หน้าส่วนตัว
1. เคยหวามแบบหวิวไหว
ในวัยชื่อวัยหวาน
แต่นั่นก็เนิ่นนาน
นับกาลก็ไกลเหลือ
เพียงยิ้มก็ยวนใจ
แม้ไร้ไมตรีเจือ
ทั้งไร้อันใดเอื้อ
ไว้เพื่อให้ต่อฝัน
งดงามในความหมาย
ผ่านกรายก็ลืมมัน
นึกย้อนไปตอนนั้น
ยังขำแบบควบขม
นั่นไหมใครว่ารัก
จำหลักรอยอารมณ์
หวามหวานผสานผสม
ผมว่าแค่ไหวหวิว
2. รักคือรับผิดชอบ
ให้และตอบปักธงทิว
ผูกพันวันอิ่มหิว
บ่ห่างหายให้โหยหา
ดูแลยามแก่โรย
บ่โอดโอยเอ่ยระอา
ร่วมฝันร่วมฟันฝ่า
บ่แค่หวานกับไหวหวาม
ฯ
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 14 ก.ย. 2548 17:12 น. - ID 81061 
829
4
0
14 กันยายน 2548 17:16 น. - comment id 515262
ราตรีสวัสดิ์ไว้เลยนะครับ วันนี้...ผมคงนอนหัววัน
14 กันยายน 2548 19:58 น. - comment id 515278
15 กันยายน 2548 05:45 น. - comment id 515389
15 กันยายน 2548 13:04 น. - comment id 515524
เพียงยิ้มที่พริ้มพราย ก็โปรยปรายความสุขสันต์ แถมยิ้มทุกคืนวัน นอนหลับฝันคงฝันดีหวานจริง ๆ ด้วย แบบนี้ดื่มกาแฟ น้ำตาลคงไม่ต้องใส่แล้วมั้ง อิอิ
15 กันยายน 2548 21:50 น. - comment id 515806
เรนชอบบทกวีของคุณจัง..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
