. พยายามฟังคลื่นส่งที่ผลักเข้ามา เหตุที่อัลมิตราไม่บอกว่า การนิ่งเป็นคำตอบที่ดีที่สุดเพราะว่า .. การนิ่งอาจเป็นการทำร้ายจิตใจอย่างสาหัส เพราะทำให้ผู้ถูกกระทำเหมือนคนไร้ค่าทันที การมองผ่านตาไปอย่างไม่แยแส การปิดใจไม่สุงสิงคบหาด้วย .. เป็นบทลงโทษในเชิงลบ ถึงแม้สถานการณ์จะเบากว่าการตอบโต้ก็ตามแต่ การตอบโต้มีแต่จะผลักให้เสียหายกันยิ่ง ๆขึ้น น่าเสียดาย .. ที่หลายคนเลือกข้อนี้ ซึ่งทำให้ความสัมพันธ์ดี ๆ ขาดสะบั้นอย่างไม่รู้ตัว คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ปีกฟ้าบอกว่าคิดค่าเช่าเป็นพิซซ่าหน้าปลาทูค่ะ เอากลอนเก่ามาย้อมทาสีใหม่ .. ยี้ ๆๆๆ กิ้ว ๆๆๆ เขาวัดกันตรงไหนในคุณค่า ที่ปัญญาบารมีส่งศรีเสริม หรืออำนาจวาสนาหาต่อเติม ทั้งความดีที่ริเริ่มแต่เดิมไป โอ้มนุษย์ผู้มากมายในความคิด มีถูก-ผิดบ้างหลงปลงไม่ไหว ยามเกิดมาตัวเปล่าก็เข้าใจ ยามตักษัยกลับมิวางทุกอย่างคืน คุณgidasa... อัลมิตรากว่าจะตอบเพื่อนครบ คงลงตอบหลังเที่ยงคืน เพิ่งเดินทางไกลกลับมาค่ะ เหนื่อยพอสมควร แต่คราวนี้ไม่มีแผลมาอวด หลับไปเมื่อเย็นตื่นมากลางดึก หิวข้าว .. จัง แต่อย่างไรเสีย ก็ต้องมาตอบขอบคุณเพื่อน ๆทุกคนค่ะ :) คุณเพียงพลิ้ว .. ยังจำกันได้เสมอ ขอบคุณสำหรับดอกไม้ค่ะ :) คุณแมงกุ๊ดจี่ .. อัลมิตราจะมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง สนิทมาก .. ทุกเรื่องราวของอัลมิตรา จะถูกถ่ายทอด ระบายให้เขาฟังเสมอ เป็นความอบอุ่นที่บอกไม่ถูก ยามเมื่อใครสักคนเอาใจใส่เรา เชื่อมั๊ย .. เพื่อนคนนั้น เป็นสิ่งสมมุติที่อัลมิตราโหยหา .. คุณหนอนดุ๊กดิ๊ก .. โคลงจำกัดเวลาเปล่าน๊า ดึก ๆ โคขึ้น หรือ โคลง ดีคะ อ่านแล้ว.. มวนท้องทันใด ๕๕๕... บรรยากาศยามเช้าเชียวนะนั่น คุณไรไก่ .. เคยนะ ที่ดูเหมือนถูกทิ้งให้อยู่ลำพัง ทั้งที่รอบตัวมีคนรายล้อมมากมาย เหงาจับใจอย่างบอกไม่ถูก จนไม่อยากปริปากสนทนากับใคร ราวกับว่า ทุกอย่างเป็นสิ่งที่ผู้สร้าง สร้างมาประกอบฉาก ประกอบเรื่องเท่านั้น ดำเนินชีวิตไปลำพัง .. อย่าง งุนงง คุณท่องเมฆา .. เขียนถึงใคร ? ... อืมมม อัลมิตราไม่รู้ว่า จะมีคนอ่านแล้วเข้าใจได้กี่มากน้อย สิ่งที่อัลมิตราเขียน ยังถ่ายทอดเป็นอักษรไม่ดีนัก ความรู้สึกมีเกินกว่านั้น และคนอ่านจะรับรู้สัมผัสใจได้แค่ไหน ดูเหมือนยิ่งลดหลั่นลงไปอีก การคาดหวัง ซึ่งมีสูตรสำเร็จอยู่ว่า สมหวัง และ ผิดหวัง บางที .. การระบายตัวตนออกไปบ้าง เป็นการปลดปล่อยสภาวะตึงเครียด หวังนะ หวังว่าตนเองจะผ่อนคลาย แต่ไม่กล้าหวัง่วาคนอื่นจะเข้าใจค่ะ คุณเรไร .. งั้นอัลมิตราต้องขอบคุณคุณด้วย ยากษัยเส้นตรานังหนูเอ๊าๆในอ่างทองคำบ้างล่ะ รับรองได้ว่า .. สะดือห๊อมหอมค่ะ ... คุณแม่จิตร .. เอ ห้ามปลอบว่า ..