วันใด ....ที่คิดถึงเธอ ...ฉันก็เผลอ ร้องไห้ทุกที

ทรายกะทะเล

จะเข้าข้างทางใด ก็ เห็นอยู่
เป็นศัตรูหรืออย่างไร ใช้เหตุผล
ทำงานเหนื่อย แต่แล้ว ก็ต้องทน
ก็ ทุกหนอุปสรรค ที่ เข้ามา
พอกันทีได้ไหม ไม่ใช่ เด็กนักเรียน
มาทำเลียนแบบกัน แล้วเข้าหา
พอได้ไรความรู้ ก็นำพา
เอา เวลาของเรา ไป ใช้ คุ้มทุน
คิดสิ่งใด เอาไปใช้ เฉดหัวส่ง
ไม่จรรโลง ขอปลง อย่าไม่ฉุน
หากวันใด ใครเจอบ้าง ต้องขอบคุณ
ที่ การุณ บุญ ส่ง ให้ หนุน ไหลมา
ฉันทำผิดตรงไหนได้โปรดตอบ
ที่ทำชอบ วางยา ให้ ข้ามภูผา
ให้งมเข็มในมหาสุทร พสุธา
ให้ก้มหน้า ปีนป่าย ที่ไหนกัน
คนอย่างฉัน ไม่ใช่ จับกังนะ
ที่เรียนมาจะใหช้ผิดทางสร้างสรรค์
สิ่งที่ มี ความรู้ ให้ไปหมดแล้วกัน
เหลือไพ่อันสุดท้าย ใบเดียวเอง
ฉันไม่มี ทางวาง ไพ่ใหบนี้
โปรดอย่ามี ที่ขัดปัดแข้งขา
กันทุกทางไม่ให้เกิดขอเมตตา
โปรดอย่าฆ่ากันเองจงเห็นใจ
วันใดที่คิดถึงเธอน้ำตาตก
แดน นรก มี จริงไหมใจขอถาม
ไม่เคยไปทำไรให้มากความ
มือที่สาม คือคนที่ ฉันไม่มอง
คนทำผิด ทำให้ถูก นั้นคือทำ
แต่ไม่ทำ คือคนไม่ทำ อะไรหมอง
ไม่ทำอะไร แล้วอย่าเอา เท้ามาปอง
มา ละเลง ลาน้ำ กันทำไม..............????????
คนของเธอ เชื่อเธอ หรือเธอสั่ง
ให้แกล้งกัน ทันท่า ต้อง เผลอไผล
เอาอะไรมาให้ รู้กันไป
แต่ที่ได้รับรู้ คือ ....หวลกลับ ...พวกเธอเอง
แกล้งอะไรใครไว้ จงจำไว้
อยู่ที่ใจ จะ จดจำ ทำหนักหนา
ไม่ขอ อมฆาต พยายาท จำไว้นา
ลืมไปว่า ....เราทำงาน .....กับ   คนอย่างไร
คิดถึงเธอทีไรน้ำตาตก
ที่สะทก สะท้านบ้างน้ำตาไหล
เจ็บต้องทน ปวดท้อง ต้องทนไป
เจ็บทั้งใจรู้ไหม อย่าทำ ให้ร้าวราน