โอ๋ ๆ นิ่งเตะ นิ่งเตะ นะคะ .. มุขแบบนี้โดนมาบ่อยค่ะ ..ฮา .. คุณกุ้งหนามแดง .. การระบายตัวตน ซึ่งทำเพื่อผ่อนความทุกข์ของตนเอง แตกต่างกันกับระบายสีใส่ผู้อื่น ที่ยิ่งจะสร้างความตกต่ำสู่จิตใจ ให้จมดิ่งไปเรื่อย ๆ อัลมิตราเชื่อว่า คนที่รักการเขียน ย่อมรู้จัก การระบายตัวตนได้ดี ..ค่ะ คุณโป๊ยเซียน .. :) เขาบอกว่า ถ้านับได้แปดดอก จะโชคดีมาลาภ .. ลางดีสำหรับอัลมิตราเชียวค่ะ หยิบกระดาษออกวางแล้วร่างรูป แค่ครึ่งธูปมอดไหม้ได้วาดเขียน เป็นทุ่งหญ้าดอกไม้ดั่งใจเพียร ไม่ผิดเพี้ยนหลากพรรณสรรงดงาม ( ง่วงแล้ว ที่เหลือติดไว้ก่อนค่ะ)
19 กันยายน 2548 08:13 น. - comment id 516627
อรุณสวัสดิ์ค่ะ .. พี่ดอกแก้ว .. เมื่อวานซืน เห็นหน้าปกซีดีเทปเพลงสากลชุดหนึ่ง เป็นรูปปราสาทสวย ปราสาทที่อัลมิตราอยากไป .. ฉากหลังเป็นทิวเขาสลับซับซ้อน และเขียวขจีของพืชพรรณ อัลมิตราใช้เวลาไม่นานนัก วาดรูปที่อัลมิตราอยากวาด แม้ไม่งามดั่งใจปรารถนา แต่ภายในภาพนั้น มีชีวิตของอัลมิตราระบายปะปนไปอยู่ .. ในขณะที่อัลมิตราถอดอารมณ์ตนเองนั่งวาดภาพเงียบ ๆ มีสุขตามอัตภาพ .. อยู่นั้น อัลมิตราก็ไม่รู้มาก่อนว่า เพื่อนได้แอบถ่ายภาพนั้นไว้ .. เบื้องหลังของเบื้องหลัง .. วันนี้อัลมิตรานั่งยิ้ม .. ยิ้มกับความสุขที่ตนเองเลือกระบาย .. ศิษย์น้อง .. ขอบคุณศิษย์น้องมากเลยค่ะ แม้อยู่ไกล แต่สายสัมพันธ์ไม่เคยห่างหาย เห็นคอมเม้นท์ของศิษย์น้องที่กระทู้มิตติ้งแล้ว .. :) น่ารักในถ้อยคำ และเมื่อเห็นข้อความที่ฝากไว้ในกระทู้นี้ .. ยิ่งปลื้มใจ อย่างน้อยศิษย์พี่ก็ยังไม่ถูกลืมเสียทีเดียว (คิดงั้น) คุณลุ่มแม่น้ำตาปี .. เดี๋ยวค่ะ อย่าเพิ่งไป .. ขอบคุณสำหรับดอกไม้ค่ะ คุณดาวอังคาร .. เจอกันคราวหน้าจะเอาซีม่าโลชั่นไปฝาก... ฮา คุณทะเลใจ .. :) คนเดิมหายไปไหน .. สิ่งที่เห็นไยแปรเปลี่ยน ภาพตรงหน้าฤๅผิดเพี้ยน .. ขอให้เวียนถามใจตน คุณราชิกา .. แย่แล้ว สงสัยไปปีนป่ายมากไปหน่อย ทั้งโรยบนเชือก อื้อ .. เมื่อยนิด ๆ สองวันคงฟื้นตัว .. แต่หวัดนี่สิ เพิ่งจะมาเยือนเมื่อคืน วันนี้หัวตื้อ ๆ จัง อยากหลับอีกสักครึ่งวัน .. กลัวปลาฉลามงาบบบบบบ คุณผู้หญิงช่างฝัน .. อยากให้คุณมามิตติ้งจังค่ะ :) ด้วยหัวใจที่เชื้อเชิญ แล้วเจอกันนะคะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
20 กันยายน 2548 21:17 น. - comment id 517085
คุณฤกษ์คะ หากคุณเรียกชื่อเธอ เธออาจหันมาก็ได้นะ :)